maandag 30 juli 2012

The Stranglers


The Stranglers
Giants
earMUSIC/Edel
Zeventiende studio album en de opvolger voor het in 2006 verschenen ‘Suite XVI’ en het twee jaar eerder verschenen ‘Norfolk Coast’. Tussen deze twee platen in verliet zanger Paul Roberts The Stranglers om zich toe te leggen op zijn eigen Soulsec project. Zijn vertrek bracht de bezetting terug tot een kwartet. Bassist Jean-Jacques Burnel en gitarist Baz Warne zouden vanaf dan de zang voor hun rekening nemen. Achter de drumkit zit nog steeds Jet Black (73 lentes jong) en de tien jaar jongere Dave Greenfield is nog altijd toetsenist. Van het ruige imago en de punkattitude van hun beginjaren is er al lang geen sprake meer. De groep ruilde dit in voor gestileerde rock/pop. Dat drie van de vier muzikanten tot de originele bezetting behoren zorgt er voor dat de heren elkaar blindelings aanvoelen. Een nummer als ‘Freedom Is Insane’ begint met zeemzoete synths, doch ontpopt zich verrassend als een song in echte Stranglers traditie. Spijtig dat het eindigt met een melig slotakkoord. Ook ’15 Steps’, de titelsong en ‘Lowlands’  herinneren aan de oude glorie. Die typische orgelklanken, sobere, solide drums, de ritmische baslijnen en het bijna zonder solo’s gespeelde, melodieuze gitaarwerk. Het siert hen dat ze vasthouden aan hun karakteristieke sound, maar we kunnen ons moeilijk vinden in een slap nummer als ‘Boom Boom’. Van een prima orde zijn dan weer het gecultiveerde ‘My Fickle Resolve’, ‘Time Was Once On My Side’ , het luchtige ‘Mercury Rising’ en Spaans gezongen ‘Adios (Tango)’. 

Geen opmerkingen: