Oneirogen
Kiasma
Denovali
Mario Diaz de Leon debuteerde in 2012
met het album ‘Hypnos’. De lijn van zijn eersteling en de ep
‘Veni Nox Anima’ trekt hij niet alleen door op deze ‘Kiasma’,
doch hij probeert er nog een doorvoelde dimensie aan toe te voegen.
Je kunt wel stellen dat deze in New York residerende
multi-instrumentalist een geheel eigen stijl heeft ontwikkeld. Die
omschrijven is geen evidentie. Mario brengt zeer uiteenlopende
muzikale sequenties samen. Het gamma omvat experimentele muziek,
(dark) ambient, noise, elektronische muziek, heavy metal, drone en
doom. Een gedurfde combinatie, want niet iedereen zal de zweverige,
soms onderkoelde synthesizerlijnen die plots onder zwaar gitaargeweld
en brutale vervormingen worden bedolven kunnen smaken. Al deze
verschillende ingrediënten maken van deze muziek een heel intense en
aparte belevenis. Sommigen spreken zelfs van hallucinant. Daar valt
iets voor te zeggen, want ‘Mutilation’ en ‘Imminence’ houden
je gevangen in een constante stroom van geluidsgolven. Het
welluidende 'Pathogen' verwijst sterk naar filmmuziek. Meesterlijk
qua opbouw is het door drones en synths gedomineerde epos
‘Katabasis’. Afsluiter 'Mortisomnia' is de enige track waarin
wordt gezongen, nou ja het lijkt meer op een doodsreutel, maar dan
wel één die zijn effect niet mist. Oneirogen gedraagt zich
eigenwijs en excentriek. Het vraagt wat zelfkastijding en
doorzettingsvermogen om zich helemaal over te geven aan 'Kiasma'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten