Maybeshewill
Fair Youth
Superball Music
Vijftal uit Leicester dat in 2006 debuteerde met de ep ‘Japanese
Spy Transcript‘. Acht jaar verder zijn ze met ‘Fair Youth’ toe aan een vierde
album. Het instrumentale gezelschap kiest voor een slimme mixtuur van post
rock, progressieve rock, pop, shoegaze, electro en symfonische rock. Tijdens
het maken van ‘Fair Youth’ probeerde men het gevoel van een groots ensemble te
creëren, onder meer door een honderd jaar oude grand piano, een lekker
ouderwets en indrukwekkend drumstel, blazers, strijkers, koor, klokkenspel en
vibrafoon in het strijdperk te gooien. Een hele zwik en geen evidentie om met
dat allegaartje iets degelijks in elkaar te boksen. De heren zijn ook
aanhangers van het DIY principe; wat jezelf doet, doe je beter. Sinds de elpee
‘I Was Here For A Moment, Then I Was Gone‘ (2009) is het dan ook bassist Jamie
Ward die de productie voor zijn rekening neemt. ‘Fair Youth’ is een prima
album, maar klinkt nogal gladjes. Deze mannen zijn fijnbesnaarde muzikanten die
naar perfectie streven, doch af en toe kan het geen kwaad om eens buiten de
lijntjes te kleuren. Dat brengt leven in de brouwerij en dat missen we hier een
beetje. De nummers zijn ook qua structuur en opbouw bijna identiek. Wie houdt
van mooie, breed uitgesmeerde en fraai ingespeelde songs zal hier zeker enkele
uren zoet mee zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten