Paradise Lost

Paradise Lost

Draconian Times MMXI

Century Media

In 1995 brachten de grondleggers van het subgenre gothic metal een vierde album uit met als titel ‘Draconian Times’. De plaat bleek een mijlpaal te zijn, niet alleen in gothic metal middens, maar ook bij liefhebbers van metal tout court. En wat blijkt: ook vandaag heeft deze collectie songs nog niets van zijn glans verloren. Eerder dit jaar verscheen de ‘Legacy Edition’, een opgepoetste heruitgave inclusief een dvd met een 5.1 audio mix van de originele langspeler. Aansluitend volgde een korte tournee van zeven exclusieve concerten in verschillende Europese steden. De show in London werd opgenomen en van die concertregistratie verschijnt nu een tweeledige dvd versie. In The Forum speelde Paradise Lost voor een uitverkocht huis. Zowel de groep als het publiek was in topvorm. ‘Draconian Times’ werd integraal gespeeld en aangevuld met een aantal oudere en meer recente tracks. Van bij het begin zat alles goed en het zestal, voor de gelegenheid was gitaar technicus Milly Evans – die eerder al eens was ingesprongen voor gitarist Greg Mackintosh - aan de line-up toegevoegd als toetsenist en achtergrondzanger, begon met een strak gespeelde versie van ‘Enchantment’. Ook ‘Hallowed Land’ kreeg een prima uitvoering mee. Voor ‘Once Solemn’ werd een tandje bij gestoken en mag Adrian Erlandsson zijn talent als secure en metronoom sterke trommelaar etaleren. Daarna komt er naar mijn gevoel een dipje, want ‘Elusive Cure’ en ‘Yearn For Change’ missen wat slagkracht. Andere hoogtepunten die de meute in extase brengen zijn ‘Shades Of God’ en ‘I See Your Face’. Een eerste bisronde werd ingezet met ‘Faith Devides Us, Death Unites Us’. Meteen kon je horen welke evolutie Paradise Lost heeft doorgemaakt. Niet alleen sinds ‘Draconian Times’, maar sinds hun oprichting is deze act altijd op zoek naar vernieuwing. Uiteraard mogen ook Paradise Lost klassiekers als ‘True Believe’, ‘One Second’ en ‘Say Just Words’ niet ontbreken. Daarna verdwijnt het gezelschap achter de coulissen om nog een tweede keer terug te keren voor een spetterende finale met het fantastische ‘Rise Of Denial’ en ‘As I Die.’ De tweede schijf bevat extra’s in de vorm van een documentaire gedraaid door bassist Steve Edmondson. Het is een wat warrig tijdsdocument dat de toer in beeld brengt en de jongens laat zien tijdens repetities en het over en weer reizen van stad naar stad. Een tweede luik bestaat uit interviews met alle groepsleden, manager Andy Farrow en de toenmalige producer van ‘Draconian Times’, Simon Efemey die ook al achter de knoppen zat tijdens de opnames van ‘Icon’ en ‘Shades Of God’. Je komt onder meer te weten dat men toen beschikte over grotere budgetten, het een probleem was om een nieuwe drummer te vinden, men ongelooflijk veel kon zuipen en men niet vies was om een bandmaat een loer te draaien. In de korte interviews met toeschouwers komen er fans aan het woord die er vijftien jaar geleden ook al bij waren en nu opnieuw van de partij zijn. Tot slot zijn er nog de twee promotie video’s gedraaid voor hun meest recente studio release ‘Faith Divides Us – Death Unites Us’ (2009). De twee filmpjes zijn nogal macaber, maar dat is dan weer typerend voor de galgenhumor van het liedjesschrijvers duo Greg Mackintosh en Nick Holmes. Voor de aanhangers van zowel metal in het algemeen als gothic metal en Paradise Lost in het bijzonder is deze uitgave zonder meer een aanrader.