The Rideouts
The Storm After The Calm
Eigen Beheer
Na de split van Earl Grey in 2003 stampte Massimiliano ‘Max’ Scherbi met The Rideouts een eigen project uit de grond. De Italiaanse multi-instrumentalist kreeg daarbij een helpende hand toegestoken van bassist Gianpiero de Candia en drummer Andrea D’Ostuni. ‘The Storm After The Calm’ is meteen hun debuut album. Vanaf het eerste nummer valt op dat het drietal zich laat beïnvloeden door de Britse rock scene van eind de jaren zestig, begin de jaren zeventig. Op zich is dat niet zo verwonderlijk. D’Ostuni verkaste in 2006 naar London alwaar hij ging studeren aan het Trinity College. Max op zijn beurt verbleef vijf jaar in Liverpool. Zijn voornaamste doel daar bestond erin om een betere liedjesschrijver en gitarist te worden. Als componist steekt hij zijn bewondering voor The Beatles niet onder stoelen of banken. Op de zes snaren zijn het vooral Eric Clapton en Jimmy Page waar hij naar opkijkt. Het groepsgeluid van The Rideouts is een mix van bluesrock (Cream, Yardbirds, John Mayall) en poprock. Op ‘The Storm After The Calm’ probeert Scherbi telkens de meer gitaargerichte en uptempo liedjes af te wisselen met meer rustige songs. Het zorgt tegelijk voor evenwicht en afwisseling. Persoonlijk gaat onze voorkeur uit naar het robuustere, betere gitaarwerk zoals in ‘Waiting For You’, ‘Broken Heart Blues’, ‘Sweet Honey’ en ‘Going Up In Smoke’. Een ander aangename vaststelling is de kwaliteit van de composities. Een echt slecht nummer ga je hier niet vinden. Je kunt ze natuurlijk afrekenen op het feit dat ze gebrek hebben aan originaliteit of niet vernieuwend uit de hoek komen, maar dat geldt voor ongeveer iedereen in het huidige rockcircuit. Nee, The Rideouts maken met hun eersteling een goede beurt. ‘The Storm After The Calm’ zorgt voor aangenaam en zorgeloos vermaak en meer moet dat eigenlijk niet zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten