Eden Weint Im Grab
Geysterstunde I
Danse Macabre
Een poëtisch middernachtelijk spektakel is de ondertitel van dit in Berlijn residerende kwintet hun vierde album. Zanger en tekstdichter Alexander Paul Blake verdiept zich in het paranormale, mysterieuze en onverklaarbare dat de mens uit zijn slaap houdt, doch vernist zijn literaire spinsels over spiritisme en het visionaire met een laagje ironie en spot. Muzikaal doorkruist men de paden van black/death metal, gothic, variété en kermismuziek. Sommige fragmenten doen denken aan The Vision Bleak, Samael, Hollenthon of Krypteria. Het nummer ‘één’ in de titel laat vermoeden dat er nog een vervolg komt en dat is ook zo, want deze langspeler is het eerste deel van een conceptueel tweeluik. In zijn genre is ‘Geysterstunde I’ best genietbaar, maar niet echt om van te smullen. De groep telt drie gitaristen, maar dat komt zelden echt uit de verf. Bovendien zijn er Eden Weint Im Grab te veel voorgegaan die de knokengalerij van spoken en geesten op een treffender manier bezingen. Beste tracks zijn ‘Ein Requiem In Sepia’, ‘Friedhof Der Sterne’ en ‘Moritat Des Leierkastenmanns’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten