zondag 28 mei 2017

La Muerte

La Muerte
Headhunter
Mottow Soundz
Het stond in de sterren geschreven dat twee van de meest iconische, Belgische bands elkaar ooit in de studio zouden treffen. Terwijl La Muerte werkt aan materiaal voor een nieuw te verschijnen langspeler en zanger Marc du Marais de laatste hand legt aan zijn lang verwachte speelfilm ‘Doubleplu-Sungood’ vonden Front 242 leden Patrick Codenys en Richard ’23’ Jonckheere begin dit jaar de tijd om samen met La Muerte de studio in te duiken om die laatste hun wereldhit ‘Headhunter’ een speciale behandeling te geven. Voor de mix deden ze beroep op Rob Zombie producer Zeus, een meester in het samenbrengen van beenharde metal en withete EBM. De uitkomst is niet echt een nummer dat geschikt werd bevonden voor het nieuwe La Muerte album. Daarom besloot men om ‘Headhunter’ apart uit te brengen. Net als zijn voorganger ‘Murder Machine’ en om het grootst mogelijk effect te sorteren koos men het terugkerend evenement van Record Store Day die dit jaar doorging op zaterdag 22 april als release datum. De maxi vinylplaat steekt helemaal in het bloedrood en bevat naast een tweede ‘Headhunter’ versie, vier mixes van bestaande La Muerte songs die onder handen werden genomen door artiesten met naam en faam in de electro wereld. Zo zijn naast Jean-Pierre Everaerts (Holy Gang, Mussolini Headkick, La Tchak, Isolation Ward) ook The Weathermen (Jean-Marc Lederman en Bruce Geduldig) en het industrial trio Doganov - dat garant staat voor heel maffe remixes - van de partij. Luister maar eens naar hun bewerking van ‘Wack This Guy’. Een vreemde verschijning op het remix toneel is SCARABée een MC robot ontworpen door het in Brussel gevestigde Bots Conspiracy in de ateliers van Microfactory en onder meer te zien tijdens Les Nuits Du Botanique van 2016. Die neemt ‘Kustom Kar Kompetition’ en ‘Ecoute Cette Prièrre’ onder zijn hoede. Zeus slaagt helemaal in zijn opzet. ’Headhunter’ mist zijn uitwerking niet en de verschillen in aanpak smelten samen in een heerlijke mix. Bij de overige nummers ligt de nadruk toch meer op het industrial, electro en EBM gehalte. Je krijgt meteen een ander beeld van de rauwe blues- en garage rock variant, tot op heden het handelsmerk van La Muerte. Opent misschien wel andere perspectieven, want sinds ze hun tweede adem hebben gevonden blijft La Muerte in het brandpunt van de belangstelling staan.

Geen opmerkingen: