We Come From The Stars
Dooweet
The Morganatics kenden we alleen van de
grappige clip voor ‘I’m A Mess (But I’m Free)’, de eerste single van hun tweede
album ‘We Come From The Stars’, de opvolger voor hun debuut uit 2013, ‘Never Be
A Part Of Your World’. Zelf verwijzen ze onder meer naar Linkin Park, Porcupine
Tree, Archive, Placebo en Muse als invloeden. En het moet gezegd de stevige
gitaarpartijen, progressieve rock tendensen, complexe arrangementen en
meerstemmige zang stuwt hen die richting uit. Het viertal mikt op een groots en
hoogdravend groepsgeluid, zelfs in de rustige passages probeert men dit aan te
houden met als resultaat een opgeschroefd en gekunsteld gamma aan songs. Naast
de eerder vernoemde single behoren alleen ‘My Uncomforter’, ‘Blue Diamond’ en
het toch wel prachtige ‘What Remains’ tot het betere werk. De overige nummers
worden net genekt door de pompeuze aanpak. Vooral het twaalf minuten durende,
onevenwichtige epos ‘As Blackbirds Say’, met zijn kwistigheid aan
tierelantijntjes duurt bij wijze van spreken eindeloos lang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten