Op 16 en 17 december 2011 speelt Severed Heads twee dagen op
rij tijdens de tiende editie van het BIMfest.
‘In een groep spelen is leuk als je jong bent, maar eenmaal
ouder werkt het verstikkend’.
Binnen enkele maanden is het zo ver en is de tiende editie
van het Belgian Independent Music Festival een feit. Headliner zijn de electro
veteranen van het Australische Severed Heads. Hoog tijd dus om een stand van
zaken te geven en wie kan je daarvoor beter aanspreken dan boegbeeld Tom
Ellard.
Severed Heads was al eens van de partij op het BIM Festival
in 2005. Het was toen voor het eerst in twintig jaar dat jullie terug in Europa
speelden. Hoe heb je dat evenement toen ervaren?
2005 was een jaar vol verrassingen. Severed Heads was al een
paar jaar van het toneel verdwenen en plotseling kwamen alle soorten van
gebeurtenissen in een keer op ons af: festivals, onze muziek die diende als
soundtrack voor een film, muziekprijzen, enzovoort. De trip naar België viel daar
middenin en werd onderdeel van de plotseling ontstane, waanzinnige maalstroom
aan belevenissen. Gevraagd om een setlist van oude songs te spelen was een heel
vreemde ervaring. De meeste van die nummers was ik al lang vergeten.
Je zei ooit dat de shows met Gary Numan de laatste zouden
zijn voor Severed Heads, doch nu kom je toch naar België om aan te treden op
BIMfest. Jullie spelen zelfs twee dagen op rij en meer nog, dit zijn de enige
optredens in Europa. Wat kunnen we verwachten en wanneer valt het doek
definitief voor Severed Heads?
In beide gevallen is/was onze terugkeer op het voorfront
gebaseerd op een toenmalige, wederzijdse relatie van vertrouwen. Ik heb al veel
voorstellen en aanvragen geweigerd. Sinds 2008 zijn de enige concerten die we
doen voor mensen die bekend zijn met of echt geïnteresseerd zijn in de beleving
en de geschiedenis van Severed Heads als muzikaal instituut. Tegen alle anderen
zeg ik dus ‘neen’. Je kunt niet progressief zijn als je geen vooruitgang boekt!
Bovendien heb ik ook nog een solo carrière. Beethoven was ook geen lid van een
band!
Wat vind je aantrekkelijk en/of minder aangenaam aan het
Europese continent en België in het bijzonder?
Als toerist kan ik me moeilijk een beeld vormen van Europa
in zijn geheel. De voornaamste impressie is er één van een ouder tijdperk, van
vergane glorie, vooral omdat ikzelf afkomstig ben van een relatief jonge natie.
Oud, maar vermengt met sterke uitbarstingen van moderniteit. Een minder
aangenaam aspect is misschien wel het feit dat de Europese, ‘ondergrondse’
muziekcultuur stug en star overkomt en wordt onderverdeeld in subgenres. Het zou beter zijn om
minder te definiëren en ambigu de lijnen uit te zetten.
Was de muziek en het muzikale inzicht van Severed Heads altijd
zijn tijd vooruit?
Wezenlijk hebben we altijd gedaan wat we zelf leuk vonden.
Soms waren mensen onze muziek welgevallig, een andere keer dan weer niet. Het
idee van ‘zijnde zijn tijd vooruit’ is niet langer gangbaar, omdat alles in de
muziek al eens is herontdekt. De wil is er nog, maar vandaag betekent vooruitgaan
dat je eigenlijk een zijwaartse beweging maakt.
In feite haat je de groepsnaam ‘Severed Heads’ en toch heb
je die altijd behouden. Waarom?
Het was bedoelt als grap en de domste ‘industrial band’ naam
die je maar kon verzinnen. Maar plots werden we populair en was het te laat om
nog te veranderen, want de naam stond ingevuld op contractuele verbintenissen.
Er was geen weg terug. Daarenboven was het wel grappig om door mensen
omschreven te worden als ‘industrial’ en dan werden diezelfde individuen kwaad
omdat we niet ‘industrial genoeg’ waren. En in de platenwinkels vond je onze
albums altijd terug in de sectie ‘Heavy Metal’.
Hoe kijk je vandaag terug op je muzikale carrière? Wat zijn
voor jou de hoogte- en laagtepunten?
De slechtste periode voor een groep als Severed Heads was
het langzame verval eind de jaren negentig van de onafhankelijke labels, die
ofwel hun artiesten aan de deur zetten of over kop gingen. Alles verzandde tot
herkauwde rock of orthodoxe rap en onze muziek werd beschouwd als ‘passé’.
Begin 2001 begonnen we aan een soort van winterslaap. Tot plots de
elektronische muziekstijl ‘glitch’ en de microsound beweging de underground
muziek nieuw leven inblies. Omdat we ooit zelf waren begonnen op al of niet
defecte, oude machines was het verfrissend om overnieuw te beginnen en zo ook
kennis te maken met nieuwe artiesten en jonge muzikanten. Onze beste episodes
kenden we voor de opmars van de majors en nadat die hun beste tijd erop zat.
Voor mij is ‘Over Barbara Island’ het beste wat Severed Heads ooit heeft gemaakt.
Was er gedurende de voorbije jaren een advies dat je beter
ter harte had genomen en toch niet hebt opgevolgd?
Een advocaat onder de arm nemen. Misschien had EMI dan niet
alle auteursrechten in zijn bezit. Maar ook; beschouw elke transactie met een
grote platenmaatschappij als werken, want er valt geld te verdienen of te
verliezen. Heel belangrijk, neem ook muziek op voor jezelf. We hebben ze nooit
ernstig genomen, dus zij ons ook niet.
In een eerder interview stelde je dat er totaal geen nood
was aan nieuwe muziek, omdat je met het huidige aanbod al meer dan een heel
leven lang zoet bent. Betekent dit ook dat, wat de muziek betreft, alles reeds
gezegd is?
Dat hangt af van wat je verstaat onder het begrip ‘muziek’.
Bedoel je audio dan is het antwoord ‘ja’. Het is heel erg lang geleden dat ik
nog iets nieuws heb gehoord. Ik denk dat het tijd is om de term ‘muziek’ anders
en in een weidser perspectief te zien.
Wat moeten jongelui dan doen als ze in een bandje willen
spelen? Alleen covers en ouder spul brengen?
Maak computer spelletjes, video’s, telefoonapplicaties,
sculpturen, dozen vol interessante dingen. Herdefinieer de term ‘muziek’. Ik
geef les aan een universiteit en wanneer iemand me vertelt dat hij of zij een
album wil maken vraag ik altijd ‘voor wat staat het woord album in 2011’? Er is
een groot gebrek aan nieuwe ideeën.
Wat is jouw kijk op de huidige muziekindustrie?
Die is volledig opgegaan in het aanbod, het geheel van de
media industrie en verworden tot de soundtrack voor een grotere belevenis. EMI
is dood, Apple is de nieuwe
koning. Muziek is voor een groot deel mnemonisch; het ondersteunt het geheugen
van de wat oudere mensen. Voor jongeren is het betekenisvol. Een album maken is
een oud ritueel. Toch blijven de mensen zoeken naar authenticiteit. Alleen
denken ze die te vinden in het decennium van de jaren zeventig.
Hoe oud was je toen je voor het eerst in aanraking kwam met
rockmuziek en wat is je muzikale achtergrond?
Als je ‘rockmuziek’ bedoelt in de letterlijke betekenis dan
moeten we terug naar 1975. Ik had interesse voor alles wat met geluid te maken
had. Mijn voorliefde ging uit naar bandopnemers en de cut-up techniek. Ik was
dan 13. Ik hield ook van rockgroepen die probeerden om nieuw en verrassend uit
de hoek te komen en later kwamen daar nog de electro acts bij. Eigenlijk vond
ik alles goed. Behalve opera. Ik heb nooit muziek gestudeerd of lessen gevolgd
en dus moest ik altijd iemand zoeken die wel die kennis bezat. Voor het
ogenblik ben ik bezig met het componeren van muziek voor een studie aan een
hogeschool en het valt me moeilijk om de notities uit te uitschrijven!
Ben je bijgelovig en heb je, behalve opstaan, nog een ander
essentieel dagritueel?
Natuurlijk ben ik bijgelovig. Iedereen die hoopt om iets te
bereiken probeert zijn lotsbestemming te beïnvloeden en gelooft dat dit
uitzicht kan omgezet worden in een vorm van werkzame energie. Ik vertrouw erop
dat morgen de zon opkomt. Ik geloof rotsvast in geesten, maar tegelijkertijd
ben ik helemaal niet overtuigd van het feit dat ze metterdaad bestaan. Wat
wezenlijk is en wat men gelooft hoeft niet altijd overeen te stemmen. Mijn vast ritueel ’s ochtends is koffie
drinken en over en weer lopen. Uren voor een computerscherm zitten zorgt ervoor
dat je zin krijgt om te stappen.
Ben je een professionele muzikant en indien niet wat is je
beroep?
Ik geef les in de School of Media Arts aan de universiteit
van New South Wales. Mijn hoofdvak is video productie, aangevuld met het
ontwerpen van games. Officieel geef ik geen muzieklessen, al is er sprake van
om daarmee te beginnen. Muziek doceren aan de universiteit gebeurt op basis van
een klassieke opleiding.
Wat zou je in de toekomst nog willen verwezenlijken/realiseren?
Ik weet het niet. Ik dacht dat ik tevreden zou zijn met wat
ik tot nu toe al gepresteerd heb, maar ik lijk daarover heen te zijn. In een
groep spelen is leuk als je jong bent, maar eenmaal ouder werkt het verstikkend.
Ik ben bezig met het schrijven van mijn doctoraat en ik vraag me nu al af wat
ik daarna ga doen. Het lijkt allemaal zo zinloos als je beseft dat je toch dood
gaat! Dat is niet betreurenswaardig – wel wonderlijk.
Verzamel je dingen zoals platen, postzegels, boeken, etc. en
heb je een grote collectie?
Mijn verzameling platen is ooit gestolen en ik had geen zin
om van nul af aan opnieuw te beginnen. Op een bepaald punt ben ik begonnen met
het verzamelen van computerspelletjes. Niet om ze te spelen (ik ben een
beroerde speler wat ook het spel is), maar om het tijdperk waarin ze tot stand
kwamen te documenteren en te bewaren voor het nageslacht (echt waar!). Sinds kort
ben ik begonnen alles wat ik bezit aan foto’s, boeken en cd’s te scannen.
Daarna gooi ik alles weg. Dat is warempel erg vermakelijk! Je kan zo een kleine
doos vullen met altijddurende dingen waaraan de herinnering nooit vervaagd.
Hoe verwen je jezelf of wat is voor jou een echte traktatie?
Met prutsen. Ik voel me schuldig als ik een hele dag heb
doorgebracht knoeiend met
allerhande apparatuur zonder een aanmerkbare reden of drijfveer, dus dat moet
het zijn. En alle legale roesmiddelen als bier en chocolade. Feitelijk, prutsen
en knutselen en het consumeren van voornoemde narcotica tegelijk.
Wat was voor jou de meest vreemde ontmoeting met een beroemd
persoon?
Een beroemdheid voor de ene is voor de andere soms een nul,
maar dit terzijde. Een paar anekdotes zijn wel het vermelden waard.
De eerste gaat over een rond me lanterfantende Bjork. Ik was
bezig met het opstellen van mijn materiaal op het podium en ze bleef maar om me
heen flaneren en doelloos heen en weer lopen. Nog een geluk dat ze toen al de
gewoonte had aangenomen om geen schoenen te dragen.
Weigeren om met Kraftwerk op te treden omdat ze zich
aangaande de materie zich gedroegen als kinderachtige en belachelijke poseurs. Daarna
wel naar de show gaan om ze te hekelen en te interrumperen. Dat was amusant.
Gedenkwaardig is ook de mop rond ‘de gitarist van Pearl
Jam’. Die gast bleef me maar bellen en probeerde me te overhalen om naar Seattle
te verhuizen. Zijn moeder was er burgemeester en zij zou me wel een ‘green
card’ bezorgen. Enkele jaren later vroeg een kennis van me aan de groepsleden
van Pearl Jam als één van hen me echt had gebeld. Uiteraard niet en het was
niet meer dan een kwajongensstreek!
Enkele landen in Europa en de Verenigde Staten hebben
ernstige, economische problemen en zitten diep in de schulden. Hoe is de
situatie in Australië en zouden we er niet beter aan doen om het economische
systeem te veranderen? De aandelenmarkt afschaffen?
Australië boert goed, maar dat komt uitsluitend omdat we
onze mineralen verkopen aan China. Door hun niet te stoppen expansiedrift
zitten ze daar met een groot gebrek aan delfstoffen en zo lang de verkoop daarvan
op peil blijft zit alles snor. Onze cijfers zijn ten minste gebaseerd op de
actuele welgesteldheid. Terwijl het nu te laat is om terug te keren naar de
prijs van het goud als maatstaf, zijn bedrijven die meer waard zijn in aandelen
dan in activa te gek voor woorden. In Australië is dat niet toegelaten. Als je
naar de USA kijkt is een bedrijf als Facebook miljarden dollars waard terwijl
de opbrengst minimaal is.
Aan wie of wat heb je de grootste hekel en waarom?
Ik probeer om niet haatdragend te zijn tegenover mensen. Er
is zoveel domheid in de wereld waarin domme, maar machtige personen zich laten
omringen en adviseren door talloze, al even stomme en zwakke figuren. Het is
een vicieuze cirkel die alleen kan doorbroken worden met het zoveel mogelijk
verspreiden van onderwijs en educatief onderricht.
Mocht je kunnen kiezen, hoe zou je willen sterven?
Schielijk, zonder waarschuwing vooraf. Als je één van je
ouders langzaam ziet wegkwijnen komt dat bijzonder hard aan.
Welk grafschrift moet er op je grafzerk staan?
‘Gedateerd’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten