Prong
Rock is back underground
Sinds 2014 en de release van ‘Ruining Lives’ en het in eigen
beheer uitgebrachte ‘Unleashed In The West-Live In Berlin’ gaat het hard voor
Prong. In maart 2015 verscheen het cover album ‘Songs From The Black Hole’ en
begin februari komt ‘X - No Absolutes’ uit. Tussendoor werd er volop getoerd.
In maart beginnen ze al aan een nieuwe rondreis in Europa. In de tweede helft
van april is de VS aan de beurt. Samen goed voor 55 shows. Tijd dus om frontman
Tommy Victor nog eens uit te nodigen voor een gesprek. Door het tijdsverschil met
Los Angeles treffen we Victor gezeten aan de ontbijttafel.
Paul Van de gehuchte
Een korte terugblik
‘Sinds ‘Power Of The Damager’ (2007) was het eerder sporadisch
dat er een nieuwe plaat van Prong verscheen. Het was gewoon iets dat ik moest
doen: op een meer regelmatige basis werken. Dat was het doel dat ik me voorop
had gesteld. Dat het allemaal zo vlotjes is verlopen kan ik alleen maar
dankbaar voor zijn. Ik had het geluk dat naast de inbreng en inzet van Jason
(bassist Christopher) en Art (drummer Cruz) er nog heel wat anderen waren waaronder
Chris Collier en Steve Evetts die me met raad en daad hebben bijgestaan. Ja, ik
heb het geluk aan mijn kant.’
Covers spelen lijkt op het eerste zicht een makkie, maar bij
Prong kozen ze voor een heel andere invalshoek en dat maakte het allemaal een
stuk moeilijker. ‘Het diende zich aan als een eenvoudig project dat we effe
snel zouden afhaspelen, maar het draaide anders uit. De keuze om niet voor de
hand liggende nummers te spelen is de verdienste van Jason. Het veranderde wel
de situatie en het kostte me meer tijd om de teksten te leren. Een ander
obstakel was de songs een Prong jasje aan te meten en tegelijk de oorspronkelijke
artiest respectvol bejegenen. Doch, achteraf bekeken was het een leerrijk
proces dat ons ook bij het maken van ‘X – No Absolutes’ vooruit heeft geholpen.
Je ziet: Alles heeft een oorzakelijk verband en maakt deel uit van de afweging.
Niets gebeurt zomaar.’
Een andere kijk op Prong
‘Naar wat ik hoor wordt er nu anders naar Prong gekeken dan een
aantal jaren geleden. Ik weet niet wat ik moet geloven. De muziekindustrie
fluctueert constant, elk publiek reageert verschillend. Je kunt er geen vat op
krijgen. We proberen nu heel actief te zijn en er komen heel wat reacties, maar
ons muzieksegment en meer algemeen rockmuziek zit nog altijd in een neerwaartse
spiraal. Het is moeilijk voor iedereen om de grote massa nog mee te krijgen. In
de jaren negentig en het tijdperk daarvoor kreeg je als rockband nog waardering
en bewondering, maar dat hoort er nu niet meer bij.’
Geradbraakt
‘Als ik op tournee ga met Danzig dan reizen we redelijk
comfortabel, maar het is zeker niet luxueus of met veel praal. Ik probeer er
van te genieten. Het is iets wat ik gewoon moet doen. ‘It’s part of the job’.
De laatste toer die we deden was samen met Danzig. Aangezien ik in alle twee
speel betekende dat elke avond twee keer optreden. Het was erg zwaar voor me.
Ik had overal pijn; mijn gewrichten, mijn ledematen. Ik was geradbraakt. Maar
eenmaal terug thuis dan ga je het toeren missen. Het maakt deel uit van het
bestaan waar je voor hebt gekozen en ofwel ga je tot het uiterste of je stapt
eruit. Deze keer had ik meer tijd nodig om te recupereren. Ik probeer gezond te
leven. Op tijd gaan slapen. Ik rook niet, drink niet, ga niet naar feestjes. Ik
heb niet veel contact met de buitenwereld. Ik doe wat ik denk te moeten doen
elke dag opnieuw.’
‘Met Art en Jason heb ik een goede verstandhouding. Als je in
een groep of team moet functioneren dan leer je met elkaar omgaan. Je moet daar
echt aan werken. Ruzie of meningsverschillen zijn er nog niet geweest. Je werkt
voor een bepaalde tijd samen met dezelfde mensen en dan is het belangrijk dat
je ook afstand bewaard en elkaar de ruimte geeft om elk zijn eigen ding te doen.’
Hillbillies
Op weg zijn is altijd een beetje een avontuur. ‘We waren
onderweg tijdens de Danzig/Prong toer en wij reisden in een gehuurd busje,
terwijl de mannen van Danzig in hun toer bus met trailer het land doorkruisten.
Glenn Danzig was als de dood dat ik te laat zou zijn voor één van zijn optredens
en had liever dat ik bij de Danzig entourage bleef, maar ik besloot om met het
Prong gezelschap op te trekken. De eerste dag hadden we al prijs. Ergens in de
staat Alabama, zeg maar niemandsland, kregen we motorpech. Uit het nabije dorp
kwamen nieuwsgierige kinderen op blote voeten met in hun zog een troep straathonden
een kijkje nemen. Het leek wel alsof we in een roadmovie waren terecht gekomen.
Maar de dorpsbewoners – ook al zag je dat ze arm waren - bleken heel behulpzaam
te zijn. Echt vriendelijke mensen. De lokale garagist herstelde de gebroken as
van ons voertuig en zo raakten we op tijd in Atlanta, Georgia waar we zouden
optreden. Normaal gezien als je op de baan bent zou je nooit op zo een
afgelegen plek halt houden. Laat staan dat je contact hebt met de lokale
bevolking. Op die manier was het voor ons wel een leerrijke ervaring.’
De ‘X’ in ‘No Absolutes’
‘De ‘X’ staat voor ‘tien’, want dit is ons tiende studioalbum. Onze
manager had ‘Prong Ten’ voorgesteld, maar dat vond ik ontoereikend. Dus we
combineerden de ‘tien’ met één van de songtitels. Ik heb me daarbij laten
inspireren door Danzig. Denk aan ‘Danzig II: Lucifuge’, ‘Danzig III: How The
Gods Kill’, enzovoort. Het hoesontwerp voor de cover, hoewel de beslissing
daarover eerder werd genomen, sluit aan bij de vreselijke gebeurtenissen van de
afgelopen maanden. Sommige van de songs hebben een apocalyptisch thema en als
je dat probeert uit te beelden kom je terecht bij een wereld in crisis en dat
is precies wat je te zien krijgt. Iedereen leeft in angst of dat beeld krijgen
we toch voorgespiegeld. Ik vind het soms ook wel ironisch hoe legioenen van
mensen op zoek naar zichzelf een ideologie aanhangen en die dan ook nog koste
wat het kost aan anderen willen opdringen. Ik ben ervan overtuigd dat de wereld
precies is zoals die er zou moeten uitzien. Je moet dat accepteren, want hoe
kun je anders nog functioneren? De mens heeft niet de controle over wat er in
de wereld omgaat. Het maakt allemaal deel uit van een groter geheel en neem het
van mij aan: toeval bestaat niet.’
Leven dag aan dag
‘Ik probeer niet te ver vooruit te kijken, want dat maakt me
depressief. Ik leef dag aan dag en neem zoveel mogelijk afstand van wat voor
problemen dan ook. Ik heb al cash betaald voor de fouten uit het verleden en de
opgelopen schade kun je niet meer herstellen. Ik hou het simpel. Dat is niet
altijd evident in een maatschappij die gebaseerd op en kapitalistisch systeem
van consumptie en dat koppelt aan het motief van gelukkig zijn. Ik vecht
daartegen en wil niet dat geld of bezit mijn leven gaat bepalen. Aan de andere
kant speelt het financiële aspect een grote rol. Ik zou me erg onzeker voelen
als ik in geldnood mocht verkeren. Ik moet ook altijd wat geld op zak hebben.
Dan voel ik me op mijn gemak.’
Een verwenbeurt
Een sobere levensstijl, maar af en toe mag het iets meer zijn. ‘Soms
gun ik me iets extra, maar dat zijn dan kleine dingen. Hier in de buurt zijn er
een paar uitstekende, vegetarische, maar dure restaurants en eens lekker uit
eten gaan vind ik wel leuk. Of ik koop me een nieuw computerspelletje. Ik heb
een Playstation 4. Ik ben daar niet fanatiek in. Al wat ouder en bijlange niet
zo snel als al die jonge spelertjes. Ik ben wel competitief, maar dan op een
kleinere schaal. Bijvoorbeeld doorgaan naar het volgende niveau vind ik al een
prestatie (lacht).’
Van muziek fan tot muzikant
Tommy was elf jaar toen hij gebeten werd door de muziek microbe.
Hij was een echte muziekfanaat en luisterde gretig naar alles waar hij zijn
hand kon op leggen. Voor een aantal jaren draaide alles rond muziek. De
overstap naar muzikant en wat zou uitmondden in Prong was onverwacht en eerder
toevallig. ‘Ik was geen uitzonderlijk talent of zo. Het feit dat ik een carrière
kon uitbouwen komt door mijn liefde voor muziek. Ik denk dat een beetje talent
nodig is om er te geraken, maar je hoeft geen virtuoos te zijn. Ik had geen zin
om muziek te gaan studeren. Ik leerde alleen wat ik dacht nodig te hebben.
Kennis nastreven was niet echt aan de orde.’
Een gevolg daarvan is dat je mogelijkheden beperkt zijn? ‘Goeie
vraag. Wat Prong betreft heb ik niet dat gevoel. Prong is Prong en als je zou
afstappen van dat muzikale concept dan is het geen Prong meer. Op die manier
kun je spreken van het werken binnen een wat ik beschouw alsnog ruim kader. Toch
als je het vergelijkt met sommige andere artiesten. Staat er bijvoorbeeld een
limiet op de muzikaliteit van Keith Richards, Eric Clapton of Angus Young? Ja,
want dit geldt voor iedereen, wat je ook doet.’
Geef de mensen wat ze willen
‘Als rockmuzikant leef je bij de gratie van wie naar je wil
luisteren. Je geeft de mensen wat ze willen. Prong heeft destijds de fout
gemaakt om het te ver te gaan zoeken. Daarmee zorg je alleen maar voor
verwarring.’
Als je buiten de lijntjes wil kleuren zou je kunnen overwegen om
een soloplaat uit te brengen. ‘Dat is een mogelijkheid. Een soloalbum van Tommy
Victor: de aandacht zou sowieso meer toegespitst zijn op het vocale aspect. Het
zingen, het schrijven en componeren van songs. De gitaar zou naar het tweede
plan verhuizen. Imponeren als gitarist is nooit een doel op zich geweest.’
Teenage Time Killers
Het idee voor het oprichten van Teenage Time Killers kwam van My
Ruin gitarist Mick Murphy en COC drummer Reed Mullin. De sterrencast die ze
rond zich verzamelden was zonder meer indrukwekkend. Tommy Victor had het geluk
erbij te horen. Eind juli 2015 verscheen een eerste album ‘Teenage Time
Killers: Greatest Hits Vol. 1’. Zit daar nog iets in de pijplijn? ‘Ik ga het
project niet afschieten als een totale mislukking, maar het was verre van een
succes. Reed heeft nog geprobeerd om nog wat extra datums te boeken, maar de
belangstelling was niet bijster groot. Dat brengt ons terug tot de initiële
vraag van hoe het er vandaag aan toe gaat in de muziekindustrie. Randy Blythe,
Corey Taylor, Neil Fallon, Dave Grohl, Jello Biafra al die grote namen uit
bekende groepen die participeren aan een mega supersterren project en er is
bijna niemand die er naar omkijkt. Zo slecht is het gesteld met de rockmuziek.
Mocht je dit doen in het R & B circuit of met popdiva’s als Adele, Myley
Cyrus, Katy Perry en Ariana Grande, je verkoopt miljoenen platen. We zijn terug
naar af. Rock is back underground.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten