maandag 30 juli 2012

The Dandy Warhols


The Dandy Warhols
This Machine
The End Records/Naïve
Voor hun nieuwe album kiezen The Dandy Warhols voor een complexe inkleuring. Niets is puur: geen echte power pop, 80’s synthpop, electro, psychedelische rock uit de jaren zestig of door gitaren gedomineerde indie rock. Nee, op ‘This Machine’ maken Courtney Taylor-Taylor en co. een ontspannen indruk en laten in elk nummer één of ander stijlelement domineren. Als er al een extra geluidje te horen is dan gebruikt men daarvoor saxofoon, percussie, theremin, trombone, trompet, akoestische gitaar of mondharmonica. Allemaal wezenlijk primordiaal en basaal. De meeste nummers zijn ook relatief traag en de zang beperkt zich soms tot een al of niet vervormd gefluister. Alleen in ‘Enjoy Yourself’,  ‘Alternative Power To The People”, ‘I Am Free’ en het licht psychedelische ‘Seti vs. The Wow! Signal’ zit er echt vaart in. De cover van ‘16 Tons’ van Merle Travis krijgt een respectvolle behandeling, maar vloekt een beetje met de rest het aanbod. Wat The Dandy Warhols precies in gedachten hadden valt moeilijk af te leiden uit het aanbod op ‘This Machine’. Op hun achtste studioplaat wedt het viertal op meerdere paarden tegelijk. Het is alsof men iedereen een pleziertje wil doen. ‘This Machine’ is een langspeler met overwegend leuke, relaxte, licht verteerbare muziek. Aantrekkelijk om even alle kopzorgen te vergeten. Alleen aan het slot in ‘Don’t Shoot She Cried’ en ‘Slide’ reikt men naar de tweede luchtlaag in de dampkring en vertoeft het gezelschap in hogere sferen. Desalniettemin blijft het een fijne uitstap.

Geen opmerkingen: