Cynic

Cynic

Via Skype hadden we een gesprek met de drijvende kracht achter Cynic, zanger, componist en multi-instrumentalist Paul Masvidal. In zijn woonplaats Los Angeles was het net na de middag en dan krijg je honger. Onze gesprekspartner maakte dankbaar gebruik van dit intermezzo om de innerlijke mens te versterken. De man zich zat vol te proppen met allerlei lekkers. Een mondvol moet je dan eerst doorslikken voor je iets kan zeggen. De dorst lessen hoort ook bij dit ritueel. Achteraf je bord onder de kraan afspoelen ook. Wat zachte muziek op de achtergrond mocht niet ontbreken. Zo kwam deze conversatie tot stand.
Paul Van de gehuchte

Je hebt over de nieuwe songs eens gezegd en ik citeer: ‘It’s sci-fi, futuristic and alien but at the same time very song-driven’. Was het dat wat je in gedachten had bij het schrijven van nieuwe nummers voor ‘Kindly Bent To Free Us’?

‘Ik denk dat die uitspraak al meer dan drie jaar de ronde doet op het internet. Ik was me dan nog helemaal niet bewust van wat de uitkomst zou zijn van de nieuwe plaat. Het was toen een impressie van het werkproces. ‘Kindly Bent To Free Us’ vind ik nu zelf een ruwe diamant, puur en zuiver. Er is geen gebruik gemaakt van verfijnde verwerkingsprocessen zoals Pro Tools. Het is heel transparant. Drie muzikanten die hun ding doen. Zonder franjes, alleen de essentie blijft over. ‘Kindly Bent To Free Us’ is een sleutelmoment in het bestaan van Cynic en tegelijk een momentopname van wat en waar we als groep voor staan.’

Op een dag beslis je om een nieuwe langspeler te maken, maar hoe begin je er aan?      

‘De meeste tijd breng ik door met het schrijven van liedjes. Ik heb honderden songs gestockeerd in een eigen bibliotheek. Die werk ik regelmatig bij en als het ogenblik dan is aangebroken om aan een nieuwe plaat te beginnen dan ga ik grasduinen, luister naar fragmenten. Die waar ik de juiste weerklank bij vind en goed aanvoel, daar ga ik aan sleutelen tot wanneer ik tevreden ben met het resultaat en de song wat mij betreft is afgewerkt. Laat er geen misverstand over bestaan: daar kruipt echt heel wat tijd in.’

Het is dus best mogelijk dat oud materiaal toch nog een introductie krijgt?

‘Wel, heel wat van het materiaal stamt uit de tijd van ‘Traced In Air’. Eigenlijk zijn we aan ‘Kindly Bent Us Over’ al begonnen net na de release van ‘Traced In Air’. Tussendoor kwamen nog de twee ep’s, maar deze nummers of een groot deel ervan, lagen al te sudderen in ons collectieve geheugen. Uiteindelijk hebben die het ook gehaald en krijg je die te horen op deze release.’

Waarom koos je als titel voor ‘Kindly Bent Us Over’?

‘Komt uit een boek, eigenlijk een trilogie geschreven door een Tibetaanse monnik in de veertiende eeuw, met als titel ‘Kindly Bent To Ease Us’. Ik ben er altijd door gefascineerd geweest. Het brein, de geest is een actief onderdeel van ons bestaan en er is een connectie, een brug naar de teksten toe van de composities op dit album. Alles houdt verband met elkaar ook de hoesillustratie in de vorm van hersenen/paddenstoel/wolk/boom, naargelang je eigen interpretatie. Het is moeilijk om de keuze van een albumtitel uit te leggen, maar voor mij voelde deze juist aan en het leek me dan ook logisch om voor deze te kiezen.’

Haal je inspiratie voor de teksten uit je persoonlijke leven of uit boeken?

‘Ik schrijf over waar gebeurde feiten en dat zijn dan toch meestal persoonlijke belevenissen. Ik probeer die waarheidsgetrouw weer te geven. Dat lijkt me de meest eerlijke manier om een band op te bouwen met de mensen die naar je liedjes luisteren.’

Waar plaats je de twee ep’s ‘Re-Traced’ en ‘Carbon-Based Anatomy’ in de geschiedenis van Cynic? Zijn ze een onderdeel van de natuurlijke evolutie van Cynic als groep?

‘Ik denk het wel. We hadden wat vrije tijd – vier tot zes weken - tussen twee rondreizen in. We houden er niet van om stil te zitten en we vroegen ons af hoe we die tijdspanne het best konden invullen. Ik dacht toen aan  de demo’s die we nog hadden liggen van ‘Traced In Air’. De kwaliteit van de muziek was goed en ik vond het naar de fans toe een leuk idee om die ook uit te brengen. We hebben die dan opnieuw onder handen genomen, terug ingespeeld en opgenomen. Voor ons was het soort van experiment. ‘Carbon…’ was dan weer een snapshot. We waren al bezig met ‘Kindly Bent To Free Us’ en ik had het wat moeilijk en kreeg het in die bewogen periode zwaar te verduren. ‘Carbon…’ gebruikte ik om voor mezelf een emotioneel zuiveringsproces op gang te brengen. Het was iets wat ik kon bevatten in relatief korte tijd. Het maken van een plaat is voor mij een huzarenstuk, een enorm werk. Ik vergelijk het met het draaien van een film. Een ep was meer beheersbaar. Achteraf voelde ik me stukken beter en kon me terug concentreren op ‘Kindly Bent To Free Us’. Onze manager moedigde ons ook aan om toch met iets voor de dag te komen en de leegte tussen twee albums in op te vullen. We konden er een korte tournee aan koppelen. Verschillende elementen waren de aanleiding met als eindpunt de ep ‘Carbon-Based Anathomy’. Het maakt zeker deel uit van onze historie. Alles is onderling verbonden met elkaar.’

 

Cynic heeft een eigen stijl met moderne facetten ontwikkeld, maar als ik goed geluisterd heb dan ligt de basis van jullie muziek bij progrock acts uit de jaren zeventig: Yes, King Crimson, Weather Report, Gryphon…

‘Ja, ik ben opgegroeid met die muziek. Ik had een broer en die had platen van degene die je opsomde. Daar horen ook nog Pink Floyd en Rush bij. Al die bands brachten toen experimentele en bijwijlen hypermoderne muziek. Onze wortels liggen daar. Ook het feit dat we ervoor kiezen om op ‘Kindly Bent To Free Us’ als trio naar voor te treden kent daar zijn oorsprong. Aan de ene kant heb je die invloeden. Daar tegenover staat dat als ik aan een plaat werk ik nooit naar muziek luister. Er zitten zoveel geluiden in mijn hoofd en ik ben zo geconcentreerd bezig dat het me alleen maar zou afleiden. Ik probeer zoveel mogelijk om in stilte te werken. Ik wou nog kwijt dat geluid in het algemeen me kan inspireren. Een auto die passeert, de wind die door de bomen ruist, vogels die fluiten, het feit dat je bewust bent van te leven. Naast muziek is ook dit voedsel voor mijn creativiteit.’

Net als voor ‘Traced In Air’ is er van ‘Kindly Bent To Free Us’ een gelimiteerde box uitgave van duizend stuks. Is die even spectaculair?  

‘De twee zijn niet te vergelijken denk ik. Naar mijn idee is deze uitgave iets meer verfijnd. Het heeft de vorm van een boek, binnenin uitgehold. Het lijkt op een boek uit de oudheid. De cd telt hier met ‘Earth Is My Witness’ een exclusieve bonus track. Er zit een uitgeschreven partituur bij van één van de songs. Dan heb je nog groepsfoto’s, een mooi geïllustreerd tekstboekje, vijf transparante dia’s allemaal van de hand van kunstenaar Robert Venosa. Ik kan niet zo goed overweg met verkooptrucs, maar ik dacht dat deze editie minder duur is dan die van ‘Traced In Air’.’

Jullie tekenden een contract bij Season Of Mist voor de release van ‘Traced In Air’. Nog altijd tevreden over de samenwerking?

‘Ja, ze hebben net als wij een lange weg afgelegd en zijn er als organisatie sterk op vooruit gegaan. Hun aandeel in het metal aanbod is serieus gegroeid. Sinds we bij hen onderdak vonden kregen ze ook heel wat respons uit de VS en maken er andere Amerikaanse bands deel uit van hun scala. Onder meer Atheist, Morbid Angel en Dillinger Escape Plan.’ 

Heb je muziek gestudeerd?

‘Ja, ik ben als knaap begonnen met klassieke gitaar te studeren. Later ben ik overgestapt naar jazz. Eigenlijk ben ik nog altijd bezig met leren. Ik voel me een beetje als een eeuwige student. Cynic telt alleen maar hooggeschoolde en geoefende muzikanten. Bassist Sean Malone bezit een academische graad en geeft les aan de universiteit. Zijn vakgebied is ‘muziektheorie en compositie’. Naast gerenommeerd drummer is Sean Reinert een getalenteerd pianist en componist. Buiten Cynic zijn we allemaal op professionele basis bezig met muziek. Dat en onze interesse en bezorgdheid voor het educatieve luik en honger naar muziek heeft er voor gezorgd dat we met Cynic zo divers zijn en constant evolueren.’

Zijn er plannen voor een tournee?

‘Dat is de bedoeling. De onderhandelingen met promotors zijn gestart, maar er zijn voorlopig nog geen data bekend. Binnenkort gaan we een paar dagen spelen op een cruiseschip, dat is de enige zekerheid die we momenteel hebben.’

Dit is al bekend: jullie komen naar de Graspop Metal Meeting in België op zaterdag 28 juni. Kijk je er naar uit?

‘Absoluut. In 2007 zijn we daar ook geweest. Ik heb er goede herinneringen aan over gehouden. Ben benieuwd hoe het dit jaar gaat verlopen.’

Als jullie gaan toeren, hoeveel tijd brengen jullie door in het repetitiehok als voorbereiding?

‘Een week of twee is genoeg om alles door te nemen, om de puntjes op de i te zetten, de speellijst samen te stellen. Heel belangrijk is fysieke paraatheid. Rondreizen vergt veel van het lichaam. Je moet echt wel helemaal fit zijn. Ik hou van het optreden voor mensen, het spelen van concerten, de interactie met publiek. Ik ben geen fan van het reizen, het onderweg zijn. Ik heb het daar soms heel lastig mee. Genoeg slaap krijgen is fundamenteel. De rest lukt dan wel.’

Je woont in Los Angeles. Waarom precies daar?

‘Ik ben naar hier gekomen in 1996 na de split van Cynic. Ik ben afkomstig uit Miami, Florida. De voornaamste reden om naar hier te komen was dat ik hier een studiebeurs kreeg aan de universiteit. Ik wou terug gaan studeren. Een ander pluspunt: mijn oudere broer woonde hier ook. Het is altijd geruststellend om familie in de buurt te hebben. Ik heb sindsdien nooit meer achterom gekeken. Deze stad biedt mogelijkheden voor wie zijn kans wil grijpen. Vooral muzikanten hebben het hier naar hun zin. Het weer is fantastisch. Momenteel zit ik buiten op het terras. Nee, mij krijg je hier niet weg.’