Ommatidia
Let’s Face It
Dooweet
Een label vinden om je album uit te brengen is
vandaag dikwijls een heikele onderneming. Na hun debuut ‘In This Life Or The
Next’ in 2011 zat Ommatidia nog gebeiteld bij Season Of Mist. Het kan echter
verkeren en voor de release van ‘Let’s Face It’ zag het kwintet zich
genoodzaakt om het kleinood in eigen beheer uit te brengen. Gelukkig vonden ze
in Dooweet een distributiekanaal die hun plaat tot bij de muziekliefhebber
brengt. Ommatidia omschrijft hun muziek zelf als gothic/doom/dark metal en
voegt daar nog in één beweging termen als sfeervol, melodieus en progressief
aan toe. Te nemen voor wat het waard is. Je hoort vooral invloeden van bands
als Paradise Lost en Katatonia. Ommatidia zit een beetje tussen hamer en
aambeeld. Het songmateriaal is niet slecht. De zang eerder gewoon. Het drumwerk
is stevig, de gitaarsolo’s degelijk. Maar het geheel als groepsgeluid is weinig
spectaculair. ‘Soiled’ is zo een nummer, met veel pathos en gevoel voor
dramatiek gebracht, maar het laat je toch onbewogen. ‘Seeping Back’ is in
hetzelfde bedje ziek en ook een poging tot grunten kan daar niets aan
verhelpen. ‘Antagonism’ is zelfs saai. Inlevingsvermogen is nu net dat waar
deze ‘Let’s Face It’ nood aan heeft, maar mij lukt het in ieder geval niet. De
muziek glijdt van me af. De plaat eindigt met een ambitieus drieluik getiteld
‘Coming Full Circle’. Ook hier dat voorspelbare met een instrumentale intro, progressief
middenstuk en een langgerekte finale waarin alle voorgaande facetten nog eens aan
bod komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten