Buffalo Summer
Gekiemd tijdens de zomervakanties in het zuiden van Wales
De dag van het interview, vrijdag 20 mei, is de officiële release datum van Buffalo Summer hun tweede album ‘Second Sun’. Zanger Andrew Hunt heeft nog een gaatje gevonden in zijn agenda, want rond de middag vertrekken ze naar Nottingham om daar de nieuwe langspeler voor te stellen. De dag ervoor hebben ze dat al gedaan in hun thuisstad Swansea. Onder meer een platen contract bij het Duitse UDR en de positieve persberichten zorgen ervoor dat het verwachtingspatroon al een stuk hoger ligt dan bij de release van hun debuut. Maar van enige spanning of zenuwachtigheid valt er tijdens ons gesprek niets te merken.
Paul Van de gehuchte
Het publiek als waardemeter
Jullie verstaan de kunst om pakkende, goed in het gehoor liggende liedjes te schrijven. Wanneer weet je dat een song af is en klaar om te worden opgenomen of live kan worden voorgesteld aan een publiek?
‘Elk van ons heeft een eigen inbreng. Die kan zowel komen van mezelf als van mijn broer Gareth (drums) of bassist Darren King. Toch is het gitarist Jonny Williams die de meeste ideeën aanbrengt. Ons repetitiehok is de natuurlijke omgeving waar alles gebeurt. We proberen, zonder iets te forceren, in de stemming te komen en alles zijn gang te laten gaan. Eenmaal we een basisstructuur hebben om op verder te bouwen blijven we er aan sleutelen. Dan maken we er een paar demo’s. Met dat materiaal gaan we opnieuw aan de slag, wijzingen aanbrengen, verfijnen tot iedereen tevreden is met het eindresultaat. We durven al eens een nieuw nummer in een live set droppen en kijken dan hoe het publiek erop reageert. Een betere waardemeter bestaat er niet.’
Wat me opviel is het belang dat jullie hechten aan de samenzang en achtergrondkoor.
‘Ja, dat klopt. Ik zie dat onderdeel als het laatste stuk van de puzzel dat op zijn plaats moet vallen. Ze zijn de kers op de taart. Als je naar een rock-’n-roll show komt dan wil je - ongeacht het muziekgenre of de stijl - in de eerste plaats lol hebben. En dan zijn de vocale melodieën super belangrijk.’
Versterking in de breedte
Als je rekening houdt met de manier waarop de songs tot stand komen: Geen schrik van zonder inspiratie te komen zitten?
‘Nee, dat zal niet vlug gebeuren hoor. We laten ons niet alleen leiden door de zogenaamde classic rock bands of arena en southern rock. Ik ben opgegroeid tijdens de hoogdagen van grunge en de laatste tijd luisteren we veel naar Motown en blues platen. Dat proberen we dan allemaal op één of andere manier te integreren in onze muziek. Op ‘Second Sun’ staat bijvoorbeeld ‘Little Charles’ waarin we een blazerssectie en Hammond orgel laten aanrukken. Producer Barrett Martin zat zelf in bands als Screaming Trees en Mad Season. Hij is ook een uitstekend drummer en percussionist en op ‘Second Sun’ speelt hij vibrafoon. Variatie is belangrijk en de introductie van nieuwe invloeden vind ik echt een meerwaarde. En het moet verfrissend en interessant blijven. Weet je dat we nu al gestart met het schrijven van nummers voor ons volgende album? (lacht).’
Met de goedkeuring van Glenn Hughes
Ik heb gezocht achter de betekenis van Buffalo Summer. Het enige wat ik vond op het Internet waren de zomerkampen die gehouden worden in de Buffalo area en de zomersessies die je kunt volgen aan de universiteit van Buffalo. Ik denk niet dat jullie daar het idee vandaan hebben om te kiezen voor Buffalo Summer als groepsnaam.
‘Buffalo Summer werd opgericht in 2010. Daarvoor kenden we elkaar al lange tijd, Jonny, Darren en ik zelfs van op de schoolbanken. En met mijn broer Gareth ben ik opgegroeid. We hielden van de muziek van Led Zeppelin en al die andere beroemde seventies bands, maar ook The Black Crowes. We hadden een achtsporen bandopnemer en begonnen met eigen nummers op te nemen in Jonny zijn slaapkamer. Dit was meestal tijdens de zomervakanties. Het mooie weer, de lange dagen en korte nachten; dan is het niet verwonderlijk dat het woord ‘summer’ is blijven hangen. Jonny en een kameraad van hem opperden dan Buffalo Summer als naam. We waren niet echt zeker van ons stuk en toen we begonnen met de voorbereidingen voor onze debuut plaat stuurden we als grap een tweet naar Glenn Hughes. Hij wenste ons het allerbeste met de opnames en hij kon zich helemaal vinden in de keuze van Buffalo Summer als groepsnaam. We zagen dat als een gunstig voorteken en besloten om die naam te behouden. En hier zitten we dan zes jaar later (lacht).’
Van kinds af aan
Hoe belangrijk is voor jou de manier waarop je jezelf presenteert aan het publiek: Attitude, kledij, haardracht. Houden jullie daar rekening mee?
‘Ik ben opgegroeid met grunge muziek en al wat er bij hoort. Ik droeg Dr. Martens schoenen, gescheurde jeans en houthakkershemden en had lang haar. Van The Black Crowes kwam de voorkeur voor cowboy laarzen en broeken met wijde pijpen. Voor onze eerste plaat hebben we bewust gekozen voor een jaren zeventig look. Er is niet alleen de muziek. Je moet het zien als een totaalpakket. ‘If you are in a rockband you should look like one’ (lacht).’
Wanneer ben je begonnen met zingen?
‘Dat begint in de kleuterschool als je drie-vier jaar oud bent. Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar hier in South Wales hebben we de mooie traditie dat iedereen van jongs af aan zingt. Elke dag voor school begon gingen we naar de aula waar iedereen samen kwam. We zaten op de grond verzamelt rond de piano en we zongen traditionele liederen en hymnes. Mijn eerste stappen als rockmuzikant - ik was toen zestien - was als gitarist/zanger. Ik heb nooit echt zangles gekregen. Maar door veel te oefenen en mezelf dingen aan te leren kwam ik op het punt dat ik achter de microfoon kwam te staan bij Buffalo Summer. Ik leer nog elke dag bij, kijk hoe anderen het aanpakken. Alles in functie om een nog betere zanger te worden.’
Touwtje springen
Hoe blijf je fit zowel lichamelijk als mentaal?
‘Voetbal is ons favoriete spelletje en zelf spelen we regelmatig een pot voetbal. Ik doe ook aan boks training. Ik breng het niet in praktijk, dus aan bokswedstrijden doe ik niet mee, maar om fit te blijven is het voor mij wel de ideale manier. Touwtje springen doe ik heel graag. Heb altijd mijn springtouw bij en het eerste wat ik doe als we op onze locatie zijn aangekomen is mijn sportschoenen aantrekken en een halfuurtje trainen. We zitten soms uren aan een stuk in een autobus en dan doet het deugd om de benen te strekken en een beetje te sporten. Thuis ga ik ook wel gaan fietsen of joggen.’
‘Als ik in het begin achter de microfoon ging staan was ik erg nerveus en bezorgd of ik het wel goed zou doen. Ik straal niet het charisma en zelfvertrouwen uit van een Steven Tyler of Freddie Mercury. Ook vandaag bekruipt me soms nog dat gevoel van onzekerheid, zeker als de opkomst groot is en duizenden mensen je staan op te wachten. Ik focus me dan op mijn ademhaling, zoek rust en concentratie. Daarom dat het sporten voor me zo belangrijk is. Je wordt je helemaal bewust van je ademhaling en je leert om er controle over te krijgen.’
Over geld en economie
Mocht je geen professioneel muzikant zijn voor welk beroep zou je dan kiezen?
‘Tijdens mijn studies ging mijn belangstelling vooral uit naar milieu, aardkunde en geografie. Mocht ik geen rockmuzikant zijn dat werkte ik waarschijnlijk in die branche. Boswachter, geoloog, mijnexpert of een job ergens aan de kust. Toch zeker iets in de open lucht, want een hele dag in een kantoor achter een bureau zitten is niets voor mij.’
Hoe belangrijk zijn geld en rijkdom?
‘Geld is belangrijk om te overleven en rijk zijn geeft je allicht een goed gevoel. Wij zitten voorlopig niet in de positie dat we het breed kunnen laten hangen. Voor ons is nu het belangrijkste onze passie voor muziek. Dat is ons grootste bezit. Financiële zekerheid geeft je uiteraard meer ademruimte en je kunt meer je zin doen, maar nu komt het er op aan elke maand de eindjes aan elkaar te knopen en te overleven. Je maakt bepaalde keuzes in het leven en daar moet je zonder morren ook de gevolgen van dragen.’
‘Het meeste geld dat ik spendeer in één keer is de aanschaf van een Swansea City seizoen abonnement. Een ‘must have’. Kan ik echt niet zonder (lacht).’
Wales komt bijna nooit in het nieuws. Hoe staat het met de economie? Wat was bijvoorbeeld de impact van de crisis op de financiële markten?
‘Sinds de sluiting van de steenkoolmijnen zijn er alleen nog petrochemische en staalbedrijven actief. Die laatste werden ook bedreigd met sluiting, maar dat heeft men kunnen afwenden. In Wales heb je slechts weinig goedbetaalde jobs zoals in London. Daar zit de macht en het grote geld. De impact van de bankencrisis was dan ook heel beperkt. Het merendeel van de bevolking in Wales behoort nog tot de lagere, werkende klasse. Welshmen zijn erg op zichzelf aangewezen. We leven in gemeenschappen met een sterke onderlinge verbondenheid. Iedereen kent iedereen en helpt elkaar, er is een grote vorm van solidariteit. Ook om als kind in een dergelijke omgeving op te groeien is een zegen. We hebben ook onze eigen taal en cultuur, een rijke geschiedenis, het landschap is adembenemend. Wat wil je nog meer?’
