maandag 6 september 2010

Peter Frampton


Peter Frampton
Thank You Mr. Churchill
Eagle Records

Peter Frampton (60) zal de rest van zijn carrière wel achtervolgd blijven door het monstersucces van de live dubbelaar ‘Frampton Comes Alive!’ en de hitsingle ‘Show Me The Way’. Nochtans heeft deze Britse zanger/gitarist tijdens zijn veertigjarige loopbaan wel meer fraaie platen afgeleverd. Zo won hij met zijn vorige werkstuk, het instrumentale ‘Footprints’ (2006) nog een Grammy. Even ambitieus is ook zijn nieuwste worp ‘Thank You Mr. Churchill’. Het album is sterk autobiografisch. Zo verwijst het titelnummer naar de thuiskomst van zijn vader na het eindigen van Wereldoorlog II. Andere songs spelen in op zijn eerste muzikale ervaringen en de relatie met zijn zoon Julian die papa een handje komt toesteken in ‘Road To The Sun’. Frampton komt op zijn veertiende studioschijf heavy uit de hoek. De composities zijn uitstekend van opbouw, met afwisselend intense riffs en op blues geënte gitaarsolo’s. Dat het ook anders kan laat Frampton horen in ‘I’m Due To You’, een leuk en luchtig nummer waarvan het refrein doet denken aan Tom Petty en het funky ‘Invisible Man’ met een knipoog naar Steve Winwood (sinds hij Amerikaans staatsburger is geworden moet hij een beetje denken aan zijn ‘thuispubliek’). De meer hardrock getinte songs worden afgewisseld met wat rustiger nummers en dat zorgt voor een mooi evenwicht met als rode draad het prima gitaarwerk. Of het nu gaat om elektrisch, akoestisch, slide of fingerpicking; Peter speelt het met brio. Of de jeugdige rockers deze cd gaan oppikken is nog maar de vraag. Peter Frampton hoort bij de oude garde en ‘Thank You Mr. Churchill’ klinkt soms een tikje ouderwets. Wie al langer is vertrouwd met de zanger/gitarist kan niet ontkennen dat dit tot zijn beste werk mag gerekend worden. En is dat soort platen niet altijd een beetje tijdloos?

Geen opmerkingen: