Midnight Masses

Midnight Masses

Departures

Superball Music

Jason Reece en Autry Fullbright kennen we van bij ...And You Will Know Us By The Trail Of Dead. In de lente van 2008 begonnen ze samen met een nieuw project dat de naam Midnight Masses kreeg. Niet zolang daarvoor was Autry’s vader overleden en zoals dikwijls het geval is met musici trachtte hij het verlies te verwerken door zich vol overgave te storten op zijn bestaan als muzikant. Met de hulp en onder de auspiciën van producer Gerrard Smith, bekend van TV On The Radio, groeide de act al snel uit tot een multimedia collectief met tal van gastmuzikanten, filmmakers en kunstenaars. In 2009 kwam een eerste ep uit: ‘Rapture, Ready, I Gazed At The Body’. De kernbezetting was inmiddels teruggebracht tot een zes man sterk geheel. Niet zolang erna begon men met de opnames voor een eerste album. Maar het noodlot sloeg opnieuw toe toen vriend en producer Gerrard Smith kwam te overlijden. Een mokerslag die in de eerste plaats Fullbright niet meteen te boven kwam; waarna de plannen die het traject van Midnight Masses uitstippelden voor onbepaalde tijd werden opgeborgen. Pas in 2013 achtte Autry de tijd rijp om de draad terug op te pikken en Midnight Masses nieuw leven in te blazen. Naast de destijds opgetrommelde bevriende muzikanten zijn van de partij de oorspronkelijke groepsleden Jason Reece, Eric Rodgers en Peter Hale plus het duo Ian Longwell van Santigold en Jamie Miller (...Trail Of Dead en The START) dat ook de productie voor zijn rekening neemt. Naast de dood, liefde en persoonlijke reflecties is de manier van (over)leven van een zwerver in de 21^ste eeuw – Fullbright reisde rond met de as van zijn vader en liet die achter op verschillende plaatsen ergens in de wereld – een thema dat in de teksten wordt verwoord. Wat het muzikale aspect betreft is er slechts een vage band met het werk van Trail Of Dead. Midnight Masses kiest in de eerste plaats voor een eigen invulling met een wisselende stemmingsgraad gaande van bedrukt tot mijmerend. De keuze en infiltratie van verschillende stijlen en genres is heel subtiel. De muziek vertoont daarbij trekjes van psychedelische en progressieve rock, gospel, krautrock en soul. Het is even wennen aan de manier van zingen, want die is niet altijd zuiver op de graat. Toch staan er op ‘Departures’ een aantal uitmuntende en pakkende songs op als ‘Am I A Nomad?’,  ‘All Goes Black’, de wat zweverige, geestverruimende met synths doorweven titelsong en het instrumentale ‘Everywhere Is NowHere’. In ‘Be Still’ en ‘There Goes Our Man’ zijn dan weer de drumpartijen doorslaggevend. Het verlies van zijn vader en zijn vriend Gerrard Smith hebben het leven van Autry Fullbright ingrijpend veranderd. Het verwerkingsproces gaf hem echter de energie en inspiratie voor het maken van een prachtig eerbetoon in de vorm van deze langspeler.