Quintessential Ephemera
Golden Antenna
Voor de opnames van hun nieuwe langspeler kwam
gitarist en zanger Eric Jernigan van City Of Ships de rangen van Rosetta
versterken. Een tweede gitarist opent natuurlijk perspectieven. Het is de kans
om het groepsgeluid een andere richting uit te sturen of op zijn minst de
mogelijkheden tot expansie voluit te benutten. Daar waar hun vorige album ‘The
Anesthete’ zich wellustig wentelde in nihilisme, desintegratie, somberheid,
verdriet, duisternis en het conflict opzocht is deze ‘Quintessential Ephemera’
heel wat luchtiger van aard. Toegankelijker ook, al blijft dit een eufemisme
wanneer het rauwe geschreeuw van zanger Mike Armine krachtig fulmineert en een
onomkeerbaar mechanisme van ontsteltenis en alteratie in gang zet. ‘Untitled
III’ en ‘VII’ zijn bijvoorbeeld fantastische tracks, maar je zal die wellicht
nooit te horen krijgen tijdens de ochtendsessie van uw favoriete radiostation. De
groep introduceert pogingen tot heldere en harmonieuze samenzang die dikwijls
in de schaduwzijde vertoeven en soms de bovenhand nemen, zoals in ‘Untitled V’
en ‘VI’. ‘Quintessential Ephemera’ is een album dat bewust de tegenstelling en
het contrast opzoekt, want naast heftige erupties is er ook plaats voor
mijmeren en soezen, zijn er contrapunten van bezinning en reflectie. Rosetta
koos er voor om met hun vijfde langspeler niet op veilig te spelen. Het is een
risicovolle onderneming geworden die ze glansrijk tot een goed einde hebben
gebracht. Een aanrader voor fans van hardcore en post rock/metal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten