zondag 5 september 2010

Kvelertak



Kvelertak

Neemt iedereen in een ijzeren greep

In eigen land werden ze opgemerkt nog voor ze een platendeal hadden kunnen afsluiten. Ze werden gedraaid op de radio en mochten aantreden op enkele festivals en dat met alleen maar een paar demo’s in de achterzak. Het bracht Kvelertak zelfs naar het befaamde Roskilde festival in buurland Denemarken en Eurosonic in Nederland. Een groep dus die in de lift zit. Dat ze nog meer aandacht zullen krijgen is zo klaar als een klontje, want hun eerste cd scheert hoge toppen. Het is een debuut dat kan tellen en onvermijdelijk veel media aandacht zal krijgen. Tijd dus om ze bij de lurven te pakken en aan een vraaggesprek te onderwerpen.

Verstikken en smoren
Wie met muziek begint moet altijd op zoek naar een naam. Zo ook dit zestal uit Stavanger, Noorwegen. Kvelertak betekent in het Engels ‘stranglehold’ en in het Nederlands ‘wurggreep’. Het lijkt me geen leuk vooruitzicht wanneer het gevoel je bekruipt dat je geen lucht meer krijgt. Eindigen met dichtgeknepen keel is niet het perspectief waar een mens naar uitkijkt. Een variant die wat meer mogelijkheden biedt is een spelletje wurgseks. Nog eenmaal klaarkomen en dan de pijp uitgaan. Maar we wijken af. Waarom ze kozen voor Kvelertak als groepsnaam vroegen we aan zanger Erlend Hjelvik. Erlend: ‘We zochten naar een korte, gevatte benaming die tegelijk onze muziek kon omschrijven. Inmiddels zijn we muzikaal lichtjes van koers veranderd, maar de vlag dekt nog altijd de lading. Onze muziek is fel, onstuimig en bijtend. Er gaat veel kracht van uit, we zijn een band met pit. (lacht) Het betekent ook iemand in zijn greep houden, macht uitoefenen over anderen en op een bepaalde manier gaat dat op voor Kvelertak in die zin dat we altijd en overal de muzikale confrontatie aangaan met iedereen die ons pad kruist.’

Hoe het begon
Het verhaal van Kvelertak klinkt bekend: een groepje vrienden die voor de lol muziek willen spelen. Ze blijken meer in hun mars te hebben en plots komt alles in een stroomversnelling en wordt men uitgenodigd voor het by:Larm festival in hun thuisstad Stavanger, de Noorse tegenhanger van Eurosonic in Nederland. Op dit driedaagse evenement begin dit jaar stond dan weer Noorwegen en de Noorse muziekindustrie centraal en zo gaat natuurlijk de bal aan het rollen. Erlend zijn muzikale achtergrond beperkt zich tot een groepje genaamd Abadon dat een soort van ‘rock uit het stenen tijdperk’ speelde, erg rudimentair dus. Voor de rest luistert hij vooral naar black metal. Zelf omschrijft Erlend de muziek van Kvelertak als een mix van hardrock met punk plus allerlei elementen gaande van progressieve rock uit de jaren zeventig tot; hoe kan het ook anders black metal. Het muzikale brein van Kvelertak is gitarist Bjarte Lund Rolland terwijl Hjelvik de teksten voor zijn rekening neemt. Wat ons bij de volgende vraag brengt: waarom men kiest om in het Noors te zingen en niet in het Engels. Erlend: ‘Ik vind het vreemd dat, van welk land ze ook zijn, acts kiezen om zich in het Engels uit te drukken. Voor mij lijkt het veel logischer om te zingen in je moedertaal. Tachtig procent van de Noorse groepen raakt wat bekendheid betreft niet verder dan de eigen landsgrenzen of in het beste geval de (Scandinavische) buurlanden. Dus lijkt het me natuurlijk dat je kiest voor je eigen taal of zelfs eigen dialect. In het buitenland klinkt het exotisch en dat men je niet begrijpt is daaraan ondergeschikt. De laatste jaren zijn er veel bands in Noorwegen die ervoor kiezen om in het Noors te zingen. Je hebt bijvoorbeeld Skambankt, Kaisers Orchestra, Trollfest, doch het zijn vooral black metal groepen die aan de basis liggen: Taake, Skitliv, Kampfar, enzovoort.’

Hoe nuttig is het om een songtitel proberen te vertalen?
We namen de proef op de som en namen die van Kvelertak hun debuutplaat onder de loep en legden het voor aan Erlend. Een aantal als ‘Fossegrim’, (over een watergeest die mensen naar de waterval lokt met zijn vioolspel), ‘Mjød’ (mede is een eeuwenoude alcoholische drank), ‘Ulvetid’ (het uur van de wolf is aangebroken), ‘Offernatt’, ‘Sultans Of Satan’, ‘Blodtørst’ zijn duidelijk geïnspireerd door black en pagan metal en een paar hebben een ranzige bijklank zoals ‘Nekroskop’ (het kunnen spreken met de doden) en ‘Utrydd Dei Svakke’, letterlijk de zwakkelingen uitroeien. Erlend: ‘Die laatste titel klinkt erger dan waar de tekst over gaat. Was je een Noor dan had je het meteen door. Het gaat niet zozeer om de sterkste en de zwakste, maar om wie de beste band ter wereld is: Kvelertak. De rest is hopeloos slecht. (lacht) De meeste van de teksten vinden hun oorsprong in het mythologische en occulte, maar je moet ze zien in een andere context. We zijn geen discipelen van Satan of beoefenaars van zwarte kunsten. Het is meer ‘tongue in cheek’: de draak steken met genres en sagen. Geloof me, er steekt heel wat zwarte humor in onze teksten.’

Kunstzinnigheid en verbeeldingskracht
Zowel de album cover als het groepslogo zijn een ontwerp van John Dyer Baizley de zanger/gitarist van Baroness. Die had een demo gehoord van Kvelertak en was onmiddellijk bereid om met hen in zee te gaan. Erlend: ‘Het schilderij is gebaseerd op de thematiek van de songs. De uil bijvoorbeeld representeert Thor, de god van de donder en de twee gehoornde jonge dames zijn de bokken die zijn wagen trekken. En zo zijn er nog wel een aantal subtiele verwijzingen. Het is gewoon prachtig. Heel vindingrijk en origineel, net als het logo waarin het mythologische en mystieke met het moderne en hedendaagse ligt besloten.’

Is alles doordacht en minutieus voorbereid?
Kvelertak lijkt zijn zaakjes goed voor elkaar te hebben. Blijkbaar is over elke stap nagedacht: de mengeling van muziekgenres, hun alom tegenwoordige aanwezigheid op het internet, het hoesontwerp, hun beeldmerk, de producer (hun eerste keus was Kurt Ballou van Converge en die kregen ze ook). Erlend: ‘Het internet is vandaag de dag onmisbaar en de ideale manier om contacten te leggen. Zo kwam ons eerste optreden tot stand via de sociale netwerksite MySpace. Via dat kanaal hebben we kennis gemaakt met andere groepen en medewerkers gevonden. We hebben het geluk dat we goed omringt zijn en dat we veel vrienden hebben die ons als het nodig is uit de nood helpen. Voor een deel heeft het toeval ook een rol gespeeld, maar je kunt stellen dat we nader beschouwd de situatie beheersen. Dankzij onze entourage en ons management was het uiteindelijk niet zo moeilijk om de juiste keuzes te maken.‘

Tatoeages zat
Op de groepsfoto’s is te zien dat hen de lichaamscultus van het tatoeëren niet vreemd is. Erlend: ‘Vier van ons hebben inderdaad tatoeages. In Stavanger is tatoeëren erg in trek. Hier val je niet op in het straatbeeld. We hebben er geen behoefte aan om zoals in een realitysoap als ‘Miami Ink’ elke keer als we een tatoeëring laten zetten de keuze te motiveren en ons levensverhaal te vertellen. Het heeft niks te maken met een levensfilosofie of attitude. Je kiest voor een afbeelding die je tof vindt en dat is het. Meer moet je er niet achter zoeken.’

Een risicovolle keuze
Soms moet je gedurfde beslissingen nemen in het leven. Zo heeft Erlend zijn werk opgezegd. Erlend: ‘Binnen een paar weken stop ik met mijn huidige job. Ik werk in de opslagplaats van een diepvriesbedrijf hier in Stavanger als heftruckchauffeur. Ik heb mijn ontslag ingediend om me helemaal te kunnen concentreren op Kvelertak. Straks heb ik recht op een uitkering van de overheid. Hopelijk krijg ik geen spijt van mijn beslissing. De andere jongens hebben wel nog een baan. Eén is een webdesigner, een andere geeft workshops. Wat de overigen precies doen ontsnapt me nu even. Sinds een maand of twee ga ik ook fitnessen. Onze live optredens vragen veel van lichaam en geest. Nu het menens wordt wou ik daarom wat aan mijn conditie werken. Of het iets heeft uitgemaakt moet je me nog maar eens vragen na onze zomertournee.’ (lacht)
Vanaf 24 juli trekt Kvelertak een eerste keer door Europa samen met Converge, Kylesa en Gaza.

http://www.indierec.net
http://www.myspace.com/kvelertak

Kvelertak line-up

Erlend Hjelvik: zang
Bjarte Lund Rolland: gitaar
Maciek Ofstad: gitaar
Vidar Landa: gitaar
Kjetil Gjermundrød: drums
Marvin Nygaard: basgitaar

Concerten

Trix, Antwerpen – 02/08/2010
Ieper Fest, Ieper – 15/08/2010

Kvelertak
Kvelertak
Indie Recordings/Suburban

Noors sextet uit Stavanger dat onbetamelijk om zich heen graait in de muziekbeugels van anderen, dit in een eigen muziekkist propt en dat dan tracht te gelde te maken. Na slechts een eerste keer luisteren zijn er een aantal zaken die meteen opvallen. Van het zestal zijn drie er van gitaristen. Het is de taak van Bjarte, één van die gitaristen en tegelijk het muzikaal brein van Kvelertak, om iedereen gelukkig te stemmen. De songs schrijft hij dan ook functie van zijn mede snarenplukkers zodat iedereen een partij of solo mag en kan invullen. Dat maakt de songs op een merkwaardige wijze tegelijk welluidend en pakkend. Bij Kvelertak hebben ze vooral goed geluisterd naar hun landgenoten van Turbonegro, klassieke hardrock en groepen uit de black metal scene. Een niet voor de hand liggende mix, maar wel één die gloeiend hete gensters slaat. Zanger Erlend schrijft de teksten en de rode draad die er doorheen loopt is die van zwarte humor. Men drijft onder meer de spot met de Noorse mythologie, Satanisme en bestialiteit. Wat dacht je van titels als ‘Sjøhyenar’ (hyena’s van de zee) en ‘Liktorn’ (eelt). Producer Kurt Ballou (Converge) geeft de drums een energieke glans, wat het groepsgeluid zeker ten goede komt. Minder te spreken zijn we over het geschreeuw, de zang dus, doch dat hoort nu eenmaal bij de stijlvariant van Kvelertak. Het is te nemen of te laten. Net als de black metal herrie. Toch moeten we besluiten dat dit een uitmuntend debuut is. Eentje dat je bij de keel grijpt en naar lucht doet happen.

Geen opmerkingen: