Riff Raff
Leaving D.C.
SAOL/H’Art/Bertus
In 1997 begonnen als AC/DC coverband; dan lijkt het niet
moeilijk om te raden wat voor muziek er uit de boxen zal schallen. ‘Leaving
D.C. is de opvolger van hun eerste cd ‘Eat The Beat’ uit 2004. Er bestaat
trouwens nog een Riff/Raff band in Chicago en er bestond ooit een Finse variant,
maar dit terzijde. De albumtitel is nochtans een indicatie dat ze van dat imago
afwillen, dus moet je Riff Raff wat krediet geven en niet automatisch beschouwen
als een zoveelste AC/DC kloon. Het vijftal probeert met een hoog rock-’n-roll
gehalte hun verleden achter zich te laten. Al blijft hun achtergrond hen parten
spelen. Het timbre van zanger Steve Betteridge lijkt nu eenmaal erg op wat uit
de strot komt van Brian Johnson, een feit waar je niet omheen kan en enkele van
de songs hebben toch die typische AC/DC accenten (Give’m Rythm’, ‘I’m Not The
One’, ‘Rev’ Up – Ride On’, ‘Long Live The Night’). Riff Raff ontpopt zich als
een energiek combo zonder kapsones dat het de luisteraar probeert naar de zin
te maken met snelle gitaar riffs, potige drumroffels en pakkende deuntjes. Helemaal
los daarvan staat ‘Miracle Man’ dat als middenstuk een langgerekte gitaar solo
à la Van Halen heeft. En wie genoeg pinten heeft gezopen zingt in geen tijd elk
woord van ‘Liar’ mee. ‘Leaving D.C.’ is een aanrader voor wie een dagelijkse
portie degelijke, aanstekelijke hardrock op zijn bord wil en toe is aan een
nieuwkomer in het genre.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten