Zombi

Zombi

Doet zijn naam alle eer aan

Het is lange tijd stil gebleven, maar net als echte zombies is Zombi herrezen en valt er weer

enig nieuws te rapen uit het Zombi kamp. In het najaar zou zelfs een nieuwe plaat verschijnen, de opvolger voor ‘Escape Velocity’ uit 2011. In afwachting daarvan rakelt het duo Anthony Paterra en Steve Moore met het album ‘The Zombi Anthology’ het verleden op. De releasedatum voor de Benelux is 17 april. De hoogste tijd dus om een stand van zaken op te meten en dat deden we met drummer en producer Anthony Paterra.

Paul Van de gehuchte

Waar komt het idee vandaan om jullie vroegste werk opnieuw uit te brengen? Was er plots vraag naar?

‘Relapse, onze huidige platenfirma, bracht vorig jaar zowel ‘Cosmos’ als ’Surface To Air’ opnieuw uit op vinyl. Dat viel duidelijk in de smaak bij zowel het label als de Zombi fans. Relapse kwam dan met het voorstel om ook onze eerste twee opnames, de langspeler ‘Zombi’ en de EP ‘Twilight Sentinel’ te bundelen en heruit te geven. In 2002  en 2003 hadden we die in eigen beheer uitgebracht in zeer beperkte oplages van respectievelijk honderdvijftig en tweehonderd stuks en ‘The Zombi Anthology’ op ons eigen VCO label, ook al in een gelimiteerde editie. Maar, voor het eerst is die nu verkrijgbaar zowel als elpee, cd of digitaal.’

Terug in de tijd

Hoe is het om die eerste opnames nog eens te horen of is het zo dat jullie nog op regelmatige basis naar alle vorige Zombi platen luisteren?

‘Persoonlijk vind ik het wel leuk. Vooral als je weet hoe bijvoorbeeld zowel ‘Zombi’ als ‘Twilight Sentinel’ tot stand zijn gekomen. Plaats van het gebeuren toen was de keuken van het appartement waar ik woonde. Daar hebben we ook het meeste materiaal geschreven. De drums voor ‘Twilight Sentinel’ registreerden we op een oude cassette deck en de rest werd ingeblikt aan de hand van een tweetal digitale opnameapparaten. Het zijn voor mij mooie herinneringen waar ik een goed gevoel aan overhou. We werken momenteel aan een nieuw album en de laatste paar maanden heb ik nog eens naar ouder materiaal geluisterd gewoon om de sfeer nog eens te proeven en te ontdekken wat voor verbetering vatbaar is. Voor dat laatste concentreer ik me vooral op de drums. Volgende maand spelen we op het Roadburn Festival en dan is het goed om het geheugen op te frissen en al wat keuzes te maken. Optreden doen we heel weinig, dus dan is het wel handig om nu al een idee te hebben van wat we gaan brengen.’

Op Facebook vond ik een foto terug van een op het eerste zicht spiksplinternieuwe drumkit. Spendeer je veel geld aan het kopen van nieuwe instrumenten?

‘Nu we gestart zijn met de eerste opnames voor de nieuwe langspeler was het opportuun om de drumvellen en cymbalen te vervangen, dus het ziet er inderdaad uit als een totaal nieuw drumstel, maar ik heb die toch al een tijdje. Het moet in 2006 zijn geweest dat ik die gekocht heb. Ik geef niet heel veel geld uit aan nieuwe apparatuur. De laatste jaren heb ik vooral elektronische spullen gekocht. Door de jaren heen heb ik genoeg gekocht en verzameld om een voor mij ideale drumopstelling in elkaar te boksen. Ik ben drums beginnen spelen toen ik veertien jaar was. Dus in een tijdspanne van een kwarteeuw kun je al iets deftig bij elkaar sprokkelen. Ik ben niet het soort drummer waarvan als hij op zijn drumstoel gaat zitten alleen nog de drumsticks te zien zijn. (lacht) De samenstelling is wel meer dan basic, maar niet echt buitensporig. Ik bekijk het ook praktisch. Als je dan op tournee gaat moet je niet al dat overtollig materiaal meesleuren.’

Maak je ook gebruik van een drumcomputer?

‘Als ik op mijn eentje muziek schrijf dan heb ik als hulpmiddel enkele handige software programma’s en kan ik kiezen uit vooraf opgenomen samples. Daarvan heb ik een hele verzameling opgebouwd. Daar zitten ook opnames bij van oude vintage drummachines. Eenmaal een compositie af is, zet ik alles in de juiste volgorde van hoe ik denk de drumpartijen in het echt te spelen.’

Wou je altijd al drummer worden?  

‘Ja, dat is altijd mijn droom geweest. Ik heb eerst anderhalf jaar pianoles gevolgd, maar ben dan overgestapt op drums. Ik kocht mijn eerste drumstel met mijn spaargeld en wat ik tekort kwam pasten mijn ouders bij.  Ik mocht thuis in de kelder repeteren en begon ook meteen met in bandjes te spelen. Later heb ik mijn arsenaal uitgebreid met keyboards, doch mijn liefde blijft toch uitgaan naar drums. ‘

Zijn er drummers waar je naar opkijkt?

‘Op een dag zonden ze op televisie ‘The Soundtrack From The Film The Song Remains The Same’ uit van Led Zeppelin. Ik had toen totaal geen idee van wie Led Zeppelin was. De film was al bezig, maar ik zette de tv aan en het nummer dat speelde was ‘Moby Dick’, John Bonham zijn fantastische drumsolo en dat was voor mij een soort van openbaring en een keerpunt. Een volgende memorabel moment dat ik mij herinner was het nummer ‘Free Will’ van Rush. Ik had toen een wekkerradio op mijn kamer staan en op een morgen werd ik wakker met de gitaarsolo en de daarbij aansluitende geweldige drumpartij van Neil Peart. Ik stond helemaal perplex. Ik wou meteen al hun platen hebben. In het rijtje van geweldige drummers horen ook nog Bill Bruford, Phil Collins en Steve Gadd thuis. Dat waren de eerste twee ervaringen die me op weg hebben gezet. Ik weet niet hoe het zou gelopen zijn mocht ik eerst geconfronteerd geweest zijn met hardcore, punk of popmuziek. Nu waren het vooral drummers met een progressieve rock achtergrond.’

Hebben jullie na de release van ‘Escape Velocity’ nog getoerd?   

‘Nee, eigenlijk al niet meer sinds 2008, 2009. In de tijdspanne van ‘Escape Velocity’ woonde Steve ten Noorden van New York City. Hij was toen ook pas vader geworden. We hebben dan wel een paar concerten gespeeld, maar rondreizen zat er niet in. Persoonlijk hou ik, in tegenstelling tot Steve, wel van toeren, maar ik moet toegeven dat we in die periode veel hooi op de vork namen en we stevenden regelrecht af op een burn-out. Bovendien was onze laatste tournee niet echt een succesverhaal. Steve heeft nu wel zijn mening min of meer herzien. Vorig jaar was hij mee op met Goblin als tweede toetsenist en dat viel bij hem erg in de smaak. Hij heeft het plezier in het live optreden terug ontdekt. Het plan dat we voor ogen hebben is dat we toch minstens twee weken lang de release van onze nieuwe plaat die in het najaar zou moeten verschijnen met live concerten zouden ondersteunen.’

Leunt de nieuwe plaat aan bij ‘Escape Velocity’?

‘Niet echt. Voor ‘Escape Velocity’ hebben we elk apart nummers geschreven. Voor het nieuwe album, behalve een song gecomponeerd door Steve, hebben we echt samengewerkt. Het is ontzettend lang geleden dat we dit nog hebben gedaan, want ook tijdens het schrijfproces voor ‘Spirit Animal’ werkten we los van elkaar. Je kon niet spreken van een echte samenwerking zoals dit nu het geval is. Ik denk dat het geleden is van 2005 dat we samen in dezelfde ruimte zaten om muziek te componeren en nieuwe nummers in te spelen. Wat de sfeer betreft: veel drums en bas en meer rock georiënteerd dan onze vorige twee langspelers.’

Jullie komen naar Europa voor het Roadburn Festival, maar de uitnodiging om te spelen omvat niet alleen Zombi. Jullie gaan ook solo optreden. Wie was hiervoor de aanstichter?

‘Klopt. Op vrijdag 10 april, de dag voor we aantreden als Zombi, spelen we elk een solo set. De vraag kwam van Walter Hoeijmakers, de artistieke directeur en promotor van Roadburn. De enige bedenking die we toen maakten was eerder praktisch. Om solo op te treden heb je andere en/of eigen apparatuur nodig. Als drummer met die cymbalen en zo heb ik al een omvangrijk pakket mee te nemen. Dat kost ook allemaal veel geld. Uiteindelijk hebben we allebei gekozen voor een eenvoudige setup. In deze context is het eenmalig en exclusief. Voor een meer uitgebreide Europese concertreeks is het meer opportuun om te wachten tot na de release van het nieuwe album.’

Door de jaren heen hebben jullie allebei ook gewerkt aan andere projecten (Maserati, Majeure, Goblin, Contact). Heb je niet genoeg aan Zombi om je muzikale ideeën te ontplooien? Speelt ook het financiële aspect mee?

‘Wel ik probeer een leven op te bouwen als muzikant en er een deftig inkomen mee te verwerven. Je hebt ook nood aan uitlaatkleppen om je creatieve concepten en muzikale ideeën uit te dragen. Als drummer tracht ik meer continuïteit in te bouwen in mijn bestaan als muzikant en meer te doen dan alleen maar drummen. Je kunt bijvoorbeeld muziek schrijven voor reclamespots, maar dat is niet mijn ding. Ik hou meer van uitnodigingen als gastmuzikant, zoals dat het geval was met Maserati, studiowerk onder meer remixen en mijn eigen muziek uit te brengen. Als je het slim speelt en de juiste beslissingen neemt dan kan je als muzikant best nog overleven.’

Wat is je favoriete muziek en bezit je zelf een verzameling platen?

‘Mijn collectie is eerder bescheiden. Niet meer dan honderdvijftig stuks. Voor het merendeel vinyl, maar ook wat cassettes en een vijftiental cd’s. (lacht) Ik heb een voorliefde voor oude synthesizer opnames en elektronische muziek, de eerste soulplaten. Waar ik bijvoorbeeld graag naar luister is de serie ‘Environments’ van Irv Teibel. Die omvat uitsluitend veldopnames en speciale effecten.‘

Honkvast

Je woont in Pittsburgh. Ben je daar ook geboren en getogen?

‘Ik ben hier geboren, maar in een buitenbuurt, ongeveer vijftien kilometer verwijderd van het stadscentrum. Pittsburgh is een heel mooie en comfortabele stad en ik woon er graag. Er zijn veel parken en groen. Een autorit van dertig, veertig minuten en je zit midden de velden en het platteland. Je kunt de bergen intrekken, er zijn heel wat kampeerplaatsen met alle nodige voorzieningen. Pitttsburgh is centraal gelegen en je kunt gemakkelijk naar Chicago, New York of Washington reizen. Ik heb mijn familie hier en mijn vrienden, dus ja voor mij is Pittsburgh the place to be.’

Heb je ooit de betekenis van je familienaam opgezocht en zijn oorsprong?

‘Mijn voorouders zijn afkomstig uit de Abruzzo regio in Italië. Mijn zuster is er al geweest en verbleef er bij familieleden die daar nog wonen, maar zelf heb ik ze nog niet bezocht. Het zijn mijn overgrootouders langs vaders kant die zijn uitgeweken naar de Verenigde Staten van Amerika. De naam Paterra betekent zoveel als vaderland (pater en terra). Ik was ooit op vakantie in Griekenland en daar vertelde men mij dat de naam ook daar veel voorkomt. Daar is een ‘patera’ een drinkbeker. In de oudheid was het een deel van het offergerei en daardoor een heilig voorwerp. Maar als ik moet kiezen dan gaat mijn voorkeur toch uit naar de Italiaanse betekenis.’