I, The Phoenix

I, The Phoenix

I, The Phoenix

Blackhill Records

Belgische, vier man sterke band met als creatieve spil het duo Jean-Paul Frenay en Vincent Depuydt. De groep probeert met zijn debuut een totaalpakket af te leveren waarbij evenveel aandacht is besteed aan het muzikale luik als aan de verpakking. Wat je te zien krijgt is dus even belangrijk als wat je hoort. De jongens hebben nog meer ambities en denken aan installaties, tentoonstellingen, films, foto’s en interactieve happenings om hun ding aan de man/vrouw voor te stellen en aan te prijzen. Hun eerste album gaat in op de hype van het 3D spektakel. Het brilletje krijg je er gratis bij. Wat we eerder zien als een gadget gaat gelukkkig niet op voor hun muziek. Het kwartet probeert met een eigen geluid voor de dag te komen en slaagt aardig in zijn opzet. Uiteraard vallen er herkenbare elementen te bespeuren, doch we kunnen ons helemaal vinden in de kille, afgemeten, mechanische industrial metal. Wat geweldig stoort is het verschrikkelijk schrille, machinale geluid dat regelmatig opduikt in verschillende van de songs en de zenuwen erg op de proef stelt. Wie creatief bezig is kiest voor een bepaalde insteek en dat niet iedereen dit zal of kan appreciëren maakt nu eenmaal deel uit van het proces. We onthouden vooral dat I, The Phoenix ‘anders’ klinkt en dat op zich is al een verdienste.