Black Sheep On White Fields
Danse Macabre
Sinds 2011 en de release van het album
‘Pripyat – Home Of Lilith’ heeft het trio Nova-Spes een specifieke stijl
ontwikkelt. Een kruising van future pop, electro, synth pop met een hellectro /
aggrotech invalshoek. Komt de muziek tamelijk hard over dan is dat voor de
teksten niet anders. Het drietal ziet het leven niet door een roze bril en
kiest telkens voor een sombere, van pessimisme doordrongen thematiek. Voor
‘Pripyat…’ was dat de kernramp in Tsjernobyl, voor ‘Leben Ist Krieg’ (2012) het burn-out syndroom en de bijgaande
problematiek. Op ‘Black Sheep On White Fields’ kiest het gezelschap voor een
ander heet hangijzer. Het gezin, de hoeksteen van onze maatschappij. Veel hangt
af van je lotsbestemming, in welke familie je wordt geboren en hoe en door wie
je wordt opgevoed. Soms ben je overgeleverd aan de grillen van het leven en dan
kan je alleen maar hopen dat je er het beste van maakt. Heel toepasselijk in
deze context is het in het tekstboekje afgedrukte citaat van de Duitse ‘super
nanny’ Katia Saalfrank. De manier van zingen – die zowel voor- als
tegenstanders kent - en de muzikale invulling bezwaren nog de bedrukte sfeer die
het album uitstraalt. Als je invloeden wil duiden dan kom je bij iedereen en
niemand terecht. Laten we stellen dat in de eerste plaats Nova-Spes vooral
zichzelf is. Met nummers als ‘Dead Wrong’, ‘You’, ‘Caveman’, ‘Black’ en ‘Shut
The Fuck Up!’ mikken Matthias Hübner en co. resoluut op het clubcircuit. Een
goede zet, want dat blijft de ideale afzetmarkt voor dit soort van muzikaal
vertier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten