maandag 6 september 2010

Willard


Willard
Steel Mill
Roadrunner Records/Metal Mind

Willard werd opgericht in 1989 in Seattle, Washington en werd gemakshalve door de muziekpers ondergebracht bij de grunge beweging. Zelf waren ze daar niet over te spreken en helemaal gekant tegen elke vorm van commercieel succes. Ze hoorden bij de underground en wilden dat zo houden. Hun enige full cd ‘Steel Mill’ werd geproduceerd door de illustere Jack Endino (Soundgarden, Mudhoney, Nirvana en nog vele anderen) en uitgebracht in 1992. Hun groepsgeluid leunt dichter aan bij dat van The Melvins dan bij eender welke grunge act. Geen wonder dus dat ze niet wilden geassocieerd worden met de grunge bedoening. Al na een eerste luisterbeurt kan je eerder gewagen van doom, sludge en heavy metal invloeden. Ze worden ook wel vergeleken met TAD (drummer Steve Wied maakte oorspronkelijk deel uit van TAD hun originele line-up). Dat ze nooit het pad van de roem hebben bewandeld is niet alleen te wijten aan hun attitude. ‘Steel Mill’ was en is geen schitterende plaat. Een gedegen werkstuk, maar ook niet meer dan dat. ‘Steel Mill’ is in zijn totaliteit loom, zwaarmoedig, bedrukt en dat wordt nog extra in de verf gezet door de pompende bas, forse drumpatronen en schreeuwerige zang van frontman Johnny Clint. Ik kan het moeilijk omschrijven of vatten, maar ondanks de in beton gegoten geluidsmuur mist Willard net dat tikje inventiviteit waarmee men een album naar hogere sferen kan stuwen. Meer dan een cultstatus zit er niet in, maar was dat ook niet waar Willard van in het beging op uit was? En dan kan je hun missie meer dan geslaagd noemen.

Geen opmerkingen: