Boyfrndz
Impulse
Brutal Panda Records
Boyfrndz maakt niet de meest toegankelijke muziek. Geformeerd in 2011 koos het toenmalige trio voor een vorm van experimentele progressieve rock met een sterk psychedelische inslag. Veel gelaagde muziek, kleurrijk, gevoelig, minutieus opgebouwd. Het drietal was meteen ook erg productief. De ep’s, singles, live opnames en ‘All Day Pass’, hun debuut plaat volgden elkaar in sneltempo op. Een intensiteit en gretigheid die een verslavend effect had op hun achterban en ook niet onopgemerkt bleef voor de lokale muziekpers die hen meteen in de armen sloot. In 2014 kwam toetsenist Ben Livingston de rangen versterken. Dit kwam alleen maar het groepsgeluid ten goede dat verder werd uitgediept en verrijkt. Op hun derde elpee ‘Impulse’ strooit het kwartet lustig rond met hemels, etherisch gezang. De sfeer en teneur van de songs is beladen, geladen. Die worden aangestuurd door aanstuwende en ontroerende ritmes. Tijdloos, groots en aangrijpend. Meest opvallende facetten zijn inderdaad de falset stem van zanger/gitarist Scott Martin en de secure, berekende complexiteit van de composities. ‘Impulse’ is ook een zeer coherent samengesteld en kwalitatief sterk album. Geen enkel nummer valt uit de toon. Dit soort releases staat of valt met de kunst van het beheersen: het zich niet te buiten gaan aan technische excessen met bijvoorbeeld eindeloos solerende muzikanten of langgerekte, ingewikkelde songstructuren. Niets van dit alles bij Boyfrndz en toch lijkt deze muziek me weggelegd voor een meer select publiek van progrock volgelingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten