Werner Nadolny’s Jane
Eternity
Saol/CMM/Bertus
De bijna pensioengerechtigde Werner Nadolny (64) krijgt er maar niet genoeg van. Ook niet na de in 2010 uitgebrachte ‘Live In Concert’ dvd om het veertigjarig bestaan van Jane te vieren. Een aantal van de nummers op deze ‘Eternity’ werden toen als kennismaking reeds live gebracht. Rond ‘Eternity’ is een mooi verhaaltje geweven rond het getal ‘zeven’ als symbool en heilig getal. Dit kan de compositorische armoede niet maskeren, want op deze schijf slaagt componist Nadolny er niet in om zeven eigen nummers bij elkaar te harken. Om numeriek aan het juiste cijfer te komen zag het gezelschap zich genoodzaakt om uit te pakken met een cover van Uriah Heeps ‘Circle Of Hands’ en een soort reprise met ‘radio edits’ van ‘Borrowed Times’, ‘Roses On The Floor’ en ‘Triptych’. Qua muziekstijl is men blijven steken in de jaren zeventig. Het resultaat is belegen symfonische rock, voor het merendeel wel goed gespeeld en gezongen. Alleen ‘Space Waters’ is beschamend slecht, net als ‘A Little Big While’ waarin Nadolny’s oude vlam en vergane glorie Jutta Weinhold, samen met zanger Torsten Ilg, het lied mee de vernieling in zingt. Als je daar nog de eerder aangehaalde, overbodige herhalingen aan toevoegt dan stelt dit album heel weinig voor. Dat hier nog überhaupt een publiek voor is te vinden kan zelfs deze bijna zestiger moeilijk vatten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten