Popa Chubby
The Fight Is On
Provogue Records
Ted Horowitz, alias Popa Chubby, profileert zich graag als een bad boy uit The Bronx. Ook op de hoesfoto’s van zijn nieuwe cd ‘The Fight Is On’ staat hij stoer te wezen. Het verband tussen een zonnebril en bokshandschoenen ontgaat me even, maar over de zeggingskracht van de getatoeerde tekst op zijn arm valt niet te twijfelen: ‘Take no shit’. Na de release van de country punk plaat ‘Vicious Country’ (2008) keert Popa op ‘The Fight Is On’ terug naar zijn roots. Klassieke bluesrock met een knipoog naar de soul van de jaren zestig. Omringd door zijn verzameling vintage gitaren begon hij tussen het drukke tour schema door met zijn vertrouwde muzikanten aan de opnames van ‘The Fight Is On’. Eén van Chubby’s grote inspirators en mentors is Bad Brains producer Jerry Williams. Het is onder zijn impuls dat een deel van de songs tot stand kwam. Popa toont hier zijn veelzijdigheid en introduceert heel wat verschillende stijlbreuken. Chubby rijgt de ene coole riff aan de andere, maar verwacht hier geen experimenteerdrift. Onze uit de kluiten gewassen brombeer speelt op veilig en naar eigen zeggen is dit ‘bluesrock for the people’. Qua vergelijking kwam me dikwijls Omar Dykes (Omar & The Howlers), ZZ Top en Duke Robillard in gedachten, maar dit terzijde. Het album kent zowel sterke als mindere momenten. In de eerste categorie zijn het vooral ‘Locked In A Memory’, ‘Greedy For Gold’, ‘Holes’, de ijzersterke instrumental ‘Steelhorse Serenade’ en ‘Wicked Wanda’ die hier ten huize het best werden gesmaakt. Eerder aan de flauwe kant zijn ‘NYC 1977 Til...’ (denk aan ‘Walk On The Wild Side’ van Lou Reed) en het stereotiepe ‘Rock & Roll Is My Religion’. In maart worden de eerste tour data bekend gemaakt en zijn live reputatie kennende zal Popa Chubby alles uit de kast halen en alleen maar tevreden zijn met een knock-out geslagen publiek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten