Vola
Inmazes
Mascot Records
Op hun tweede ep ‘Monsters’ experimenteerde het Deense progrock kwartet Vola met 7-snarige gitaren en polyritmiek. Een stijl en techniek die ze de afgelopen drie jaar verder hebben verfijnd om zo te komen tot hun debuutalbum ‘Inmazes’. De combinatie van invloeden is op zijn minst opvallend en onconventioneel. Een rondje namen noemen brengt ons bij Steven Wilson, Devin Townsend, Soilwork, Meshuggah, Ulver, Opeth en Massive Attack. ‘Inmazes’ is dan ook een plaat vol tegenstellingen. Contrast en disharmonie gaan hier hand in hand met dynamiek, intensiteit en het omgaan met verschillende stemmingen. Technisch hoogstaand, soms futuristisch is er ook een band met popmuziek en jaren zeventig progressieve rock. De teksten vormen samen een groter geheel met als doel het nastreven van geluk. Hoe omgaan met negatieve denkpatronen en de daarmee gepaard gaande vervreemding tussen individuen onderling. Gevangen zitten in je eigen gedachtewereld en hoe eraan te ontsnappen. De betrachting van Vola is de luisteraar het gevoel te geven dat die gaat zweven, dat hun muziek je naar hogere sferen voert. De moeilijke uitvoeringsgraad en complexiteit staat dit eigenlijk in de weg. De prachtige stem van zanger/gitarist Asger Mygind, de meer ingetogen, symfonisch ingekleurde passages en feeërieke melodielijnen moeten dit dan maar bewerkstelligen. De meest ‘complete’ song waarin alle opgesomde elementen zitten vervat is misschien wel de afsluitende, monumentale titelsong. ‘Inmazes’ is een intrigerend werkstuk. Muziek die je nieuwsgierigheid opwekt en ook na meerdere luisterbeurten blijft boeien. Ondanks het wat elitaire en hoogmoedige karakter toch een aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten