Daughters
Horse Arm Records
Het Noorse STAER
heeft na een jaar rond trekken in Europa de tijd genomen om zijn
tweede langspeler in te blikken. Met ‘Daughters’ gaat men door op
de ingeslagen weg van hun titelloos debuut. Staer staat garant voor
een eigentijdse portie, aan avant-garde gelieerde noise rock. Opener
‘Flashing Teeth Of Brass’ komt nooit echt uit de startblokken en
blijft ergens in het ijle zweven met als houvast een steeds
terugkerende riff. In de overige vijf nummers is het al feedback en
effecten dat de klok slaat. De opbouw van elke song is bijna identiek
waarbij men steeds werkt rond een thema dat zich dan herhaalt en
zwervend een weg zoekt doorheen de tracks. De nuances liggen bij de
improvisaties die op het eerste gehoor lukraak binnen het kader van
de compositie worden gedropt. De ene keer is het de saxofoon van
gastmuzikant Kjetil Möster die de bovenhand neemt, de andere keer
zijn het de drums van Thore Warland of gitarist Kristoffer Riis die
met aanhoudende geluidsgolven de boel op stelten zetten. ‘In One
Million Love Units’ gaan die laatste twee samen door het lint. Als
stevige pijler van het geheel is er nog bassist Markus Hagen die pal
staat terwijl rondom hem de hel losbreekt. In afsluiter ‘Future
Fuck’ komt de sax nog eens aan zet. Samen met trommels en gitaar
gaat Möster wild tekeer. Het trio STAER houdt er een aparte stijl op
na die hen op dit terrein wel een ongenaakbaar maakt en met
'Daughters' de ultieme geluidsguerrilla voert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten