Delica-M
driftbetween
Danse Macabre
Het Canadese Delica-M staat met één been midden de electro scene van de jaren tachtig en met het andere been staat men onvast, schuifelend en zoekend in de hedendaagse electro en synthpop subcultuur. De stemmen van zanger Herman Wang en zangeres Emily Burt en het wat donkere en ijle sfeertje dat men creëert bevestigd deze beeldvorming. Beide vocalisten klinken een tikkeltje broos, kwetsbaar, aarzelend. Bij sommige van de nummers zoals ‘Automatic No’, ‘What Goes Round’ en ‘Better Believe This’ mist dit zijn uitwerking niet. Bij andere gaat die vlieger helemaal niet op. In ‘Ego Games’ zoekt men zowaar aansluiting bij Nine Inch Nails. Daar is op zich niks mis mee, maar dan moet je wel volle bak gaan. Ook de slappe synthpop van ‘Harmless Fun’ of afsluiter ‘Pick Up’ missen zeggingskracht. Delica-M is, zoals de titel van de plaat weergeeft, enigszins een groep op drift en het viertal zet zichzelf tussen hamer en aambeeld. ‘driftbetween’ is een erg wisselvallige en bij momenten een veelbelovende plaat. Maar juist dat laatste komt te weinig tot uiting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten