Pop Will Eat Itself
New Noise Designed By A Sadist
Cooking Vinyl
Eén van de drijvende krachten binnen Pop Will Eat Itself was
liedjesschrijver en medefrontman Graham Crabb. Hij liep al een paar jaar met
het idee rond om PWEI nieuw leven in te blazen, maar niemand van de toenmalige
bezetting was bereid om mee in de boot te stappen. De ambitieuze Graham nam dan
maar alleen het heft in handen en schreef naar eigen zeggen zijn beste songs
ooit en hoopt daarmee Pop Will Eat Itself naar een hoger niveau te tillen met
dit nieuwe album. PWEI werd bij zijn ontstaan gerekend bij de in de UK ontstane
grebo beweging waar ook Gaye Bikers On Acid, The Wonder Stuff, Carter USM en
Ned’s Atomic Dustbin toe behoorden. Naderhand begon men samples te gebruiken en
deden elementen uit rap, hiphop, dub, funk en vooral industrial hun intrede. Zo
werd hun laatste studio album ‘Dos Dedos Mis Amigos’ (1994) uitgebracht bij
Nothing, het label van Trent Reznor.
‘New Noise Designed By A Sadist’ gaat nogal fors van start met het
toepasselijke ‘Back 2 Business’ gevolgd door het nog fellere ‘Chaos &
Mayhem’. En inderdaad het lijkt wel alsof Pop Will Eat Itself nooit is
weggeweest, want ook de rest van het songmateriaal pakt uit met sterke op industrial
leest geschoeide nummers, waarin slechts af en toe een streepje dub, drum ‘n’
bass of hiphop opduikt. Je hoort ook waar een act als The Prodigy de mosterd
haalde. Met ‘New Noise Designed By A Sadist’ roept Crabb vooral herinneringen
op en er is geen directe aansluiting bij het huidige industrial aanbod. Maar in
het geval van Pop Will Eat Itself hoeft dat ook niet. Dit album is sterk genoeg
om met zijn jaren negentig sound ook de hedendaagse industrial liefhebber aan
te spreken. Vooral tracks als ‘Equal Zero’, ‘Oldskool Cool’, ‘Seek &
Destroy’, ‘Disguise’ en ‘Wasted’ hebben die knisperende vonk om het vuur aan de
lont te steken en de boel te laten ontploffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten