maandag 6 september 2010

Zeritas


Zeritas
Metamorphose
Echozone

Duits trio dat op treffende wijze ontroert en beroert. Menige gevoelige snaar wordt hier geraakt. De Duitse taal leent zich uitstekend voor hun theatrale, soms groteske liederen met uit het leven gegrepen teksten. Melancholie, sentiment en romantiek ingekapseld in fijnzinnnige arrangementen. De productie is erg helder. Tussen de grote orkestraties door worden subtiele electro en darkwave accenten aangebracht. Het klinkt allemaal te mooi om waar te zijn en dat is het ook. Wie wat dieper ingaat op Zeritas hun debuut stuit op de wat monotone stem van zanger Micha van Rijthoven. De eenzijdige inkleuring met strijkers en de verwoede pogingen om een bepaalde stemming te scheppen leidt bij nader inzien tot een acute vorm van bloedarmoede. Als het niet saai is, dan is het té zoetgevooisd of is het treurnis alom. Slechts drie nummers springen enigszins uit de band: het dansbare ‘Tanznacht’, het religieus geïnspireerde ‘Scheinheiligtum’ en de meer industrial getinte, instrumentale titelsong. Hou alvast een doos tissues binnen handbereik, want wat ook de reden is; dat er tranen zullen vloeien is een vasstaand feit.

Geen opmerkingen: