maandag 6 september 2010

In The Nursery



IN THE NURSERY

Music gives nameless nourishment to our emotions and memories
— Jean Cocteau

De wondere wereld van de filmmuziek

In The Nursery werd opgericht in 1981 door de tweelingbroers Klive en Nigel Humberstone. Volgend jaar bestaat ITN dus dertig jaar. We vroegen of er iets speciaals gepland staat.

Klive: ‘We gaan gewoon door met componeren/schrijven en optreden. Er bestaan geen plannen om uit te pakken met een retrospectieve of iets van die strekking. Onze 25ste verjaardag vierden we met de release van een nieuw studio album. In 2011 zal het niet anders zijn’.

Er zijn wel meer broers die in dezelfde groep spelen, maar tweelingen komt voor zo ver ik weet niet zo veel voor. Hoe moeilijk is het om samen muziek te maken? Zijn er nooit wrijvingen of ruzies? Twee ego’s die lijnrecht tegenover elkaar staan?

Klive: ‘Tussen ons beide bestaat er geen tweestrijd. Als we muziek maken zijn we eerlijk tegenover elkaar. Ik denk juist dat dit te maken heeft met dat we tweelingen zijn. We zijn samen opgegroeid en de vriendschap tussen ons is nooit in vraag gesteld en is nog altijd even sterk en oprecht. Als zestien jarigen deelden we samen onze eerste elektrische gitaar en gingen naar optredens van groepen als Joy Division. In ons diepste wezen wisten we dat ook muziek wilden maken. Er was geen ander alternatief. Onze manier van werken is nog altijd niet veranderd’.

Jullie zijn het meest bekend voor jullie cinematografische benadering en meer in het bijzonder het componeren van soundtracks voor stomme films. Van wie is het idee afkomstig om filmmuziek te maken?

Nigel: ‘Van bij het prille begin zaten er filmische aspecten en elementen verweven in onze muziek, maar een soort van ommekeer kwam er begin 1996. We waren aan het onderhandelen over de commissie die we zouden krijgen voor 'The Cabinet of Doctor Caligari' met Metro Cinema in Derby. Men had ons gevraagd om een begeleidende soundtrack te bedenken bij een eenmalige voorstelling van deze film. We hebben er ongeveer een maand aan gewerkt. Na het beëindigen van het project en de bijbehorende performance namen we het besluit om de muziek ook op cd uit te brengen. Het zou een eerste worden in de reeks van ‘Optical Music’ releases. Uitgangspunt voor de muziek bij ‘The Cabinet Of Doctor Caligari’ was de rijke verbeelding en de expressionistische symboliek die zo kernmerkend is voor deze film. De soundtrack heeft dan ook een hypnotische en subliminale textuur’.

Hoe is door de jaren heen de muziek van In The Nursery geëvolueerd?

Klive: ‘De laatste twintig jaar is de technologische vooruitgang enorm en is de manier van opnemen drastisch veranderd. Het instrumentarium dat we in de begindagen gebruikten was eerder klassiek te noemen. Naast gitaar, basgitaar, drums en zang gebruikten we sporadisch een trompet of saxofoon en dat was het. Al vlug zijn we begonnen met experimenteren. Vooral de techniek van het samplen was voor ons een godsgeschenk. Het betekende dat we zelf een eigen orkest konden dirigeren en allerlei uit proberen. Het aanwenden van computers liet ons ook toe om zonder het huren van dure studiotijd bezig te zijn met schrijven en veranderen. Sindsdien is de keuze van instrumenten bij iedere nieuwe plaat anders. We houden ons eraan om te kiezen voor de juiste inkleuring, eentje die helemaal is afgestemd op elk specifiek album. Zo hebben we met ‘ERA’ geprobeerd om sterk met elkaar contrasterende nummers op een plaat samen te brengen. Sommige tracks worden gedragen door hevig drumwerk met die typische ITN stijl van militair getinte percussie en uiterst geschikt om te spelen voor een live publiek terwijl andere composities onze meer ‘delicate’ kant tonen’.

Nooit overwogen om te kiezen voor een ander genre, bijvoorbeeld industrial metal, EBM of een meer commerciële variant van synth pop?

Klive: ‘Wat zou daarvoor de reden of het motief moeten zijn? Er zijn meer dan genoeg groepen en artiesten die in die sectoren goed werk leveren. Wij creëren iets heel persoonlijk. Dat werkt inspirerend en bevrijdend. Ik heb er geen behoefte aan om onze ideeën op een andere manier uit te drukken’.

Hoe verloopt het creatieve proces? Heeft ieder groepslid een eigen inbreng en input? Schrijf je doorlopend nieuwe muziek of alleen wanneer de muze je een bezoekje brengt?

Klive: ‘De inspiratie kan altijd en overal opduiken, maar meestal is de keuze van de projecten bepalend om het creatieve proces op gang te trekken en de ideeën te kanaliseren. Muziek schrijven voor stille films en het maken van een studio album kunnen sterk van elkaar verschillen. Voor films ben je meer gefocust op het beeldmateriaal. Het werken aan een nieuwe plaat is minder gestructureerd en expressiever. De beperkingen die er zijn leg je zelf op. De basis van een compositie komt overwegend voort uit een percussie of een ritme sequentie of een op de piano gespeelde melodielijn of akkoordenreeks. Die worden ingespeeld op een door de computer gestuurde sequenser. We doorlopen dan de verschillende stadia. Soms schrijven we ook muziekstukken door middel van cello of fluit. We nodigen dan muzikanten uit om die live te komen inspelen in de studio. We houden ook wel van experimenteren en laten de structuur dan de vrije loop. Ook dat leidt tot bevredigende resultaten. De teksten en de zang komen doorgaans aan bod aan het einde van het creatieve proces’.

Wat gebeurt er met het zogenaamde restmateriaal dat niet onmiddellijk goed genoeg werd bevonden voor de op stapel staande cd?

Nigel: ‘Gewoonlijk worden alle nummers opgeslagen in een soort van catalogus met in het achterhoofd de gedachte dat het ooit nog van pas kan komen voor een toekomstig project. Sommige tracks zijn bijvoorbeeld niet geschikt als begeleidende muziek bij een film, maar passen wel binnen de context van een regulier album of een latere remix versie. De selectie verloopt soms moeizaam, doch meestal gaan we af op onze intuïtie en die heeft ons tot nu toe nog nooit in de steek gelaten’.

Wat voor muzikale achtergrond hebben jullie? Heb je bijvoorbeeld aan het conservatorium gestudeerd?

Klive: ‘Noch Nigel, noch ikzelf kunnen noten lezen. Voor alles wat we muzikaal ondernemen gaan we zuiver af op het gehoor. Dat en onze jarenlange ervaring bepalen de werkmethode. Een goede leerschool in onze tienerjaren was het luisteren naar andermans muziek en het bijwonen van concerten. Een groepje oprichten met je schoolkameraden geeft je eveneens inzicht en je krijgt ‘het gevoel’ op welke wijze je muziek kan genereren. Het is een manier om je emoties te uiten. Sinds die tijd is het een passie geworden die me nooit zal verlaten’.
Jullie meest recente plaat ‘Aubade’, is een compilatie album die het muzikale begin van In The Nursery in ogenschouw neemt. Sluit je hiermee een hoofdstuk af en waarom nam je het besluit om net nu dit materiaal uit te brengen?

Klive: ‘Recent werd ik aangezocht door verschillende uitgevers om het muzikale verleden van In The Nursery in kaart te brengen. Iemand in Polen was bezig met het schrijven van een naslagwerk over postpunk. Hij had me gevraagd om één en ander aan het papier toe te vertrouwen. Een Duitse publicatie ‘Sparkling Darkness’ was ook vragende partij. Zij wilden alles weten over mijn persoonlijke ervaringen en herinneringen uit de beginperiode van In The Nursery. Onder meer over onze eerste concerten en de releases van onze eerste platen via het NER label. Dit zette me aan het denken, want ik wou niet zomaar iets uit mijn mouw schudden. De manier van communiceren is ook helemaal anders. Mijn denkpiste was dat wie vandaag begaan is met dit genre van muziek graag meer wil weten over de achtergronden en benieuwd is naar ons muzikale verleden. Om het juiste effect te sorteren en de muziekfan te stimuleren is ‘Aubade’ tot stand gekomen. Een andere reden om met dit werk uit te pakken was het feit dat onze eerste albums niet meer te verkrijgen zijn. Mijn opzoekingen delfden ook oude foto’s en brieven op uit het ITN archief. Prima materiaal dat perfect deel kon uitmaken van het artistieke ontwerp van de hoes en het tekstboekje. Daarnaast hebben we er altijd al van gedroomd om ons allereerste concert uit 1981 op cd uit te brengen. Dit was het ideale moment. Toevallig is ‘Aubade’ het allereerste nummer dat we ooit speelden, doch het werd nooit officieel uitgebracht. Na dertig jaar is het nu toch gelukt. Het is navenant dat deze compositie ook is opgenomen in deze bevattelijke verzameling met dezelfde titel’.

Wat zijn jullie toekomstplannen?

Klive: ‘Na onlangs te hebben gespeeld op het Sensoria Festival of Music & Film in Sheffield, zijn we begonnen aan een volgende filmscore in de serie Optical Music. Alles bevindt zich nog in een vroeg stadium, dus vergeef me dat ik de naam van de film nog niet wil prijs geven. Daarnaast zijn we gevraagd om muziek te leveren voor verschillende computerspelletjes en zijn we bezig aan een nieuw studio album. Dit jaar spelen we nog een handvol shows in Europa, inclusief enkele festivals. In september zijn we van plan om af te reizen naar de Verenigde Staten om ook daar een aantal keren op te treden’.

Als je tot dusverre de carrière van In The Nursery bekijkt wat zie je als de hoogtepunten?

Klive: ‘Oh, er zijn er heel wat. Om er enkele op te noemen: spelen voor duizenden toeschouwers in Zocalo, Mexico City, in Leipzig als openingsact mogen aantreden tijdens het 16de Wave Gotik Treffen in 2007, met op de achtergrond het historische Völkerschlachtdenkmal monument, één van onze songs horen spelen op de radio in het programma van de legendarische John Peel in 1984, vorige maand ons eerste Amerikaanse optreden in Austin, Texas en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan’.

Kunnen jullie leven van de opbrengsten van jullie muziek?

Nigel: ‘Sinds we onze eigen muziekuitgeverij, ITN Corportion, hebben opgericht in 1994 verdienen we genoeg om in ons levensonderhoud te voorzien. Maar het blijft moeilijk. Ik geef ook les als freelancer in verschillende scholen. Ik geef ook workshops over digital soundtracking en andere audio visuele training en zeker niet te vergeten is mijn functie van muziekdirecteur voor het Sensoria Music en Film Festival’.

Op welke manier verwen je jezelf? Koop je dan heel dure of extravagante dingen?

Nigel: ‘Het gebeurt zelden dat heel dure aankopen doen. Daarvoor moeten we terug gaan naar de jaren negentig. Dan hebben we ons zelf een laatste keer verwend met het aanschaffen van een Emu Emulator en een Akai S6000 sampler. Als we onszelf echt willen verwennen dan is het beste wat ons kan overkomen het vinden van een betaalbare vintage gitaar. Zo hebben we toch al een mooie collectie verzameld van klassieke Hofners. Al dertig jaar ben ik de trotse bezitter van een Hoyer (Rickenbacker 4001 kopie) basgitaar. Vorig jaar heb ik het nog eens breed laten hangen door me een origineel, een 1978 model, te kopen. Ik koester ze nu allebei’.

Hoe breng je je vrije tijd door tijdens het toeren?

Nigel: ‘Om eerlijk te zijn: veel vrije tijd heb ik niet, want als we op rondreis zijn ben ik altijd chauffeur van dienst! Ik hou echt van autorijden’.

Zijn jullie bijgelovig? Hebben jullie een bepaald ritueel voor je het podium opgaat?

Nigel: ‘Ik moet je teleurstellen. We zijn niet bijgelovig en hebben helemaal geen rituelen’.

Wat doe je om fysiek paraat te blijven?

Nigel: ‘Gewoon actief bezig zijn lijkt voor mezelf te werken. Af en toe ga ik wat joggen. Klive speelt drums en dat op zich is al een fysiek intensieve bezigheid. Hij heeft geen extra trainingen nodig om zijn fysieke paraatheid te testen’.

Wat mogen de toeschouwers tijdens het Gothic Festival in Waregem verwachten?

Nigel: ‘Ik ben erg in mijn nopjes en ook wel een beetje fier dat de ITN live set up nog niet is gekopieerd door andere acts en dat we zo nog altijd boven de massa uitstijgen. De mix van gedreven orkestrale percussie en symfonisch getinte electro, gecombineerd met de magie van het moment tussen de muzikanten/groepsleden staat telkens garant voor een unieke en dynamische live show. In Waregem gaan zoals altijd het beste van onszelf geven’.

Huidige bezetting:

Klive Humberstone
Nigel Humberstone
Dolores Marguerite C
David Electrik

http://www.inthenursery.com/
http://www.myspace.com/inthenursery

Geen opmerkingen: