Komatsu

Komatsu

Stormt als een pletwals over alles heen

Komatsu is de nieuwe rijzende ster aan het Nederlandse rockfront en afkomstig uit Eindhoven, een stad die ondertussen bekend staat als de ideale kweekvijver voor aanstormende, talentvolle rockbands. Hun debuut ‘Manu Armata’ kwam uit op 24 februari en wordt alom op applaus en gejuich onthaalt. Rock Tribune was er als de kippen bij om Komatsu eens aan de tand te voelen. We hadden een gesprek met zanger/gitarist Mo en Martijn die bas en ook zang voor zijn rekening neemt.

Paul Van de gehuchte

Wanneer is het voor Komatsu allemaal begonnen?

Mo: ‘Erik speelde bij The Goods en kende Miriam van Repomen al langere tijd en zij besloten, halverwege 2009 en nadat hun bands uiteenvielen, om samen muziek te maken. Miriam bracht haar maatje Mo(ex-Repomen) mee die toen ook geen band meer had. Na één repetitie werd er rondgekeken voor een bassist. Deze vond men eind 2009 in Martijn (speelde toen in SQY), ook een muzikant die ze al persoonlijk kenden, want in het verleden deden Martijn, Miriam en Mo met hun toenmalige bands samen een tour door Duitsland. Vrij snel was er voldoende materiaal om live te gaan spelen en in juni 2010 deed Komatsu haar eerste optreden in café Alstadt te Eindhoven.’

Zwaar geschut

Waarom kozen jullie als groepsnaam voor Komatsu?

Mo: “Toen er een naam voor Repomen gekozen moest worden, kwam Piet van Peter Pan Speedrock met twee namen op de proppen: Repomen en Komatsu. Toen Repomen uiteenviel bleef de naam Komatsu over. Komatsu is een Japanse producent van bouwmachines opgericht in 1921. Sinds 1967 is hun Europese zetel gevestigd in het Belgische Vilvoorde. Het bedrijf produceert heftrucks, bulldozers en graafmachines. Dit sluit goed aan bij de zware en ‘machinale’ sound van onze band.’

En de titel van het album?

Martijn: ‘Manu Armata’ is Latijn en betekent ‘gewapenderhand’. De betekenis erachter is dat onze muziekinstrumenten de wapens zijn waarmee wij onze nummers op het publiek afvuren. Daarnaast vonden we de titel mooi klinken, ook in combinatie met de bandnaam. Het artwork van onze debuutplaat sluit hier volledig op aan. Het ontwerp van Igor van Vijfeyken staat bol van de symboliek. De elf pijlen op de voorkant staan bijvoorbeeld voor de elf songs op de plaat en elke ring voor een track. En er valt nog meer in het artwork te ontdekken!’

Hoe zou je zelf jullie muziekgenre/groepsgeluid omschrijven?

Mo: “We spelen een mix van stoner, sludge en metal en maken hierbij gebruik van samples. We voelen niet de noodzaak om hiervoor een hippe, nieuwe term te verzinnen. Die zijn er immers al genoeg. We willen ons niet richten of vastpinnen op één genre. Juist de verschillende invloeden typeren Komatsu. We merken dat sommige mensen moeite hebben om onze muziek te duiden. Men heeft de neiging om alles ‘in een hokje’ te willen stoppen. Daar leent onze muziek zich niet gemakkelijk voor en dat is maar goed ook. Het bandgeluid is grof, zwaar en smerig voornamelijk vanwege de specifieke,en verschillende stemmingen.’

Zoals gezegd: jullie maken gebruik van samples. Waar komen die vandaan en wanneer is een sample geschikt voor Komatsu gebruik?

Martijn: ‘We bekijken ook hier wat een song ‘nodig heeft’. Het ene nummer is instrumentaal spannend genoeg en hoeft noch zang noch tekst. Het andere nummer laat ruimte voor geluidsfragmenten. In onze ogen moet een klankflard iets toevoegen aan een song, anders gebruiken we deze niet. We hebben geen audiotheek en vinden de samples op uiteenlopende manieren. Een goed voorbeeld van een geschikte sample is in onze ogen ‘The Mountain...’. Dit instrumentale nummer staat op onze eerste EP (2011) en er zit een sample in van de bekende en grootse speech van bokser Muhammad Ali. Zijn grootspraak sluit perfect aan bij de grootsheid en het gevoel dat we met dit nummer willen oproepen, waardoor het aan stootkracht wint. Sorry voor de flauwe woordspeling! (lacht)’

Handtekeningen op lichaamsdelen

Rond trekken en optreden… zijn er al leuke anekdotes of gebeurtenissen die het vertellen waard zijn?

Mo: ‘Zonder specifieke anekdotes te vertellen kun je wel nagaan dat de combinatie van band, crew, bier, en een oude bus voor spannende avonturen en gebeurtenissen zorgt. Dat is ook het leuke aan spelen in een band. Je stapt met zijn allen de bus in en zie wel waar je uitkomt. Je ontmoet nieuwe mensen en het is nooit voorspelbaar of saai.’

Martijn: ‘Schiet me toch een grappige anekdote binnen. Toen we afgelopen zomer op een festival in Etten-Leur speelden, wilden diverse toeschouwers een handtekening van de bandleden. Op hun blote bast, of borsten. Vooral de handtekening van onze drumster Miriam was populair bij de mannen. Maar ook de mannelijke bandleden mochten enkele damesborsten van een handtekening voorzien.. Aan het einde van het festival kwam een dronken man op ons afstappen. Hij wilde weten hoe ‘dat lekkere wijf op drums’ ook al weer heette? Wij wezen hem lachend op zijn borstkas, waar met zeer grote letters duidelijk ‘Miriam’ stond geschreven.(lacht)’

Wat brengt de nabije toekomst en hebben jullie een lange termijnvisie? Of bekijk je het dag aan dag?

Mo: ‘We zijn nu ‘genoodzaakt’ om verder vooruit te denken nu we de samenwerking met een boekingskantoor aan zijn gegaan en een platendeal hebben. Dat zien we wel degelijk als voordeel. Nu de plaat uit is willen we dit jaar zo veel mogelijk gaan spelen in Nederland maar ook daarbuiten. Omdat de plaat ook in België en Duitsland uitkomt, willen we mooie shows bij onze zuider- en oosterburen spelen. We hebben nog niet veel shows in België gespeeld, dus Belgische organisatoren kom maar op!.’

Martijn: ‘De muziek van Komatsu moet je in onze ogen toch gaan ervaren en voelen. Dat kan het beste bij onze live shows. Er staan nog tal van leuke festivals op ons verlanglijstje, zoals onder andere Pukkelpop, Roadburne en Speedfest om er een paar te noemen. We hebben weinig verwachtingen. We hopen dat ons debuutalbum positief wordt ontvangen (de eerste besprekingen zijn alvast zeer lovend!) en dat we hierdoor veel mensen live met onze muziek kennis kunnen laten maken.’