zaterdag 4 september 2010

Biffy Clyro


Biffy Clyro
Only Revolutions
14th Floor Records/Warner Music

Met ‘Only Revolutions’ is dit Schotse trio reeds toe aan zijn vijfde studio album. Was ‘Puzzle’ nog onderhevig aan wat treurigheid en depressie (de plaat werd gemaakt in de maanden die volgden op het overlijden van de moeder van zanger/gitarist Simon Neil) dan klinkt ‘Only Revolutions’ een stuk vreugdevoller. De titel van de cd is dezelfde als die van een boek van Simon zijn favoriete schrijver, Mark Danielewski. De roman gaat over twee geliefden die hetzelfde verhaal doen, elk op zijn eigen manier. In zijn songs probeert Simon beide standpunten van de geliefden samen te brengen zonder daarom zelf een oordeel te willen vellen. ‘Wanneer je op iemand verliefd bent is het altijd een kwestie van geven en nemen. Vooral omdat je veel van dezelfde dingen toch op een totaal andere manier bekijkt’, aldus nog Simon. Net als voor ‘Puzzle’ werden kosten nog moeite gespaard. Zo werd nu David Campbell – die schreef onder meer de filmmuziek voor ‘Brokeback Mountain’ en speelde ooit basgitaar bij Marvin Gaye – ingehuurd om de orkestrale extra’s toe te voegen. Zo weerklinkt in opener ‘The Captain’ al meteen trompetgeschal. Het nummer schept een euforische sfeer die in contrast staat met de scherpe gitaarklanken in ‘That Golden Rule’. Op ‘Bubbles’ komt niemand minder dan Josh Homme een handje toesteken. ‘Many Of Horror’ en ‘God & Satan’ zijn twee ‘heavy ballades’ en toch heel verschillend. Het zijn twee prachtige nummers. Om maar te duiden dat er van dit album een enorme intensiteit uitgaat. De combinatie van alternatieve rock, post hardcore, experimentele rock en progressieve rock zorgt voor veel variatie, een weids klankpalet en vooral songs die staan als een huis. De productie was net als voor ‘Puzzle’ in handen van Garth ‘GGGarth’ Richardson. Was de vorige keer de verstandhouding somtijds zoek, dan werden nu de plooien glad gestreken en verliep de samenwerking rimpelloos. In biografieën wordt dikwijls beweerd dat de nieuwste plaat ‘the most heavy and yet melodic so far’ is, maar in het geval van ‘Only Revolutions’ komt Biffy Clyro toch heel dicht in de buurt.

Geen opmerkingen: