zondag 5 september 2010

65DaysOfStatic


65DaysOfStatic
We Were Exploding Anyway
Hassle/Suburban

Na drie albums in evenveel jaar lasten de Sheffield boys van 65DaysOfStatic een bezinningsperiode in. Men wou afstand nemen van het postrock etiket waarmee de muziekpers hen had opgezadeld en met hun vierde langspeler wou het quartet aansluiting zoeken bij de electro beweging van de 21ste eeuw. Hun instrumentale nummers worden nog altijd gedragen en gestuwd door gedreven gitaarriffs en dito drumpatronen. Het verschil met hun vorige albums is dat keyboards en synths een prominentere plaats krijgen. Ook wordt er voor het eerste gezongen in nummers als ‘Come To Me’ (een gastrol voor Robert Smith van The Cure waarmee 65Days in 2008 een paar maanden op tournee was) en ‘Debutante’ (een uit één vrouw bestaand achtergrondkoor). In het futuristische ‘Go Complex’ is het een robotstemmetje dat de ‘zang’ voor zijn rekening neemt. Ondanks al deze inspanningen en goede voornemens om met een hipper geluid voor de dag te komen, waarmee men tegelijk mikt op de dansvloer van de hedendaagse danstempels, klinkt deze ‘We Were Exploding Anyway’ vooral monotoon. De opbouw van de songs is eenzijdig en voorspelbaar. Alleen het tot single gepromoveerde ‘Crash Tactics’ en ‘Piano Fights’ springen echt uit de band. Nee, 65Days lijdt aan één of andere variant van het postrock syndroom en opnieuw herbronnen lijkt me meer dan aangewezen.

Geen opmerkingen: