Stömb
The Grey
Dooweet Promotion
Vernieuwend en/of origineel uit de hoek komen
is zo al geen gemakkelijke opgave en in het progrock/metal circuit nog
moeilijker. Alle muzikanten die dit genre aanhangen zijn zowel technisch als
muzikaal onderlegd. Bovendien heb je al instrumentale progressieve rockbands
bij de vleet. Als je een groep wil leren kennen die zich toch nog probeert te
onderscheiden van het doorsnee concept, dan raden we aan om even je oor te
luisteren te leggen bij het Franse Stömb. Het viertal dweept niet zozeer met
virtuoze solo’s, maar zoekt het eerder in het collectief musiceren en het laten
infiltreren van verschillende stijlen als mathrock, jazz, spacerock en postrock.
Die zorgen voor een variatie aan nuances en leggen de klemtoon telkens ergens
anders. Men alterneert ook met sprekend gemak van explosieve erupties naar
melodieuze riffs en breekbare, rustige passages. De songs zijn zo minder
voorspelbaar en soms gewoonweg verrassend goed. Minpuntje is de speelduur van
het gros van de nummers. Het risico dat de verveling toeslaat ligt daarin
besloten. Anders beschouwd zijn sommige composities ook zeer herkenbaar van
opbouw en doorweven van op klassieke leest geschoeide progrock thema’s. Maar door
deze mengeling krijg je met ‘The Grey’ een album aangeboden dat toch enigszins
afwijkt van wat je doorgaans krijgt voorgeschoteld. Bovendien is de productie
erg goed. Nog een reden meer om met deze act kennis te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten