King Nine
Denovali Records
Na het instrumentale album ‘Epilogue’ (2012)
krijgen we terug een conventionele plaat van deze Engelse post rock formatie. Tijdens
de opnames van ‘Epilogue’ was zanger/tekstschrijver Duncan Attwood al druk in
de weer met het schrijven van nieuwe songs. Toch heeft het alles bij elkaar
drie jaar voordat ze hun vijfde elpee konden uitbrengen. Dat is een hele poos,
maar deze ‘King Nine’ was het wachten meer dan waard. Verbluffend gewoon. Adembenemend,
prachtig, fantastisch, … . Ik kom superlatieven te kort. Eens om de zoveel tijd
heb je een totaalpakket van muziek die de perfectie benaderd en ‘King Nine’ van
Blueneck is zo een werkstuk. Op een bepaalde manier magistraal in al zijn
eenvoud en toch vooruitstrevend, gedurfd en rijk geschakeerd. De groep heeft
zijn muzikale spectrum uitgebreid en brengt een impressief mengsel van
progressieve rock, filmmuziek, alternatieve pop en post rock ingekapseld in
verfijnde, breekbare songs die bijwijlen tot tranen toe beroeren. Om een
dergelijke, pakkende samenhang te verkrijgen moet je echt top zijn. Met zo een
emotionele en romantische collectie liedjes kan je al snel naar de verkeerde
kant overhellen en verzanden in meligheid en goedkoop sentiment. Blueneck
overstijgt dit alles door het geheel te voorzien van donker getinte en
droefgeestige accenten. Een betere manier om 2014 op muzikaal gebied mee af te
sluiten had ik me niet kunnen wensen. Sommigen omschrijven Blueneck als één van Engelands best bewaarde geheimen.
Wel dan is het de hoogste tijd om daar nu met de release van ‘King Nine’ verandering
in te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten