woensdag 13 april 2016

Hypnos

Hypnos
Cold Winds
Crusher Records/Gordeon Music/Clearspot

Zweedse retro band die teruggrijpt naar de hardrock en heavy metal zoals die werd opgediend in de seventies. ‘Cold Winds’ is hun tweede album en klinkt iets heftiger dan hun in 2014 verschenen debuut. Daarnaast is de speelduur van de songs langer en de teksten minder luchtig. Het dubbele gitaarwerk doet denken aan Thin Lizzy en  Judas Priest. De stem van zanger Philip Lindgren heeft raakvlakken met Rob Halford en Bruce Dickinson. In een aantal nummers speelt frontman Lindgren ook dwarsfluit en dat brengt groepen in herinnering als Jethro Tull, Brainbox of Golden Earring. Producer Henrik Magnusson kiest voor een helder groepsgeluid dat echt wel de sfeer van toen weergeeft. Hypnos doet geen enkele poging om hun muziek op te waarderen met ‘moderne’ of ‘eigentijdse’ elementen. Zelfs wat hun uiterlijk betreft zitten ze in het jaren zeventig tijdsbestek gebeiteld. De meeste songs rocken een eind weg met als speerpunt ‘Transsylvanian Nightmare’. In het kielzog zitten ‘1800’, ‘Start The Hunt’, ‘I’m On The Run’ en ‘Cold September’. Een ballade mag in het aanbod niet ontbreken en dat doen ze met een allereerste song in hun moedertaal ‘Det Kommer En Dag’. ‘Cold Winds’ is verre van slecht, doch teert iets te veel op het verleden en mist toch wat authenticiteit.

Geen opmerkingen: