Horseback

Horseback

Slechts een deel van het verhaal, maar wel een stuk van het geheel

‘Dead Ringers’ is de titel van de nieuwe plaat van Jenks Miller, die naast Horseback ook actief is in bands als Mount Moriah en Rose Cross NC. Het album is genoemd naar de gelijknamige film van David Cronenberg uit 1988. Hoofdpersonages in de rolprent zijn twee gynaecologen, een tweeling dan nog. Het is een echt angstaanjagende, psychologische griezelfilm. ‘Dead Ringers’ verwijst ook naar beltonen: Een wekker, de schoolbel, een alarm dat afgaat. De groepsnaam Horseback verwijst dan weer naar het Wilde Westen en de ruiters van de Apocalyps. Met ‘Dead Ringers’ gooit Jenks het over een andere boeg dan wat we te horen kregen op zijn vorige opus ‘Piedmont Apocrypha’ van 2014. Een beetje toelichting kon dan ook geen kwaad.

Paul Van de gehuchte

Is deze ‘Dead Ringers’ de volgende, logische stap in de evolutie van Horseback?   

‘In zekere zin wel ja. Al zit er niet veel logica in de manier waarop ik muziek maak. Het creatieve proces is eerder irrationeel en onlogisch. Bijna elke dag ben ik op één of andere manier bezig met muziek. Het is een bijna dagelijkse routine waarbij alle mogelijke muzikale facetten aan bod komen. Het is mijn manier om alles beter te kunnen begrijpen. Het is mijn venster op de wereld. Voor mij bestaat er niet zoiets als een coherent en rechtlijnig pad. Er is geen bewust streven. Ik sta open voor alles en volg mijn impulsen. Ik heb nooit gebrek aan inspiratie. Dat alles samen geeft me een gevoel van vrijheid. Het is alleen zaak om uit te maken welke van de stroom aan ideeën je kunt gebruiken en welke niet. In het geval van Horseback kan elke plaat op zichzelf staan, maar tegelijk zijn er onderlinge connecties, een soort van verbondenheid.’

In een stroom van bewustzijn

De teksten zijn voor jou niet zo belangrijk?

‘Klopt. Als ik naar muziek in het algemeen luister schenk ik niet veel aandacht aan de teksten. Aan de andere kant mogen ze niet de Achillespees zijn en moeten de woorden wel een geheel vormen en afgestemd zij op het klankpalet van de muziek. Ik moet die verschillende elementen met elkaar weten te verzoenen. Het klinkt misschien contradictorisch,  er weinig aandacht aan besteden en toch teksten willen schrijven die interessant zijn of op zijn minst goed genoeg om even bij stil te staan. Het blijft een aspect waar ik mee worstel en veel tijd insteek. Daarbij ga ik analytisch te werk. Ideaal zou zijn dat ik in een soort van ‘stroom van bewustzijn’ de juiste woorden vind, doch dat niveau van schrijven heb ik nog niet bereikt.’

Waarom dan niet kiezen voor uitsluitend instrumentale nummers?

‘Vroeger heb ik wel instrumentale muziek gespeeld, maar ik hou van het menselijke element, zowel in de textuur als het melodieuze. Ik zie de stem als instrument en niet als iets wat centraal staat in een compositie en waar alles omheen draait. Een groot verschil met Mount Moriah, een andere groep waarin ik speel. Daar worden de songs geschreven in functie van zangeres Heather McEntire om zo haar vocale capaciteiten helemaal tot hun recht te laten komen. Helemaal het omgekeerde van wat mijn betrachtingen zijn met Horseback.’

De tijd staat niet stil

We spraken voor het eerst met elkaar vier jaar geleden naar aanleiding van de release van ‘Half Blood’. Is er sinds 2012 veel voor je verandert? Kijk je op een andere manier naar de dingen om je heen?

‘Ja toch wel. Bijvoorbeeld met ouder worden ga je andere prioriteiten stellen. Ik neem ook meer mijn verantwoordelijkheid. Qua ouderdom - een paar dagen geleden werd ik vijfendertig - ben en zie ik me als iemand van middelbare leeftijd. Iets anders wat voor mij belangrijk is: Mijn appreciatie voor andere muziekgenres is de laatste jaren alleen maar toegenomen. Veel van mijn favoriete muziek nu, vond ik vroeger maar niks. Toch werd ik erdoor geïntrigeerd, begon er meer nauwgezet naar te luisteren; in een poging de artiesten in kwestie beter te begrijpen. Een grote verandering in vergelijking met vier jaar geleden is dat ik erin geslaagd ben om techno muziek te doorgronden. Ben altijd een liefhebber geweest van academische, elektronische muziek. Alles van Coil tot Stockhausen. Maar house of muziek die men op raves draaide had nooit dezelfde impact. Tot nu. Mijn visie is veranderd en ik kan techno ten volle waarderen. Ik begrijp nu ook waarom zoveel mensen van deze muziek houden.’

Je gelooft niet echt in het Amerikaanse kiessysteem en de kandidaten die nu de race naar het Witte Huis hebben ingezet zijn beide niet onbesproken. Is het nu erger dan ooit en deze keer echt kiezen tussen pest en cholera, van twee kwaden het minste kiezen?

‘Zo kan je het wel stellen ja. Ik ben blij dat men ook in Europa zich daarvan bewust is. Ik had nooit gedacht dat ook maar iemand in Donald Trump een ernstige kandidaat zou zien voor de functie van president. Hij heeft al meermaals aangetoond dat hij incompetent is op alle gebied. Het is gewoon onbegrijpelijk. Hij representeert al het slechte wat Amerika in zich heeft. Het is en blijft één van de grote mysteries in dit land. Een ruim deel van de bevolking is weinig of niet opgeleid en heeft daar ook geen behoefte aan. Het vreemde is dat die mensen dan vermetelheid en hoogmoed verwarren met onwetendheid. Men voelt zich bestolen, men is ongelukkig en kwaad en de schuldigen/daders zijn het intellectuele establishment. Veel Amerikanen vandaag zien intelligentie als een gevaar, een bedreiging. Dat in verschillende landen sommige, democratisch verkozen politieke leiders zich daar ook zo over uitspreken baart me zorgen. Ook economisch loopt het mank. Scholen en het onderwijs in het algemeen worden te weinig gesubsidieerd, de toegang tot publieke programma’s staat onder druk of wordt afgebouwd. Met educatie, onderwijs, voorlichting en vorming gaat het in de VS helemaal de verkeerde kant op.’

Op het internet circuleren er een paar foto’s met je honden. Wat vind je zo leuk aan honden en heb je nog andere huisdieren?

‘Van een ommezwaai gesproken (lacht). Wat vind ik zo leuk aan honden? Ze zijn loyaal. Ze kunnen zich snel en gemakkelijk aanpassen aan een nieuwe omgeving. Ze zijn niet manipulatief. What you see is what you get. Je raakt eraan gehecht. De emotionele verbondenheid met een hond kan erg sterk zijn en daar hou ik wel van. Het maakt voor mij het leven wat meer draaglijk. Ze zijn mijn toeverlaat, mijn soelaas. Anders is het hier niet uit te houden en zou mijn leven niet hetzelfde zijn. Ik heb geen specifieke voorkeur voor ras, grootte of kleur. Sommige soorten dicht men bepaalde eigenschappen toe. Zoals het feit dat pitbulls van nature uit agressief zouden zijn, maar daar is niks van aan. Het is de manier waarop de eigenaar zich gedraagt en het dier behandelt die mee het karakter en het gedrag bepalen. En nee, ik heb geen andere huisdieren.’

Een brede waaier van kunst en muziek

Vier jaar geleden had je nog drie verschillende baantjes. Wat voor werk doe je nu?

‘Ik werk nu in een kunstencentrum, gehuisvest in een buurthuis niet zo ver van waar ik woon. Het is een non-profit organisatie. Het wordt gerund als een bedrijf, maar de dienstverlening staat centraal. Tot voor kort was ik ook nog werkzaam in de platenwinkel waar ik vele jaren heb gewerkt, maar omdat mijn functie in het  kunstencentrum is opgewaardeerd moest ik een keuze maken. Mijn leven als muzikant beschouw ik ook als werken. Alleen staat wat ik ermee verdien niet in verhouding tot mijn loon in het kunstencentrum. Van mijn muziek alleen kan ik niet leven. In principe kan vandaag iedereen een plaat maken. Daarvoor heb je heel weinig nodig, zowel wat materiaal als geld betreft. Maar als je streeft naar een goed of beter geluid, een degelijke opname wil, dan heb je studiotijd nodig en dat maakt alles een stuk duurder. Ik mag me gelukkig prijzen dat men bij Relapse nog altijd bereid is om voor de nodige accommodaties te zorgen en nog wil investeren in bands. Bij veel andere labels is dat niet meer het geval. Dus dat is voor mij een grote steun. Je kunt ook proberen om de kosten te drukken. Om eerlijk te zijn: Dat is ook één van de redenen dat ik nu meer geïnteresseerd ben in elektronische muziek als een mogelijk platform. Het is een stuk goedkoper om elektronische muziek te maken dan akoestische muziek waarbij je rekening moet houden met groepsleden, een studio voor de opnames, enzovoort.’ 

Heb je plannen om ‘Dead Ringers’ live te brengen?        

‘Niet echt nee, het zou sowieso moeilijk worden om verschillende redenen. Horseback heeft al jaren niet meer live gespeeld. Het toeren met Mount Moriah neemt een groot deel van mijn tijd in beslag. Het is een andere line-up, de songs zijn helemaal anders. Wanneer je live gaat optreden dan moet er gerepeteerd worden en de overige muzikanten van Horseback hebben elk een drukke agenda met eigen projecten. Sommige hebben ondertussen kinderen, een voltijdse baan. Het wordt moeilijk om dat patroon te doorbreken en een concertreeks te plannen. Het is wel een hele uitdaging en daar hou ik wel van. Dus wie weet, eenmaal de bal aan het rollen gaat… .’