Erlen Meyer
Klonosphere
Records
De erlenmeyer is een kegelvormige fles met
een smalle hals; tegenwoordig erg populair in restaurants, maar staat ook mooi
thuis op de eettafel en kan gebruikt worden als vaas, karaf, glas of puur ter decoratie. Het van oorsprong in laboratoria gebruikte glaswerk is
genoemd naar zijn uitvinder; de Duitse chemicus Emil Erlenmeyer. Muzikaal valt
er niet meteen een verband te leggen met deze Franse metal groep, tenzij de
band bestaat uit gesjeesde chemie studenten of net bollebozen in de scheikunde die
de man op handen dragen. Het vijftal uit Limoges werpt zich op als een doom/sludge
metal act. Zanger Olivier Lacroix brult en schreeuwt, maar kan ook gewoon
declameren en toch de dreiging voelbaar houden. Zijn vier kompanen gaan
onstuimig te keer, flirten speels met het dissonante en hameren er meedogenloos
op los. Hun muziek is als een logge, zwaar geladen kiepwagen die eenmaal op
gang getrokken alles wat onder de wielen komt vermorzelt. Voor hun teksten
zocht het kwintet zijn inspiratie bij de makers van klassieke griezelfilms en
de auteurs van het betere detectiveverhaal. De tracks wringen en keren zich in
allerlei bochten en illustreren ten top gedreven angst, wanhoop, claustrofobie
en lijden. De sfeer is heel bitter en hard. De sfeer is heel bitter en hard.
Favoriete nummers zijn ‘Sans Fleurs Ni Couronne’, ‘Agatha’ en ‘Bouche Cousue’.
Het is een debuut dat in zijn genre met open armen zal worden ontvangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten