Mark Zero
Ballistica
Eigen Beheer
Het Zweedse viertal Mark Zero bekommert zich niet om perfectie. Integendeel, ze gruwen een beetje van technische hoogstandjes, een afgelikte productie en prachtige, heldere zangpartijen. Niet dat ze daar andere bands op afrekenen. Ze willen zich gewoon niet beter voordoen en eerlijk en oprecht klinken. Al zijn ze niet vies van enkele kunstgrepen met piano en strijkers zoals in ‘Once Against The World’, ‘More Of Us’ en ‘Not Gonna Die’ om hun songs wat op te smukken. Muzikaal kun je Mark Zero situeren in het nu metal kamp van de jaren negentig. Een introductie in 2014 bij producer Jacob Hellner (Rammstein, Clawfinger) zorgde ervoor dat wat industrial invloeden het groepsgeluid bijstuurden. Zanger en gitarist John NT heeft een rauwe strot. Dat hij ook gewoon kan zingen laat hij horen in onder meer het zeemzoete en slijmerige ‘All That I Loved Was The Enemy’ en het sombere, wat theatrale ’This Is Your Life’. Op hun best zijn ze nog in recht voor de vuist tracks als ‘Bleed It Out’, ‘My Polluted Mind’ (met een knipoog naar Rammstein) en ‘Megamösh’. Pluspunten daar zijn de ronkende baslijnen van Kammo Olayvar en het solide drumwerk van trommelaar Robin Risander. Gitarist Scott Crocker op zijn beurt kan in verschillende van de nummers uitpakken met een paar korte, maar spitse solo’s. Mark Zero heeft nog een duidelijk gebrek aan maturiteit. Hun jeugdige onbezonnenheid en honger naar een eigen insteek lijdt zelfs tot misselijk makende misbaksels als ‘Karma Backlash’ en ‘Eye To Eye’. Nee, met toewijding en hard werk alleen kom je er niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten