Butzemann

Butzemann

Merechyn

Danse Macabre

Iedereen kent wel de boeman als kinderschrik. De kindjes met vreselijke verhalen angst aanjagen is een gegeven van alle tijden. Het broederpaar Chris en Andreas Bargel brengt hier een eigen, zeer vrije interpretatie van verschillende sprookjes en vertelsels. Hun schepping van een sprookjeachtige omgeving is er één van duistere krochten, inktzwarte nachten en donkere spelonken. Om het album muzikaal aantrekkelijker te maken gingen de Bargel broers op zoek naar aparte invalshoeken. Deze verwoede expeditie blijkt niet altijd een meevaller te zijn. Men gebruikt zowel metal, folk, electro, industrial en gothic elementen om het geheel muzikaal in te kleuren. Afwisselend wordt er geschreeuwd, gedeclameerd of gefluisterd. De samenhang is dan ook ver te zoeken. Oké, er zitten soms aardige vondsten tussen, zoals in ‘Fleisch’, het ingetogen ‘Der Rote Stein’, ‘Rosenrot’, ‘Mein Kind’ of ‘Pfefferkuchen’. Doodleuk zijn ook de bindteksten die elk nummer, behalve afsluiter ‘Der Rattenfänger’, voorafgaan. Geen plaat echter die diepe sporen nalaat.