Central Park
Reflected
Rockville
Vijf jaar geleden was de Duitse progressieve rockband Central Park (opgericht in München, 1983) helemaal terug van weggeweest en dan nog wel in de originele bezetting. Toen was er eerst nog de eerder onverwachte release van de reünie cd/dvd ‘Unexpected’. In navolging daarvan volgden een aantal concerten die leidden tot de editie van een tweede live dvd. Later begon men met het schrijven van nieuw songmateriaal. Het plotse vertrek van zanger Heiko Möckel werd opgevangen door de komst van zangeres Jannine Pusch die in de zomer van 2010 werd aangetrokken als nieuw boegbeeld. Met ‘Reflected’ teert de groep op zijn rijke verleden als vooraanstaande progrock act, terwijl men tegelijk probeert om aansluiting te vinden bij de huidige rock en metal scene. Al mikt men toch voornamelijk op het thuisfront om met deze nieuwe schijf te scoren. Opener ‘Guns R Us’ vertrekt van traditionele, symfonische rock (Rick Wakeman, Yes, Emerson, Lake & Palmer) en men voegt daar wat avantgarde en metal elementen aan toe. Het complexe arrangement en de soms vreemde stemcapriolen van Jannine zorgen voor het verrassingseffect. ‘Free Fall’ klinkt een beetje meer jazzy met zachte loopjes terloops afgewisseld met zwaar brommende synths. ‘White Princess’ is meer poprock gericht, alweer met die jazz ondertoon gevolgd door de mooi gezongen ballade ‘Another Part’. ‘Vision Of Cassandra’ is een epos dat werd opgedeeld in drie stukken en pas na zes minuten op gang komt. Het is een langdradig, artificieel werk zonder bezieling dat alleen tijdens het laatste deel min of meer kan bekoren. Ook ‘Path Of Mercy’ en afsluiter ‘The Last Tear’ gaan gebukt onder een gekunstelde en opgeblazen bewerking. Waar ‘Reflected’ nog veelbelovend begon draait het toch nog uit op een fiasco. Voor mijn part hoeft Central Park dit tweede leven niet langer te rekken. Vrijwillige euthanasie lijkt me hier de meest humane oplossing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten