Bergfilm
Constants
Haldern Pop Recordings / PIAS
Een maand geleden, op 3 maart, verscheen het debuutalbum van het uit Keulen afkomstige Bergfilm. Opgericht in 2013, verscheen er al snel als kennismaking ‘Open Home’, een vier tracks tellende EP. Daarna nam men rustig de tijd om in de best mogelijke omstandigheden de komst van hun eerste full CD voor te bereiden. Alhoewel hun muziek thuishoort in het kamp van electro en elektronische muziek is de akoestische gitaar het begeleidende instrument voor het componeren van Bergfilm liedjes. Pas in het repetitiehok krijgen ze een andere invulling, een ander aanzicht. Bergfilm brengt beschaafde en van een een jaren tachtig toets voorziene popsongs. Verwijzen zelf naar bands als Mount Kimbie, Caribou, Editors en oudere knarren als Doobie Brothers(!) en Phil Collins als inspiratiebronnen. Aan dat rijtje mag je gerust nog Pet Shop Boys toevoegen. De synthesizers doen een beetje kil aan wat wordt ondervangen door de gevoelige zangstem van frontman Arthur Lingks. Klinkt soms ook wel druilerig zoals in het bij aanvang nogal experimentele, maar voor de rest swingende ‘The Line’, afsluiter ‘Glue’ en ‘Nostalgic Love’. ‘Gloom’ is blijven steken in het demo stadium. Ook popdeuntjes als ‘I Let You Roll’ en de met vocoder bewerkte titelsong hebben weinig om het lijf. ‘Constants’ is een zeer ongelijkmatig album. Ook het zwaarmoedige en mistroostige aspect drukt teveel zijn stempel op het totaalgeluid. Vielen wel in de smaak: Opener ‘Open Here’, het tot dansen uitnodigende ‘Rules’ en ‘California’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten