Deep Purple
The Official
Deep Purple (Overseas) Live Series - Graz 1975
earMUSIC/V2
Records
In 1975 bestond
de line-up van Deep Purple uit gitarist Ritchie
Blackmore, zanger David
Coverdale, bassist/zanger Glenn
Hughes, toetsenist Jon Lord en
drummer Ian Paice, ook wel bekend als
de Mark III bezetting. Deze editie van het concert in Graz is het vierde deel
uit de reeks van earMUSIC heruitgaven. De Europese tournee toen kwam er
aansluitend op de release van het album ‘Stormbringer’. Een toer die op zijn
einde liep – er volgden nog Saarbrücken
en Parijs - waarna gitarist Ritchie Blackmore, wiens vertrek al een tijdje in
de lucht hing, besliste om er een punt achter te zetten en zich te concentreren
op zijn andere succesverhaal: Rainbow. De geruchtenmolen over het nakende vertrek van
Blackmore had het management doen besluiten om deze drie laatste shows op te
nemen. Door de jaren heen verscheen materiaal er van verspreid over
verschillende live albums van Deep Purple. Het is nu voor het eerst dat het
concert in Graz integraal op plaat verschijnt. Met Glenn Hughes en David
Coverdale telde Deep Purple twee uitstekende zangers, maar het was die laatste
die zich had opgewerkt tot frontman. Het was ook de tijd dat Coverdale nog met
gemak de hoge uithalen van ‘Burn’ en ‘Stormbringer’ uit zijn strot kneep. De set begint met een splijtende versie van
‘Burn’. De samenzang tussen Glenn en David loopt perfect, de gitaar en Hammond
solo’s behoren tot het betere werk en de ritmesectie stuwt de song voor zich
uit. ‘Stormbringer’ klinkt al iets minder flitsend en in ‘The Gypsy’ schittert
vooral Blackmore, geruggesteund door drummer Ian Paice. Het funky ‘Mistreated’
wordt wat (te) lang uitgesponnen en hier is het de vocale prestatie van
Coverdale die opvalt. Uit de Mark II periode worden ook twee nummers gespeeld.
Het onvermijdelijke ‘Smoke On The Water’ en het klassieke en kneedbare Deep
Purple live epos, ‘Space Truckin’’. Dat er toch al een en ander misliep valt
nog het meest op in ‘You Fool No One’ waarin de nochtans aangekondigde drumsolo
van Ian Pace er niet komt en in plaats daarvan Blackmore alle aandacht naar
zich toetrekt. Je kan de groep op nog wel meer foutjes betrappen, maar ondanks
alles behoort dit concert tot de betere van de Mark III bezetting. Een aanrader
voor muziekliefhebbers van alle leeftijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten