The Experimental Tropic Blues Band
The Belgians
JauneOrange/Grand Palais
Vaderlandsliefde en voetbal. Sinds de W.K.
campagne en de passage aldaar afgelopen zomer schaarden de Belgen zich als één
natie achter hun nationale ploeg. De splitsing van ons landje leek plots verder
weg dan ooit en zette het van confederalisme dromende NV-A een flinke pad in de
korf. Het uit Luik afkomstige trio The Experimental Tropic Blues Band nam dit
fenomeen te baat om er een plaatje rond te maken. Andere nationale symbolen als
het pakje friet (al of niet getopt met een klodder mayonaise), Belgisch bier,
Manneken Pis en het Atomium worden eveneens ten tonele gevoerd. Met dit
schijfje brengt het drietal zowel muzikaal als tekstueel hun eigen visie over onze
morzel grond, genaamd België. Op een zeer eigenzinnige wijze belicht TETBB met ‘The
Belgians’ zowel hoogte- als laagtepunten uit de Belgische geschiedenis. Zelf omschrijven ze hun muziek als ‘psycho boogie blues’. Dirty Coq, Boogie Snake
en Devil d'Inferno brengen een zeer rudimentaire vorm van garage rock annex
punk. Door de vervormde stemmen en zonder basgitaar klinkt het groepsgeluid
‘mager’ en rauw. Het is wel even wennen, ook aan de sterk in de verf gezette
chaotische speeltrant. Ik ben er bijna zeker van dat dit live beter tot zijn
recht komt dan op plaat. Soms gaat het er ook wat luchtiger en speelser aan toe
met liedjes als ‘Belgian Shake’ en ‘She Could Be My Daughter’. De meest
gestructureerde nummers bewaren de jongens voor het einde met ‘Belgian Hero’ en
het electro gestuurde ‘Belgians Don’t Cry’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten