Celestial Wolves
Illusive Landscape Of Expression
Dunk! Records
Belgisch vijftal wiens debuut ‘Wood For Wood’
(2013) op gejuich werd onthaald. Mooi, maar al die lofbetuigingen verhogen ook
de druk om met de opvolger even goed of nog beter te doen. ‘Illusive Landscape
Of Expression’ is de titel van dat tweede album dat schreeuwt om bevestiging. De
komst van nieuwe gitarist Thierry De Zutter luidt alvast een bescheiden,
muzikale koerswijziging in. Hun sfeervolle, progressieve post rock krijgt hier
een paar extra lagen met elementen opgetrokken uit stoner rock en post metal.
Dat leidt tot een rijker gestoffeerd groepsgeluid, zonder dat men daarbij de
dynamiek en het melodische aspect uit het oog te verliest. Het aanbod
instrumentale rock groeit met de dag - ik vrees zelfs dat we stilaan het
saturatiepunt bereiken - en om vandaag boven het gros uit te stijgen moet je al
over heel sterke troeven beschikken. De composities op ‘Illusive Landscape Of
Expression’ zijn goed en fraai, maar geven geen extra impulsen wat betreft het naar
deze plaat luisteren als beleving. Emoties en meeslepende indrukken blijven
uit. Slechts af en toe doorbreekt men het voorspelbare traject die het genre
post rock typeert. In ‘Jericho’ bijvoorbeeld dat zich eerst gestaag voortsleept,
maar gelukkig iets over halfweg met een onverwachte tempoversnelling de bakens
verzet. ‘Après Moi Le Déluge’ klinkt harder en heftiger dan de rest en ‘Alithia’
telt iets meer nuances. Songs als ‘Re-Entry’ en ‘The Light’ vertonen enorm veel
gelijkenissen. Nummers met een bepaalde intensiteit, doch die er niet in slagen
het echte vuur aan te wakkeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten