Skinny Puppy
Een reactie tegen het grote bewustzijn
26 jaar en 14 albums, het zijn cijfers die kunnen tellen.
Zolang delen cEvin Key en Nivek Ogre lief en leed als stichters en kernleden
van Skinny Puppy. Hun nieuwe album ‘hanDover’ is een klein meesterwerk. Zowel
op het vlak van muziek als tekst brengt het duo, met de hulp van oude getrouwen
als Ken Marshall en Mark Walk, een vernieuwend werkstuk dat een andere kijk
heeft op de wereld en ons maatschappelijk model. Voor liefhebbers van
industrial is het de hemel op aarde. Op het voorstel om een gesprek te hebben met
één van de beide protagonisten gingen we dan ook gretig in. Als gesprekspartner werd cEvin Key naar
voor geschoven. We troffen hem thuis aan in LA.
Paul Van de gehuchte
Terug naar het begin
Kevin William Crompton, aka cEvin Key en Kevin Graham Ogilvie
(Nivek Ogre) ontmoetten elkaar voor het eerst in de winkel waar Key werkte als
kassier. Ze spraken niet echt met elkaar. Het enige wat werd gezegd was iets in
de trend van: ‘Dat is dan tien dollar en zeventien cent.’ Later troffen ze
elkaar op een feestje in het huis van een kennis. Key speelde toen al in een
bandje. In een hoek van de kamer stond een SCI Pro-One keyboard waarop cEvin bezig
was met componeren van een stukje muziek. Nivek toonde interesse en Key vroeg
hem om voor het muziekfragment een tekstje te schrijven. Zo hebben de twee
elkaar toevallig leren kennen.
Met vallen en opstaan
Als individuen binnen de constellatie van een groep heeft
het tweetal moeilijke periodes gekend. Soms was de spanning te snijden. In het begin
waren ze jonge beunhazen, ze hadden niet echt een doel of een plan. Ze deden
niet echt een poging om populair te zijn. Skinny Puppy was leuk om te doen en
incidenteel groeide de groep mensen die hun muziek graag hoorde en wou kopen. Eigenlijk
dachten ze: Als dit ooit stopt dan beginnen we met iets anders, maar het is
nooit gestopt. Ze vonden altijd wel labels, managers, vrienden of kennissen die
hen de nodige steun gaven om door te gaan. cEvin: ‘Het geeft voldoening en het
voelt goed aan als je jezelf kunt blijven en dat zonder rekening te moeten
houden met de buitenwereld. Skinny Puppy heeft nooit trends gevolgd of deel
uitgemaakt van een bepaalde muziekscène. We deden ons ding. Al de rest vloeit
daaruit voort. Voor mij is belangrijk dat wat wij voelen, de statements die we
willen maken en trouw blijven aan onze oorspronkelijk intenties en gedachtegoed;
dat dit stand houdt. Als dat niet meer mogelijk is, is het tijd om ermee te
stoppen.’ Samen muziek maken, optreden, fotosessies, er zijn mogelijkheden zat
om elkaar op regelmatige basis te zien, dus in het gewone leven, naast hun
bestaan als Skinny Puppy hebben beide niet zoveel contact met elkaar. Er is ook
nog zoiets als een gezinsleven. ’s Avonds naar de kroeg gaan behoort niet tot
de geplogenheden van alle dag.
Het sturen van bezieling
cEvin: ‘Je armen geven de richting aan die je wil uitgaan
(lacht). Elke dag is anders en als je bezig bent met muziek komen de ideeën
vanzelf. Je kan het niet forceren. Soms lijkt het nergens op, soms klinkt het
goed. Voor mezelf herken ik onmiddellijk of die invallen bruikbaar zijn of
niet. Zij het voor Skinny Puppy of voor één van mijn andere projecten, Tear
Garden, Download, PlatEAU... .’
Het ontdekken van nieuwe geluiden
In de wereld van synthesizers valt er altijd wel iets nieuws
te ontdekken. Het is een universum van geluiden dat steeds in beweging is.
cEvin: ‘Mocht je alles al gehoord hebben dan valt er niet veel meer te beleven.
Er blijven nieuwe modellen van keyboards op de markt komen en die wil je dan
hebben. Je voelt je aangesproken en dan wil je de verschillende geestkrachten
uit al die domeinen kanaliseren. Nee, met synthesizers ben je nooit klaar.
Vroeger maakte ik regelmatig gebruik van de techniek ‘field recordings’. Als ik
op reis was in andere landen had ik altijd wel bandopnemers bij me. Alle
geluiden werden geregistreerd: treinstations in Japan of krekels op Jamaica of
radio uitzendingen uit verschillende landen. Ik mag zeggen dat ik een aardige
verzameling heb opgebouwd.’
Een nieuwe aanpak
Voor het maken van ‘hanDover’ maakte Key komaf met zijn oude
manier van werken en startte overnieuw met een schone lei. Met een frisse kijk
en open geest werden nieuwe sequencers en apparaten in stelling gebracht. cEvin
omschrijft zijn werkwijze als primitief en direct. Daarnaast was modulatie een
veelgebruikte techniek. De laatste
jaren is die erg populair geworden en Key wou zien welk effect dit procedé zou
hebben op de muziek van Skinny Puppy.
Twee onvolwassen vijftigers
cEvin: ‘Mannen worden nooit volwassen. Het is een gezegde
dat je dikwijls hoort, maar het is waar. Volgens mijn vriendin zwem ik elke
week in de fontein van de jeugd en moet ik nu ongeveer 32 jaar oud zijn
(lacht). In mijn wereld hoef ik niet oud te worden. Ik was een deel van Skinny
Puppy en ben dat vandaag nog. Ik maak me niet druk om wat er buiten ‘mijn
realiteit’ gebeurt. Ik blijf gefocust en probeer die sprankel jeugdigheid van
toen te bewaren door alle dagen te doen wat ik denk dat moet gebeuren. Je kan
alleen maar hopen dat alle onderdelen van je lichaam op dezelfde lijn zitten
(lacht). Kleine jongens blijven spelen met hun speelgoedautootjes. Na al die
jaren ben ik een opgeklommen tot de rang van professionele mini
vrachtwagenbestuurder. ‘
Nog net geen miljonairs
Key staart zich niet blind op zijn eigen prestaties of de
ik-persoon. Hij probeert alles in een breder perspectief te plaatsen en de
vraag die zich dan opdringt is waar alles om draait. cEvin: ‘Wel, we zijn geen
grote poenpakkers. We bevinden ons niet in een situatie die ons toelaat om een
luxueus leventje te leiden. Voor ons draait het om overleven. Er is niet veel
veranderd. De druk van vroeger is er nog altijd. We hebben nooit subsidies of
steun gekregen van de overheid. Er is een tijd geweest dat we honger leden. Het
verbaast me nu dat we toen nooit hebben opgegeven en muziek zijn blijven maken.
Het maakt onderdeel uit van de verandering in gedrag of kennis. Je geloof in en
vertrouwen op wat jezelf kan. Blijf toegewijd tot wanneer je erbij neervalt.
Het is een overlevingsmechanisme dat je ontwikkelt waardoor je beter signalen
opvangt en herkent. Ik weet dat in de teksten van Ogre perceptie een hoofdrol
speelt. Het leven is als een test, een experiment en we zijn nieuwsgierig om te
weten wat de eindbestemming is.’
Het einde een tijdperk
cEvin: ‘Wanneer ben je voor het laatst naar een club of
jeugdhuis geweest om het groepje van een vriend te zien optreden? Wat mij het
meest zorgen baart en wat ik spijtig vindt is dat de underground muziekscène
verdwijnt. Er is niemand meer die de echte ondergrondse beweging nog steunt. Vroeger
was het anders. Het stelde soms niet veel voor, maar er was de passie. De
hartstocht en de liefde om tijd en geld te spenderen aan creativiteit, aan iets
wat nog geen vaste vorm heeft aangenomen is weg. Nu is er alleen nog het
internet. Ik denkt dat veel optreden een pleister op de wonde kan zijn. Ik weet
niet met hoeveel procent elk jaar opnieuw de verkoop van cd’s naar beneden
gaat, maar het is substantieel. De
grote platenmaatschappijen willen niet meer investeren in de toekomst. Er is
geen langetermijnvisie. Men pikt er een artiest uit waarmee men snel geld kan
verdienen. Ze persen die uit als een citroen en eenmaal leeg moet die plaats
maken voor de volgende. Het zijn net robots. Eenmaal afgedankt belanden ze op
de schroothoop.’
De digitale wereld
Volgens Key biedt alleen het digitale formaat nog een toekomst
voor de muziek in het algemeen. cEvin: ‘Het enige andere dat je kunt ondernemen
is iets extra toevoegen dat je muzikaal product aantrekkelijker maakt. Je moet
dan meer brengen dan de muziek alleen. Op die manier kan je de mensen nog warm
maken om een fysieke aankoop te verrichten. Het is wel een interessante
ontwikkeling om te volgen. Ik bedoel mensen die vijftien, twintig jaar geleden
zijn geboren hebben geen benul van hoe het vroeger was. Voor hen is de digitale
wereld heel gewoon. Voor hen is het normaal om alles te kopen en te downloaden
via internet. Je kan hen niets verwijten. Het is aan ons om hen een alternatief
aan te bieden in welke vorm dan ook. Men zou eens een enquête moeten houden om
te weten te komen hoeveel mensen vandaag uitsluitend naar YouTube kijken of via
internet naar muziek luisteren. Alles wat op deze planeet is geweest en wat nu
gebeurt kan je bekijken op YouTube. Het is verbazingwekkend. Hoe het verder
gaat evolueren is me een raadsel. Als er geen ander platform komt moet het zich
wel uitwerken tot een nieuwe kunstvorm. Het enige spijtige dan is dat een
kleinere muziekscène zich nog moeilijk zal kunnen ontwikkelen tenzij die door
de massa en masse wordt gesteund. Bijna
alles in de muziekwereld is eenheidsworst, een voortzetting van wat al bestaat.
Het is bedroevend en smartelijk.’
Modules en oscillatoren
Voor het maken van dit album maakte Key gebruik van
verschillende modellen van oscillatoren en modules in combinatie met
synthesizers. Voor de technische details verwijzen we naar de site van Subconscious
Records. cEvin: ‘Het briljante van het Eurorack is dat je modulair gezien eigen
ontwerpen, althans in theorie, kan omzetten in een zelfgemaakte compositie. De
achterliggende gedachte was dat ik met dit concept anderen kan inspireren.
Onder meer door hen de vaardigheden aan te reiken. Als Subconscious is het ons
gelukt om geluiden te laten roteren en een synthesizer - via het proces van
module na module - te bouwen. Bij Subconscious hebben we al oscillatoren en
twee sets modules te koop. Er is nog meer op komst, maar voorlopig ben ik de
enige die eigenaar is van een bekrachtigde Subconscious synthesizer.’
De broek gescheurd
Voorlopig staat er alleen een Amerikaanse tournee op de
planning. Er zijn nog wel geen data bekend. Van een rondreis in Europa is nog
geen sprake. Onder meer omdat de laatste Europese passages steevast op een
sisser zijn uitgedraaid. Elke keer wanneer ze terug naar huis gingen kregen ze
economisch gezien en bij wijze van spreken een trap onder de kont. Dus ze zijn
er nog niet uit hoe ze het financieel en organisatorisch gaan aanpakken. cEvin:
‘De opzet en planning van onze laatste tournee in 2010 was een complete ramp en
heeft ons echt de das omgedaan. Aan de opkomst was het niet gelegen, want we
speelden altijd voor een vol huis. De oorzaak was het geschifte schema. De ene
dag speelden we in Amsterdam, de volgende in Stockholm, dan terug in Nederland
en daarna terug in Denemarken of Zweden. Al dat reizen is niet alleen vermoeiend,
maar kost ook hopen geld. De communicatie tussen manager, agentschappen en
organisatoren liep helemaal fout. De totale inkomsten van onze merchandise zijn daar in rook opgegaan.
Maar we leren van onze blunders, want eigenlijk moeten we alleen maar onszelf
verwijten – dat zijn Ogre en ik – omdat we hebben nagelaten alles grondig te
controleren voor we aan die toer zijn begonnen. Nu ben ik veel meer beducht;
hou meer toezicht. Laat ons hopen dat het allemaal nog op zijn pootjes terecht
komt. Misschien dat we alleen een paar van de zomerfestivals meepikken. We zien
wel. Europe, keep your fingers crossed.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten