Prong

Prong

Zit Prong gebeiteld?

Als stichter van Prong laat Tommy Victor (59) nog eens zijn tanden zien en drie jaar na zijn laatste wapenfeit, het remix avontuur ‘Power Of The Damn Mixxxer’, is de nieuwe cd ‘Carved Into Stone’ een feit. De zanger/gitarist is niet klein te krijgen en bijt van zich af, al moet hij bij elke levensinjectie van Prong op zoek naar een nieuwe ritmesectie. Tot nu lukt het hem altijd en ook al beginnen de jaren te wegen dan kan de achtste studioplaat van Prong best wedijveren met ‘Beg To Differ’, ‘Prove You Wrong’, ‘Cleansing’ of ‘Power Of The Damager’. Als het van Victor afhangt dan is Prong nog lang niet afgeschreven, al wordt het steeds moeilijker om stand te houden in deze onzekere tijden.

Paul Van de gehuchte   

Een nieuw begin

Het idee voor een nieuwe plaat begon te kiemen in 2009. Tommy Victor begon in zijn eentje te werken aan nieuw materiaal thuis op zijn computer. Veel uit die startperiode heeft het zelfs niet gehaald op het nieuwe album ‘Carved Into Stone’. Prong was in 2009 op tournee met Soulfly en dat met een nieuwe ritmesectie bestaande uit drummer Alexei Rodriguez en bassist Tony Campos. Zij waren de vervangers van respectievelijk Aaron Rossi die eerst definitief wou stoppen, maar dan overstapte naar Revolting Cocks (hij speelt nu ook bij Ministry) en Monte Pittman. Die had nog zijn job als vaste gitarist bij Madonna. Monte heeft vier kinderen en dan is de keuze voor werkzekerheid logisch te noemen. Daarnaast ging hij toeren met Adam Lambert en zo bleef er sowieso geen tijd over voor Prong. Tijdens het rondreizen gebruikte Victor zijn vrije tijd om nieuwe nummers te schrijven. Campos bracht ook wat riffs aan en dat bracht de bal pas goed aan het rollen. Drie jaar noeste arbeid leverde een oogst op van een 25-tal songs. Na het kaf van het koren te hebben gescheiden bleven er elf over. Volgens Tommy de beste van het lot. De rest ging in de prullenmand. In het totale oeuvre van Prong is het maar tweemaal voorgevallen dat een compositie werd opgevist en zo toch nog in de speellijst belandde. Dat was het geval met ‘Proud Division’ op ‘Rude Awakening’ en ‘Bad Fall’ terug te vinden op ‘Power Of The Damager’. Met de nieuwe plaat heeft het trio al een aantal concerten achter de rug. Ze maakten een korte trip langsheen de westkust met Testament en straks gaan ze een maandlang de hort op met Crowbar. Prong komt in mei naar Europa. De metal band uit New York zal het ‘Beg To Differ’ album, Prong's klassieker uit 1990, integraal spelen. Uiteraard wordt de live set aangevuld met hits van andere albums en een aantal nummers van de nieuwe cd ‘Carved Into Stone’ dat op 23 april uitkomt bij Long Branch Records/SPV.

Een beestige ritmesectie

Tony Campos speelt naast Prong ook nog in Soulfly en Ministry. Geen evidentie en in hoeverre kan een muzikant dan nog een echte betrokkenheid vertonen bij één bepaalde band. Volgens Tommy geeft Campos echt het volle pond, maar toch zal hij een aantal keer niet van de partij zijn en dan moet er gezocht worden naar een stand-in. Het is een tijdelijke afwezigheid, maar hij komt zeker terug, aldus nog Victor. Volgens de zanger/gitarist is de ritmetandem Rodriguez/Campos stukken beter dan Rossi/Pittman. Alexei staat bekend als een fantastische ‘out of control’ drummer. Aaron kan ook zijn mannetje staan, maar vond zich te goed om nog met Prong op te trekken omdat ze rondreden in een bestelwagen in plaats van een tourbus. Monte Pittman is eigenlijk een gitarist en ook wel een goede bassist, maar Campos is van nature basgitarist. Zijn bijdrage tot de songs is niet onbelangrijk. Wie niet overtuigt is moet maar eens naar het nieuwe album luisteren. Het spreekt gewoon voor zich. Twee tournees met Soulfly en eentje met Fear Factory hebben er uiteraard toe bijgedragen dat Prong nieuwe stijl als een goed geoliede machine aan de opnames van ‘Carved Into Stone’ kon beginnen.

Een producer die van wanten weet

Tommy Victor was op zoek naar iemand om de nieuwe cd te produceren. Mike Gitter (Roadrunner Records), een van de managers van Prong kende iemand van Century Media en die op zijn beurt wist van Steve Evetts die met verschillende artiesten (onder meer Architects, Suicide Silence en Warbringer) die bij het label onder contract lagen al platen had opgenomen. Evetts paste in het profiel dat Victor had geschetst. Tijdens het opnameproces twijfelde Tommy soms aan zijn werkwijze, want het was Victor die de meeste tijd doorbracht met Steve in de studio. Het vertrouwen was vooral gebaseerd op Evetts zijn vroegere werk en de reputatie die hij had opgebouwd. Als producer was hij sterk betrokken bij alle facetten. Waar hij het nodig achtte greep Steve in of hij drukte zijn eigen zin door. Ongewoon en voor Victor en Prong was dit allemaal nieuw, want voorheen met Terry Date of Mark Dodson, was het altijd een coproductie geweest of de groep produceerde zijn platen zelf.

Altijd van nul beginnen

Naast het zoeken naar muzikanten is het vinden van een label vaste prik bij Prong. Net als elke beginnende band zag Tommy zich verplicht om demo’s rond te sturen naar verschillende platenmaatschappijen. Ze moesten zich dus echt bewijzen en aantonen dat ze nog met degelijk songmateriaal voor de dag kunnen komen. Het voelt aan als telkens van nul beginnen, aldus Victor. Soms is het frustrerend, maar het ook telkens een uitdaging, een kans die je moet grijpen. Het is met alles zo. Je maakt een keuze en daar moet je ook de gevolgen van dragen. Vijf jaar geleden vond Tommy dat hij te oud werd om dit nog lang verder te doen en daar blijft hij bij. Doch dat betekent niet dat hij het daarom opgeeft. Misschien maakt het hem jonger van geest of net ouder, maar het blijft fysiek afmattend. Het is ook, zij het nu bewust of onbewust, een overlevingstest. Als artiest moet je blijven geloven dat het goed komt, want anders ga je er onder door. Niets is erger dan na maanden werken het gevoel te krijgen dat alles is uitgedraaid op een mislukking.

Primaire behoeften

De titel van het album ‘Carved Into Stone’ verwijst naar het gelijknamige nummer. Het gaat over doortastendheid, overtuiging, beslissen, knopen doorhakken. Of je gaat zitten niksen of je gaat ervoor. Het gaat terug tot de oerinstincten. De primitieve drang om iets te verwezenlijken, het vuur dat in ieder van ons brand. De songs op ‘Carved Into Stone’ staan tot elkaar als broers en zusters. Om dat voor de eeuwigheid te bewaren wordt de titel bij wijze van spreken in steen uitgehouwen. Het is ook een statement in de zin van ‘Prong  bestaat nog steeds en is sterker dan ooit’. Een titel kiezen is belangrijk, want moet het wezenlijke van het album beklemtonen. Hetzelfde effect had je met ‘Beg To Differ’. De determinatie bepaald alles.

Mash up: trendsetter of niet

De vorige release van Prong was de remix cd van ‘Power Of The Damager’ getiteld ‘Power Of The Damn Mixxxer’. Het concept was een idee van Al Jourgensen. Die had al gelijkaardige projecten gelanceerd met zijn eigen Ministry en Revolting Cocks. Hij speelde daarmee in op een moderne, succesvolle trend in de dance/electro muziekstroming. Er waren toen weinig of geen metal bands die zich waagden aan een dergelijk concept. Het was een manier om zich te heroriënteren en zich anders op te stellen dan de doorsnee hardcore of thrash metal band. Als je er vandaag op terug kijkt valt de betekenis of de waarde ervan moeilijk in te schatten. Het nieuwe fenomeen in muziekland noemt ‘mash up’. Tommy is geen You Tube junkie. Meestal als er iets nieuws of interessants opduikt komt hij het te weten via een kennis. Voor het komische effect wil hij wel eens zo een filmpje meepikken. Victor hoopt dat dit geen trendsetter wordt. De rockmuziek krijgt al genoeg rommel te verwerken.  

Een dochter opvoeden

Tommy heeft een achttienjarige dochter Victoria. Vijf jaar geleden was ze niet erg geïnteresseerd in de muzikale exploten van haar papa. Die op zijn beurt had liever niet gehad dat ze in zijn voetsporen trad. Dat is nog altijd zo, want hij beseft maar al te goed dat het een hard leven is en helemaal niet zo rooskleurig als soms wordt voorgesteld. Victoria houdt van muziek in het algemeen, al gaat haar voorkeur uit naar elektronische muziek. Tommy voelt zich nauw betrokken bij wat ze doet. Victoria studeert nog. Ze een beetje een workaholic, want daarnaast is ze ook nog instructeur in een fitness centrum dat 24 uur op 24 open is. Als vader probeert Tommy haar een aantal waarden mee te geven die voor hem belangrijk zijn. Eerlijkheid is er één van, naast toewijding, een gegeven waarvan veel jongeren vandaag de betekenis niet vatten, en begrip voor andersdenkenden. Je eigen gevoelens kunnen uiten is ook van grote betekenis, maar enige terughoudendheid is geboden. Vroegere generaties zoals zijn eigen ouders waren veel terughoudender en liepen met hun gevoelens niet te koop. Nu heb je sociale internet sites waarop men bij manier van spreken alles te grabbel gooit. Zelf zal Tommy nooit discussies aangaan over politiek of geloof. Iedereen heeft recht op een eigen mening en daar moet je tolerant tegenover staan en respect voor hebben.

Nostalgie

Tommy is geen fervente verzamelaar van dingen. Hij kent veel muzikanten die echt wel op zoek gaan naar moeilijk te vinden albums of video’s. Hij waardeert ouwe spullen gaande van stripverhalen tot antiek, maar hij heeft er niet echt nood aan. Zijn oude strips en comics liggen ergens in dozen thuis bij zijn moeder. Hij heeft geen flauw benul van de waarde. En dat is maar goed ook, want zo weet hij niet hoeveel geld hij misloopt. 

Routinematig leven

Wat Tommy soms mist in zijn hectische bestaan zijn dagelijks terugkerende routines. Er is een tijd geweest dat hij elke dag vroeg uit de veren was en ging joggen en een min of meer vast patroon had. Maar de laatste jaren is er wel altijd iets dat roet in het eten komt gooien. Vooral het rondreizen eist zijn tol. Soms zakt hij met de jongens door tot vier uur ’s ochtends of wordt er helemaal niet geslapen. Zijn fysieke paraatheid smolt weg als sneeuw door de zon. Wanneer hij eens niets te doen heeft probeert Tommy daar optimaal gebruik van te maken en tijd door te brengen met zijn gezin, want zijn onregelmatige levensstijl verstoort ook de harmonie tussen hem en zijn vrouw. Eén van de nummers op het nieuwe album, ‘Keep On Living In Pain’ gaat over dagelijkse gewoontes of het gemis eraan. Hoeveel goede raad je ook krijgt, meestal doe je juist het tegenovergestelde. Dat is bij mij toch het geval, dixit Tommy.

Geen buitensporigheden

Zichzelf verwennen met nieuwe kleren, schoenen, uit eten gaan in een chic restaurant of om de vier jaar een nieuwe auto aanschaffen is er niet bij. Hij is blij met een dak boven zijn hoofd en etenswaren in de koelkast. Hij houdt van gewoon vertier, zoals ’s avonds naar een sportcafé gaan. Een paar pintjes drinken en kijken naar een wedstrijd baseball of American football. Hij rijdt met een Buick uit 2003, een grote, typisch Amerikaanse kar waarvan alleen al het onderhoud en benzine tanken een fortuin kost. Grote sommen geld verdient Victor niet met Prong. Het best betaalt zijn de extra’s en schnabbels zoals een tournee met Glenn Danzig of meewerken aan een album van een andere artiest. Tommy probeert zijn centen ook goed te beheren voor als het eens wat minder goed gaat. Dan kan hij uit zijn reserve putten, maar ook hem zijn financiële problemen niet vreemd. Hij zou het liever wat breder hebben, doch hij heeft nu eenmaal voor dit leven als rockartiest gekozen. Vijf jaar geleden kon je nog overwegen om een andere job erbij te nemen. Toen draaide de economie veel beter dan nu. Vandaag heb je in de VS universitair afgestudeerden die in een winkel als verkoper aan de slag gaan. Het zijn echt harde tijden.

Los Angeles of New York

Sinds 1996 woont Tommy Victor in Los Angeles. Hij heeft al meermaals met het idee gespeeld om te verhuizen en terug te keren naar zijn geboortestad New York, doch daar duikt het spook van geldstromen weer op. In New York wonen kost tonnen geld. Het is het speelveld geworden van de rijken. Die komen van overal om er grote sier te maken. Het aantal inwoners in de city van Los Angeles bedraagt ongeveer vier miljoen mensen. Als je er de voorsteden en de rand bijneemt kom je aan tien miljoen. Zelf woont Tommy in het grensgebied van de city, maar je merkt het verschil niet meer met de echte binnenstad. Alles breidt alsmaar uit en wordt volgebouwd. Het begint uit zijn voegen te barsten. Maar een alternatief is er niet voor onze sympathieke zanger/gitarist. Voorlopig toch, want wie weet gaat het hem voor de wind met ‘Carved Into Stone’ en dan is alles weer mogelijk.