FRONT LINE ASSEMBLY
‘Machines with living human tissue and programmed to destroy’
De evocatie van politiek geladen, in prikkeldaad gewikkeld cynisme op de tonen van muziek die niet zou misstaan als soundtrack bij het Laatste Oordeel
Het Canadese Front Line Assembly is een begrip in industrial middens. De groep wordt dikwijls in één adem vernoemd met die andere grote naam Skinny Puppy. Niet verwonderlijk, want frontman Bill Leeb maakte ooit deel uit van die band onder het pseudoniem Wilhelm Schroeder. Eind deze maand verschijnt FLA’s nieuwe studio album ‘Improvised. Electronic. Device.’ Over deze release en nog veel meer hadden we een gesprek met Bill zelf. De groep is trouwens live te zien op het Gothic Festival van 16 tot 18 juli in Waregem!
Waarom kreeg het nieuwe album als titel ‘Improvised. Electronic. Device.’?
Bill: ‘De titel heeft een dubbele betekenis. FLA houdt zijn vinger aan de pols van de actualiteit. We trachten onze muziek af te stemmen op wat er gebeurt op wereldvlak. De begrippen ‘improvisatie’, ‘electronics’ en ‘toestel’ zijn representatief voor de manier waarop we omgaan met onze synthesizers. We trachten er dingen mee te doen waarvoor ze niet gemaakt zijn en ze zijn een middel om onze gezichtspunten op het voorplan te brengen.’
Wanneer zijn jullie begonnen met de voorbereidingen voor dit album en hoe verloopt de communicatie tussen de groepsleden onderling? (het uitwisselen van bestanden, meetings, repetities)
Bill: ‘Het heeft twee jaar geduurd voor ‘Improvised. Electronic. Device.’ helemaal was afgewerkt. Het is de langste periode ooit die we nodig hebben gehad om een Front Line Assembly plaat af te krijgen. We zijn eraan beginnen werken na onze laatste, grote tournee. We waren goed op elkaar ingespeeld en hadden onderling een hechte band. De tijd was rijp om samen nieuwe nummers te schrijven. Gewoonlijk kwamen Jared Slingerland, Chris Peterson en ikzelf samen bij Chris thuis en dat enkele keren per week. We wisselden er ideeën uit en schreven de muziek voor de nieuwe songs. Het opnemen van de basistracks was dan weer een kolfje naar de hand van mezelf en Jeremy Inkel. Na ongeveer een jaar waren we klaar met de muziek en kon ik beginnen met het schrijven van de teksten.’
Wie neemt de eindbeslissing van hoe de songs op plaat verschijnen? Bestaat er zoiets als een democratisch platform binnen de constellatie van Front Line Assembly waarbij iedereen een eigen inbreng heeft?
Bill: ‘In het algemeen mag iedereen ideeën spuien en zijn mening te kennen geven, maar de finale beslissing ligt altijd in handen van deze jongen. Ik maak uit hoe de tracks op plaat verschijnen.’
Schrijf je doorlopend nieuwe nummers of zijn er periodes dat het niet echt lukt en je moet wachten op een vorm van bezieling?
Bill: ‘Het hele jaar door zit ik op gezette tijden voor mijn keyboard op zoek naar nieuwe ingevingen en invalswegen. De dingen die ik goed vind of me bijblijven sla ik op. Niet op computer of zo. Ik memoriseer ze. De overige jongens zijn ook altijd erg actief bezig met muziek, want elk heeft naast FLA nog één of meerdere zijprojecten.’
Hoe moeilijk is het om nieuwe geluiden en effecten te toveren uit de instrumenten die je momenteel bezit? Hoeveel tijd breng je door met praktiseren en spelen?
Bill: ‘Het is een proces dat nooit stopt. Met instrumenten ben je nooit klaar. Niets is definitief. De mogelijkheden om geluiden te genereren zijn bijna onuitputtelijk. Elke keer je naar een nieuw lied luistert, een keyboard aanzet, naar het nieuws kijkt; begint er iets te ontluiken, ben je creatief bezig en krijg je geluidsvormen en maak je plannen die je kan implementeren in je eigen muziek of aanwenden in de teksten die je aan het schrijven bent of hebt geschreven onderweg naar ergens.’
Hoeveel geld spendeer aan het kopen van nieuw materiaal en instrumenten?
Bill: ’In het verleden heb ik duizenden dollars gespendeerd met het aanschaffen en bijeen brengen van analoge synthesizers. Het doet een beetje vreemd aan en het is ironisch om vast te stellen dat in onze moderne wereld van computers en het virtuele fenomeen van het internet veel van dat dure materiaal overbodig lijkt. Tegelijk bestaat er de behoefte om iets nieuws te kopen; zij het een versterker, gitaar of keyboard. Een belangrijk aspect is iets waar weinigen rekening mee houden is dat het vooral de persoon is die voor je materiaal zorgt die het verschil kan maken.’
‘Angriff’ refereert naar de eerste keer dat je in Rusland was. Ben je er sindsdien nog teruggekeerd en indien ja, is er een wezenlijk verschil met toen?
Bill: ‘Met FLA ben ik twee keer in Moskou geweest en eenmaal in Sint Petersburg. Daarna ben nog eenmaal naar Moskou teruggekeerd met Delerium. Ik heb een nauwe band met Rusland. Mijn moeder is er geboren en heeft er haar kindertijd doorgebracht. Het is bizar en vreemd, maar telkens ervaar ik het als een manier van thuiskomen. Ik denk dat Rusland nooit komaf zal kunnen maken met de vooroordelen en misverstanden die hun schaduw werpen over het land. Maar ik heb er wel een innige, blijvende vorm van affectie voor.’
In ‘Hostage’ bekijk je het consumptiegedrag van de mens. Wat denk je over onze moderne maatschappij in zijn huidige vorm? Wat moet er veranderen?
Bill: ‘Het grootste probleem waarmee onze planeet te kampen heeft is de overbevolking. We zijn gewoon met teveel mensen. Het doet er niet toe welke en hoeveel nieuwe technologieën we uitdokteren, er zullen altijd tekorten zijn; zij het nu water, voedsel of grondstoffen. Het is een strijd die we nooit kunnen winnen. De sleutel tot succes ligt in de term ‘less is more’ en als we dat kantelmoment niet kunnen forceren dan zijn we als ras vroeg of laat gedoemd om uit te sterven.’
Naast Front Line Assembly ben je actief in tal van andere projecten. Hoe moeilijk is het om de muzikale focus te bepalen voor elke act apart of laat je toe dat er wat stijl en invloeden betreft aan kruisbestuiving wordt gedaan?
Bill: ‘Om een beeld te schetsen waar we naast FLA allemaal mee bezig: We zitten midden de opnames van een nieuw Delerium album dat een meer ‘underground’ geluid zal laten horen dan dit het geval was op de vorige twee releases. We hebben de nieuwe Noise Unit die al voor 80% is afgewerkt. Circle Of Doom is de naam van een project dat nog maar pas in de steigers staat, maar stilaan meer vorm begint te krijgen. We zijn dus heel druk in de weer. Een cross-over tussen stijlen is onvermijdelijk. Elk muzikaal aspect genereert zich in een ander idee. De ene muziek beïnvloedt nu eenmaal andere muziek. Er zullen altijd parallellen bestaan of het nu gaat om rock, electro of industrial. Finaal is het de zanger die bepaald welke stijl representatief is voor de muziek die je maakt.’
Als je terugkijkt op de carrière van Front Line Assembly, wat zijn de hoogtepunten en mocht je de kans krijgen om dingen overnieuw te doen wat zou je anders hebben aangepakt?
Bill: ‘Eén van de vele hoogtepunten is het feit dat we nog altijd meetellen en muziek maken op een creatieve manier. We hadden met ‘Icelate’ en ‘Mental Distortion’ twee ‘singles of the week’ in de UK en daar ben ik best trots op. De eerste keer dat we op het Mera Luna festival hebben gespeeld voor 25.000 toeschouwers en onze eerste bezoek aan Rusland horen eveneens thuis in het rijtje van hoogtepunten. Door de jaren heen hebben we heel wat fantastische mensen ontmoet en met grote artiesten als Einstürzende Neubauten, Cabaret Voltaire en Rammstein mogen aantreden. Dat zijn toch zaken die je bijblijven. Allemaal mooie herinneringen. Van één ding heb ik spijt: dat ik niet vroeger met muziek ben begonnen.’
De meeste acts beschouwen hun laatste album als hun beste. Is dat ook het geval voor FLA met ‘Improvised. Electronic. Device.’?
Bill: ‘Ik weet dat dit heel erg als een cliché klinkt, maar ik ben rechtuit en ben er van overtuigd dat deze plaat een mijlpaal is in de geschiedenis van FLA.’
Luister je nog naar de oude elpees van FLA en heb je zelf een grote platencollectie?
Bill: ‘Ja, ik heb een uitgebreide verzameling met vooral vroege industrial. Net als iedereen begon ik later cd’s te kopen, maar toch gaat mijn grootste liefde uit naar oud vinyl. In een kist in de kelder bewaar ik mijn gekleurd vinyl, bootlegs en gesigneerde exemplaren. Ik koester ze als waren het beroemde schilderijen van oude meesters.’
Welke zijn je andere interesses behalve muziek?
Bill: ‘Ik kijk graag naar films. Ik hou van kunst uit het renaissance tijdperk en religieuze relikwieën. Ik race graag met snelle, Duitse sportauto’s of ga op aangepaste omlopen de grond omploegen met een Landrover. Maar niets kan tippen aan het bijwonen van een schitterend concert.’
Hoe ziet je dag eruit wanneer je niet met muziek bezig bent?
Bill: ‘Gewoonlijk slaap ik tot een uur of elf. Om helemaal wakker te worden drink ik twee grote koppen extra sterke koffie. Daarna ga ik wat surfen op het internet en ga kijken wat er zoal wordt aangeboden op eBay. Om twee of drie uur ’s nachts ga ik achter mijn keyboard zitten. Het is dan, wanneer de saaie pieten en gewone mensen slapen, dat ik songs schrijf. Ik put mijn inspiratie uit deze andere, nachtelijke vorm van aardse energie.’
Als je jezelf wil verwennen wat koop je dan?
Bill: ‘Een kunstobject.’
Als je geen muzikant was wat zou je dan kiezen als beroep?
Bill: ‘Dan zou ik kiezen voor archeoloog. Onderzoek naar oude beschavingen en opgravingen op archeologische sites heeft me altijd al geïnteresseerd.’
Rockmuziek was en is nog altijd gerelateerd aan de excessen van seks, drugs en alcohol. Was dat ooit zo voor FLA of andere projecten en groepen waar je in hebt gespeeld?
Bill: ‘De periode bij Skinny Puppy was een aaneenschakeling van experimenten op alle gebied. Er waren geen grenzen. Alles kon en alles mocht. Als tegenprestatie werd je een blik gegund op de ‘andere kant’ van het leven en was je geest ontvankelijk voor alle mogelijke invloeden. De ervaringen van toen helpen me nog altijd in het creatieve proces van vandaag. Spijtig genoeg zijn bepaalde mensen die aan de andere kant waren beland nooit terug gekomen.’ (Bill alludeert op de dood van Dwayne Goettel in 1995 ten gevolge van een overdosis heroïne)
Toeren eist veel van muzikanten, zowel fysiek als mentaal. Wat doe je om gezond en fit te blijven?
Bill: ‘Als je ouder wordt ben je verplicht om wat bewuster te leven en op tijd gas terug te nemen. Als je dat elke dag voor ogen houdt dan loop je veel minder kans om te vroeg en te snel op te branden.’
Wat zijn je favoriete steden en/of zalen om een concert te spelen?
Bill: ‘Moskou, Praag en verschillende steden in Duitsland. Het liefst spelen we op grote festivals zoals onder meer Mera Luna en Arkiva.’
Huidige bezetting:
Bill Leeb
Chris Peterson
Jeremy Inkel
Jared Slingerland
http://mindphaser.com/
http://www.myspace.com/thefrontlineassembly
Geen opmerkingen:
Een reactie posten