vrijdag 19 september 2014

Maybeshewill

Maybeshewill
Fair Youth
Superball Music

Vijftal uit Leicester dat in 2006 debuteerde met de ep ‘Japanese Spy Transcript‘. Acht jaar verder zijn ze met ‘Fair Youth’ toe aan een vierde album. Het instrumentale gezelschap kiest voor een slimme mixtuur van post rock, progressieve rock, pop, shoegaze, electro en symfonische rock. Tijdens het maken van ‘Fair Youth’ probeerde men het gevoel van een groots ensemble te creëren, onder meer door een honderd jaar oude grand piano, een lekker ouderwets en indrukwekkend drumstel, blazers, strijkers, koor, klokkenspel en vibrafoon in het strijdperk te gooien. Een hele zwik en geen evidentie om met dat allegaartje iets degelijks in elkaar te boksen. De heren zijn ook aanhangers van het DIY principe; wat jezelf doet, doe je beter. Sinds de elpee ‘I Was Here For A Moment, Then I Was Gone‘ (2009) is het dan ook bassist Jamie Ward die de productie voor zijn rekening neemt. ‘Fair Youth’ is een prima album, maar klinkt nogal gladjes. Deze mannen zijn fijnbesnaarde muzikanten die naar perfectie streven, doch af en toe kan het geen kwaad om eens buiten de lijntjes te kleuren. Dat brengt leven in de brouwerij en dat missen we hier een beetje. De nummers zijn ook qua structuur en opbouw bijna identiek. Wie houdt van mooie, breed uitgesmeerde en fraai ingespeelde songs zal hier zeker enkele uren zoet mee zijn.

Geen opmerkingen: